به گزارش خبرنگار مهر، در آیینه زمان، تنها واژه هاست که از ناوک قلم بیرون زده و مانده، تنها قلمهاست که دنیای خاطره ها را ماندگار کرده است، حالا خاطراتمان با همان قلمها میان همه نوشته ها دست و پا می زند.
آنگاه که با لغزش قلم کاغذی سفید به واژه می انجامد تا بوی کهنه و دلگیر گذشت زمان تازه شود، تا واژه ها در پیشگاه قلم تعظیم کنند، تا 14 تیرماه هم روزی باشد برای قلم بدستانی که شاعر می شوند تا میان خاطرات پنهان ذهنها قدم بزنند و برگهای خط خورده کاهی بوی دیگری بگیرد و از جنس دیگری شود، شبیه سالهای دور،شبیه خنده ها و گریه ها شبیه تمام گذشته ها و حال.
حالا سهم تمام آنها از این روز دنیایی کوچک نه، نه شبیه قصه های کودکی. دنیایی است که مال تمام آدم هاست، تمام قهرمانهای کوچک وبزرگ که از ذهن به قلم می تراود و از قلم به دل سپید کاغذ.
دو سه خطی بنویس تا در عبور کلمات روز 14 تیر واژه شود و از میان جملات، بیتها و داستانها ما و این شعر و قلم دردهایمان یک جنس شوند.
شاید اگر با دیدن نام "قلم" خونی در رگی نجوشد و قطره اشکی از چشمی فرونریزد قطعا حسرت‌هایی تازه می‌شود و آهی از دل برمی‌آید چون حکایت اهل قلم چیز دیگری است.
خاطره‌ای است که انگار در هزار توی حوادث روزمره گم نشده، قبیله قلم نسل امروز و دیروز نیستند بلکه به تمامی نسلها پیوند خورده اند و در رنجها و دردها و شادیها شریک شده‌اند و این روند، نسل به نسل ادامه خواهد یافت.
قلم، مهمترین ابزار ارتباطی کسانی است که می خواهند جهل، نا آگاهی و بی‌اطلاعی را در جامعه از میان ببرند.
نظر شما