پول زیاد خوشبختی نمی آورد/ تایید علمی یک ضرب المثل قدیمی

به گزارش خبرگزاری مهر، یک ضرب المثل قدیمی مشترک در میان تمام فرهنگها بیان می کند که پول خوشبختی نمی آورد.

اکنون به نظر می رسد که گروهی از محققان دانشگاه ویکتوریا در ویلینگتون نیوزلند این ضرب المثل را از دیدگاه علمی به اثبات رسانده اند. دانشمندان تمام دنیا از دیرباز در جستجوی فاکتورهایی هستند که بیشترین ارتباط را با شادی و خوشحالی دارند.

در این تحقیق جدید، پژوهشگران نیوزلندی این سئوال را طرح کردند که میان دسترسی اقتصادی و حق انتخاب و آزادی کدامیک بیشترین نقش را در ایجاد حس خوشبختی دارند.

این محققان با بررسی مطالعاتی که در سه تست روانشناسی مختلف انجام شده بود به جواب این پرسش دست یافتند.

این تستهای روانشناسی عبارت بودند از:

1- پرسشنامه بهداشت عمومی که چهار علامت پریشانی و اندوه (نشانه های جسمی، اضطراب و بی خوابی، ناکارآمدی اجتماعی و افسردگی حاد) را اندازه گیری می کند.

2- پرسشنامه خصیصه و وضعیت اضطراب اسپیلبرگر که از پرسش شوندگان سئوال می کند که در یک موقعیت خاص چه احساسی دارند.

3- پرسشنامه فرسایش شغلی ماسلاچ که بحران عاطفی، زوال شخصیت و عدم ادارک فردی را ارزیابی می کند.

براساس گزارش لایو ساینس، نتایج ترکیب این سه تحقیق که با مشارکت 420 هزار و 599 نفر در 63 کشور در طول 40 سال گذشته جمع آوری شده بود نشان داد که دو متغیر کلیدی (رفاه اقتصادی و استقلال فردی) هرگز با هم مورد بررسی قرار نمی گیرند، بلکه به صورت مستقل و در ارتباط با متغییرهای دیگری چون سلامت، اضطراب و فرسایش شغلی عمل می کنند.

این محققان در این خصوص توضیح دادند: "با این سه نوع تست روانشناسی و اجماع اطلاعات آنها ما نتایجی منسجم و معتبر را به دست آوردیم که نشان می دهند ارزشهای اجتماعی استقلال فردی بهترین شاخصهای ارزیابی خوشبختی هستند. علاوه بر این، هرچند رفاه اقتصادی یک فاکتور واحد و مهم است اما اثر آن زمانی که استقلال فردی وارد بازی می شود کمرنگ می شود. پول می تواند همراه با استقلال فردی باشد اما نمی تواند حداکثر رفاه و حداکثر استقلال فردی را با خود بیاورد."

به گفته این محققان، اثر پول یک تاثیر محدود در سطح خوشبختی دارد و به محض اینکه میزان پول به یک سطح تضمینی برای تامین نیازهای پایه رسید و از زمانی که ترس از دست دادن وضعیت اجتماعی- اقتصادی بر فرد قالب شد افزایش دسترسی مالی تنها به میزان کمی موجب افزایش رضایت فردی می شود و در مجموع، آزادی و استقلال بیشتر، بالاترین رفاه و خوشبختی را به فرد می دهد.