به گزارش خبرنگار مهر، تب شالیزار که نام علمی آن " لپتوسپیروز" است یک بیماری عفونی مشترک انسان و حیوان است و در جوامعی که شغل غالب افراد آن کار کشاورزی یا ماهیگیری است دیده می شود.
همچنین این بیماری در مناطقی که وضعیت خدمات بهداشتی درمانی آن مطلوب نباشد تا 20 درصد موجب مرگ و میر می شود.
این بیماری به تب برنج، تب شالیزار، تب شالیکاران، تب مزارع، تب برنجکاران، لپتوسپیروز، Leptospirosis معروف است.
تب شالیزار با تب و لرز و سردرد (علائمی شبیه سرماخوردگی) شروع می شود و در مراحل شدیدتر علائم دیگری مثل یرقان یعنی زردی و نارسایی کلیه به آن افزوده می شود و ممکن است بیمار به دیالیز احتیاج پیدا کند.
عامل بیماری این بیماری از راه ادرار حیوانات آلوده دفع می شود و می توان ماه ها در آب زنده بماند آب راکد به عنوان یک وسیله مهم برای انتقال این بیماری است.
عامل بیماری که یک باکتری است از طریق ادرار حیوانات آلوده مثل گاو و گوسفند و .. و بعضی از جوندگان مثل موش وارد آب ها و محیط اطراف می شود.
طبیعی است اگر فردی با پای برهنه خصوصا زخمی وارد این آب ها شده یا دست خود را در آب های آلوده بشوید یا در آن شنا کند عامل بیماری وارد بدن وی شده و پس از حدود یک هفته علائم بیماری ظاهر می شود.
دست زدن به طناب آلوده حیوان یا فضولات آن همچنین تماس با علف های آلوده می تواند موجب انتقال این بیماری شود.
همه ساله بیش از 55 هزار هکتار شالی در مزارع استان کشت می شود که حدود 13 هزار هکتار آن در اراضی نسق و مابقی به صورت کشت دوم در اراضی غیرنسق که نیاز آبی فراوانی دارد، کشت می شود.
بر اساس اعلام متولیان بهداشت و درمان گلستان، سال گذشته شش نفر بر اثر ابتلا به بیماری تب شالیزار جانشان را از دست دادند.
شناسایی 37 کشاورز مشکوک به بیماری تب شالیزار
همچنین در سال جاری نیز 87 مورد مشکوک به بیماری تب شالیزار در گلستان نمونه برداری شد که 37 مورد آن مثبت تشخیص داده شد.
به تاکید کارشناسان بخش سلامت، در زمان درو برنج معمولا دست و پای کشاورزان توسط ساقه های برنج زخمی می شود و در این موقع دست و پای خود را نباید توسط آب های اطراف مزرعه یا چاله های ایجاد شده شستشو دهند، زیرا این آب ها ممکن است آلوده به ادرار جوندگان و حیوانات که در آن حوالی قرار دارند باشد و باعث ابتلاء به این بیماری شود.
همچنین افراد باید از شنا کردن در آب هایی که به سالم بودن آن مطمئن نیستند خودداری کنند و از راه رفتن با پای برهنه در آب های رودخانه، چاله ها و گودال ها خودداری کرده و در این آب ها چیزی نشویند.
علاوه بر این، در محیط هایی که گاو و گوسفند نگهداری می شود یا به منظور چراکردن در آن وارد می شود با پای برهنه وارد نشوند و به علف های آن دست نزنند، در مواقع ضروری استفاده از دستکش الزامی است.
وجود هر نوع زخم یا خراش در دست و پا را جدی گرفته و از فروبردن آنها در آب های آلوده و یا وارد شدن با آنها بدون محافظ به زمین های کشاورزی جداً پرهیز کنند.
بیماری تب شالزار بیماری عفونی است که در ماههای شالیکاری بین کشاوران و شالیکاران شیوع می یابد.
بیماری تب شالزار بیماری عفونی است که در ماههای شالیکاری بین کشاوران و شالیکاران شیوع می یابد.
نظر شما