به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از روزنامه National، از سیلویو برلوسکنی نخست وزیر ایتالیا در چند ماه اخیر با سه واژه "محاصره شده"، "به مبارزه طلبیده شده" و "به دردسر افتاده" نام برده شده است. البته این سه واژه چندان هم از یکدیگر جدایی پذیر نیستند.
برلوسکنی سه سال پیش برای سومین دوره به قدرت بازگشت و به مردم قول داد برنامه های مدونی را برای کاهش مالیات ها و بهبود اقتصاد ایتالیا به کار گیرد. اما وی در این مدت نتوانسته هیچ کدام از قول هایش را اجرا کند.
صندوق بین المللی پول هم اکنون تخمین می زند که اقتصاد ایتالیا در سال جاری فقط یک درصد رشد داشته باشد و این رقم در سال 2012 نیز 3/1 درصد باشد. البته باید گفت اینها اعدادی هستند که ممکن است با وخیم تر شدن وضعیت یورو بازهم نزول کنند. برای مثال اقتصاد اسپانیا، در این مدت بسیار بدتر خواهد بود و این در حالی است که همین مسئله برای پرتغال و یونان در حد ورشکستگی کامل می باشد.
قول های برلوسکنی در زمینه کاهش مالیات ها نه تنها جامه عمل پوشانیده نشده، بلکه سبب ضرباتی به وضعیت مالی ایتالیا نیز شده است. زیرا ترس از زیر بدهی رفتن کشور نیز به وضعیت قبلی اضافه شده است.
برلوسکنی در شرایطی است که حیات سیاسی اش به شدت در خطر قرار دارد و بسیاری از تحلیلگران وی را "محاصره شده" در سوابق اقتصادی اش می دانند که اصلا مناسب نبوده و بعید است به برلوسکنی اجازه دهد، بیش از این در جهان سیاست حضور داشته باشد.
در مارس 2010 بود که دولت ائتلافی برلوسکنی پیروزی های قابل توجهی در انتخابات محلی به دست آورد. این پیروزی که حدود یک سال و نیم از آن گذشته است، برای دولت ایتالیا بسیار مناسب بود.اما این ائتلاف بیش از 4 ماه دوام نداشت و حالا با گذشت حدود یک سال و اندی از آن هیچ خبری نیست.
به غیر از مسائل اقتصادی برلوسکنی در مسائل قضایی هم دارای سابق بدی شده و مشهور است که از قدرت برای پیشبرد برخی اهداف سوء استفاده کرده است. در دو دهه گذشته برلوسکنی از چندین شخص با سوابق نامناسب در مسائل تجاری دفاع کرده و همین سبب تبرئه شدن آنها شده است؛ کوتاه سخن آنکه نخست وزیر ایتالیا به طور ویژه از قدرتش سوء استفاده کرده و در دستگاه قضایی این کشور اعمال نفوذ کرده است.
در مورد مسائل بین المللی نیز برلوسکنی نتوانسته سابق خوبی برای خودش جمع کند. برای مثال در همین چند مدت اخیر، نخست وزیر ایتالیا به دلیل عملکردش در قالب ناتو در لیبی مورد حمله شدید قرار گرفته است. وی سربازان ایتالیا را به ناتو فرستاد و این امر سبب انتقادهای شدیدی شد.
آیا جهان باید در انتظار یک "بهار ایتالیایی" باشد و به زودی شاهد خواهیم بود که برلوسکنی نیز همچون رهبران کشورهای عربی از قدرت برکنار شود؟
برلوسکنی اخیر گفته است که در انتخابات دو سال آینده در کشورش شرکت نخواهد کرد و احتمالا گمان می کند این سخن زمانی را برای وی می خرد که بتواند تا حدودی محبوبیت از دست رفته اش را بازجوید. آنچه مشخص است، نخست وزیر "به مبارزه طلبیده شده" ایتالیا این روزها بیشتر درگیر حاشیه هاست تا سیاست.
نظر شما