جواد جزینی، نویسنده و منتقد حوزه ادبیات داستانی در گفتگو با خبرنگار مهر با اشاره به تدوین منشور اخلاقی نویسندگی از سوی معاونت فرهنگی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی بیان داشت: وقتی شرایط جامعه ما به گونه‌ای است که نویسنده به راحتی با منع انتشار اثر روبرو می‌شود و از کار بی‌کار می‌شود و نهایت بی‌اخلاقی نسبت به او از سوی دستگاه‌های متولی امر فرهنگ روا داشته می‌شود، صحبت از اخلاق امری بیهوده است.
وی در ادامه با اشاره به اینکه این روزها مفهوم درستی از اخلاق در جامعه ما تعریف نشده است، گفت: اگر منظور ما از اخلاق نویسندگی، حقوق اخلاقی است، باید اذعان داشت که اخلاق یک مفهوم کلی است و زمانی که تئوریزه می‌شود از آن به عنوان حقوق یاد می‌کنیم.
وی با اشاره به اینکه اخلاق در هر حوزه‌ای تنها از راه رعایت متقابل قانون عملیاتی می‌شود، گفت: قانون مجموعه‌ای از حقوق شرعی و مدنی است که رعایت دوطرفه و متقابل آن می‌تواند منجر به ایجاد موضوعی به نام اخلاق شود. از طرفی در تمام مکاتب ادبی سابقه حضور اخلاق در ادبیات آمده است و نسبت این دو با هم بررسی شده است و حتی در دیدگاه‌های لائیک نیز بر آن تاکید شده است، اما باید دید این اخلاق و نسبت آن با نوشتن را تا چه اندازه و به چه شکلی تعریف کرده‌ایم.
جزینی در ادامه با اشاره به اینکه وقتی اخلاق را به معنای رعایت قانون و حقوق متقابل معنی می‌کنیم، متهم ردیف اول رعایت نکردن آن را باید در صاحبان قدرت جستجو کرد، گفت: صاحب قدرت در کشور ما مجموعه وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی است و به واسطه توان اعمال نظر خود اولین جایی است که می‌تواند اخلاق را برای نویسندگی نهادینه کند.
نویسنده مجوعه داستان «کسی برای قاطر مرده گریه نمی‌کند» همچنین گفت: در کشور ما اثری به راحتی حتی بعد از صدور مجوز توقیف می‌شود و نویسنده آن را وادار به اصلاحی می‌کنند که نظر او نیست. این کار حتی درباره داستان‌های دینی هم مصداق دارد و زمانی که شرایطی به وجود می‌آید که یک نویسنده بایکوت و نام بردن از او نیز ممنوع می‌شود، به نظرم صحبت کردن از اخلاق کمی ریاکارانه است.
نظر شما