به گزارش خبرگزاری مهر، "پولیتکوم" می نویسد: به نظر می آید که مسئله سپر ضد موشکی به تدریج روابط روسیه و ایالات متحده را وارد مرحله جدید تیرگی می کند که ابعاد آن می تواند با سال های 2007-2006 قابل مقایسه باشد.
در ادامه این مطلب آمده است: روسیه و ایالات متحده با چالش مسئله لاینحل سپر ضد موشکی روبرو شده اند که توان بالقوه روند "نوسازی" روابط بین طرفین برای فایق آمدن بر هراس‌ها و بی اعتمادی های متقابل و اختلافات در میان نخبگان کفایت نمی‌کند. مسکو به آمریکا می فهماند که روسیه باید به نحوی در سامانه واحد و مشترک سپر ضد موشکی شرکت کند که این ضمانت عدم استفاده از این سامانه علیه روسیه خواهد بود. واشنگتن معتقد است که مسکو در صدد است در ساخت سپر ضد موشکی اروپایی حق وتو به دست آورد که بخشی از نخبگان آمریکایی حتی نمی توانند خواب آن را ببینند.
پولیتیکوم می نویسد: اکنون دیمیتری مدودف همان راهی را طی می کند که ولادیمیر پوتین در جریان ریاست جمهوری خود طی کرده بود. پوتین امیدوار بود که طرفین در راستای مبارزه با القاعده و ایجاد سیستم دفاعی در برابر خطرات مشترک بتوانند مبنایی برای اعتماد متقابل در زمینه امنیت ایجاد کنند. ولی این امیدها به تدریج جای خود را به نگرانی و سپس نومیدی داد و ایالات متحده در سال 2001 از قرارداد سپر ضد موشکی خارج شد. انقلاب های رنگین در کشورهای شوروی سابق که اولین نمونه برخورد شدید متقابل ژئوپلتیکی ایالات متحده و روسیه در فضای شوروی سابق- منطقه ای که مسکو به عنوان حوزه نفوذ سنتی خود تلقی می کند- بود، این تحول ذهنی را تکمیل کرد. همین مسئله نقطه عطفی شد که بعد از آن سپر ضد موشکی و توسعه ناتو از نظر مسکو به چالش های خطرناک تبدیل شدند. در سال 2007 ولادیمیر پوتین در کنفرانس امنیت مونیخ سخنانی بر زبان آورد که نشان دهنده نومیدی و بدبینی کامل کرملین بود.
در ادامه این نوشتار آمده است: مدودف در مرحله اول ریاست جمهوری خود موفق شد در چارچوب روند بازسازی روابط با آمریکا به موفقیت های چشمگیری دست یابد اما اکنون به نظر می آید که توان "بازسازی روابط" ته کشیده باشد. حرکت کیفی رو به جلو، مشاهده نمی شود. مکثی ایجاد شده که در روسیه تنش جدی ایجاد می کند. در حقیقت امر هر یک از طرفین استدلال‌های قدیمی خود را تکرار می کنند و به حسن تفاهم نمی رسند. امیدها به اصلاح اراده سیاسی ایالات متحده بعد از روی کار آمدن باراک اوباما نقشه بر آب می شود. مسکو دوباره خود را در بن بست احساس می کند. در این شرایط رشد نومیدی می تواند نیروهای تندرو را تقویت کرده و خط دوستانه سیاست خارجی مدودف را از اعتبار ساقط نماید. او هم می تواند احساس کند که در برابر یک "دیوار شکست ناپذیر" واقع شده است. در این صورت رئیس جمهوری جوان، لیبرال و مناسب برای غرب، می تواند حرفهای شدید و سازش ناپذیری بر زبان آورد.
نظر شما