به گزارش خبرنگار مهر، امامزاده دوبرادر متشکل از دو بقعه شبیه به هم بر فراز ضلع غربی سینه کش ارتفاعات روستای مراء به فاصله کمتر از شش متری یکدیگر استقرار یافته اند.
بقاع امامزاده دوبرادر اثر ملی 600 ساله
نمای کلی این دو مقبره دارای شباهتهای بسیار و تفاوتهایی ناچیز است که از جمله این تفاوتها می توان به ایجاد طاقنما در فضای خارجی بنای شرقی، کوتاهی نسبی ارتفاع و گنبد رک بنای غربی، نمای مدور داخلی مقبره غربی در مقابل شکل هندسی هشت ضلعی بقعه روبرو اشاره کرد.
شاخصه هایی نظیر بکارگیری مصالح سنگ لاشه، ملات گچ و ساروج در احداث، فضای داخلی گچ اندود، بندکشی بین سنگهای سازه و دربهای چوبی کوچک دولنگه باز شونده به سوی شرق را نیز می توان در ردیف شباهتهای بقاع امامزادگان قرار داد.
بر اساس متون تاریخی طی سالیان نه چندان دور در کنار مقبره امامزاده شرقی سه سنگ قبر تاریخی حکاکی شده با مضامینی همچون "هذالمرقد المرحوم ظفربن حسن رودباری در تاریخ سنه اربع و تسعیین و الف(1904)" و " هذالمرقد المرحوم نعیم ابن فاضل متوفی فی تاریخ اربعه و خمسین و الف(1054)" وجود داشت که از خارج به داخل بقعه انتقال یافته بود.
محوطه بیرونی بقاع امامزاده دوبرادر را قبرستان تاریخی روستای مراء تشکیل می دهد که طی سالیانی متمادی قبور قدیمی تر شکافته و اموات جدید درآن دفن شده است از این رو به نظر می رسد بر طبق سنت دیرین این روستا سنگهای قدیمی به داخل مرقد انتقال داده می شد.
کنکاش کارشناسان باستان شناسی در محوطه این اثر از یافت سفالینه های نخودی و قرمز با نقوش متعلق به دوران سلجوقیان، مغول، تیموری و دیگر دوره های تاریخی خبر می دهد با توجه به این کشفیات اثر تاریخی محوطه امامزاده دوبرادر را می توان به دوران قرون اولیه اسلامی و بقاع یاد شده را مربوط به دوره های ایلخانیان یا تیموریان یعنی قرون هفت و هشت هجری قمری نسبت داد.
تخریب مظلومانه مرقد امامزاده دوبرارون
اما بقاع این دو امامزاده که بعنوان برادران امامزاده هاشم(ع) از آنها یاد می شود با بی مهری مسئولان میراث فرهنگی و گردشگری تدریجا، مظلومانه و غریبانه رو تخریب گذاشته اند.
البته در وضعیت کنونی واژگانی مانند غربت و مظلومیت را می توان در قبال اغلب امامزاده های شهرستان دماوند بکار برد اما مظلومیت امامزاده دوبرارون با استقرار در کنار جاده اصلی منتهی به دیگر نواحی روستایی دهستان ابرشیوه دماوند نظیر "خرمده"، "کاجان" و "تمسیان" بیش از سایرین به رخ کشیده می شود.
فضای بیرونی به جهت عدم رسیدگی مستمر و البته تغییرات آب و هوایی روستای مراء با آسیبهایی جدی مواجه شده و برخی قسمتهای سنگ لاشه ای این اثر که در سال 82 با شماره 9099 در فهرست آثار ملی به ثبت رسیده تا حدودی فرو ریخته است.
اما وضعیت اسفناک و تاثرانگیز را می توان در فضای داخلی این اثر ملی 600 ساله جستجو کرد و درب نیمه باز و شکسته چوبی، کیسه مصالح گچ و سیمان، جعبه های خالی، کابل برق آویزان و ... همگی موید فراموشی امامزاده دوبرادر از سوی مسئولان محترم میراث فرهنگی شهرستان دماوند و استان تهران است.
مردم ناامید از اجرای طرحهای مرمت
عضو شورای اسلامی روستای مراء در گفتگو با خبرنگار مهر در دماوند اظهار داشت: اعضای شورای اسلامی روستای مراء به خواست مردم بارها پیرامون مرمت این بنا با اداره میراث فرهنگی مکاتبات متعددی را انجام داده اند اما متاسفانه هرگز پاسخی در این زمینه دریافت نشد.
علی ابراهیمی ادامه داد: در حال حاضر اهالی روستای مراء ناامید از همکاری اداره میراث فرهنگی و گردشگری شهرستان دماوند خود قصد مرمت آن بنا با آجرهای شبیه به دوران گذشته را دارند درحالیکه ورود نهاد مذکور می تواند عملیاتی کارشناسی و تخصصی را در این بقعه اجرایی سازد.
این مسئول از چندین بار هجمه دفینه کنان غیرمجاز به این بقعه خبر داد و افزود: طی سالیان گذشته چندین بار مرقد این دو امامزاده مورد هجمه دفینه کنان غیرمجاز قرار گرفت اما با حضور بموقع مردم تا کنون اهداف این سودجویان ابتر مانده است.
وی با اشاره به دیگر آثار تاریخی روستای مراء نیز عنوان کرد: علاوه بر امامزاده دوبرادر طرح تبدیل حمام قدیمی روستای مراء به موزه شهدا و مردم شناسی و همچنین "قلعه مروان" نیز نیازمند اعتبارت مالی است اما اقدامی در این خصوص صورت نگرفته است.
رئیس اداره اوقاف و امور خیریه شهرستان دماوند نیز درخصوص این امامزاده اظهار داشت: متاسفانه بقعه تاریخی امامزاده دوبرادر روستای مراء به مکانی مخروبه و متروک تبدیل شده است.
حجت الاسلام مهدی زینعلی ادامه داد: برغم پیگیرهای بعمل آمده از سوی مجموعه اداره اوقاف و امور خیریه شهرستان دماوند، میراث فرهنگی و گردشگری همکاری لازم درخصوص مرمت این دو بقعه را مبذول نداشته است.
این مسئول از آمادگی خود برای تامین بخشی از هزینه های ترمیم این بنا خبر داد و افزود: برغم آنکه سازمان اوقاف و امور خیریه اعتباری جهت ترمیم ابنیه تاریخی اختصاص نمی دهد اما این نهاد در دماوند حاضر با تامین بخشی از هزینه های ترمیم است.
مسئولان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری شهرستانهای دماوند و فیروزکوه همچون روال گذشته به دلیل آنچه خود ممنوعیت مصاحبه با رسانه های خبرگزاری مهر وضع شده از مراجع بالادستی اعلام می کنند از انجام گفتگو با خبرگزاری مهر سر باز زدند.
اما به هر روی فریاد مظلومانه امامزاده دوبرادر از سوی مردمان معتقد ساکن در این مناطق شنیده شد اما هراس از بروز تغییرات غیرکارشناسی در بافت سنتی این اثر ملی 600 ساله مانعی در برابر این اهالی است و عدم رسیدگی مسئولان ذیربط رنجی مضاعف بر دل اهالی شمرده می شود.
..............................
گزارش و عکس: مهدی علمداری
نظر شما