رسالت علما تنها در تدریس و سخنرانی نیست

به گزارش خبرنگار مهر، در متن پیام آیت‌الله العظمی عبدالله جوادی آملی به مناسبت برگزاری همایش گرامیداشت آیت‌الله میرزاآقا ترابی آمده است: حضور شما بزرگواران در مراسم نکوداشت یکی از رجال بزرگ علمی ایران حضرت آیت‌الله ترابی دامغانی ذخیره سعادت دنیا و آخرت خواهد بود؛ راز علاقه‌مندی شما به آن آیت بزرگ؛ علم صالح و عمل صالح آن بزرگوار است، وعده خدای سبحان این است که "ان الذین آمنوا و عملوا الصالحات سیجعل لهم الرحمن ودا" مودت دل‌های مردم نسبت به این آیت بزرگ مخصوص اخلاص این بزرگوار در مراحل فراگیری علم منقول و معقول از یک سو، عمل‌کردن به آنها از سوی دوم، نشر مآثر و آثار اهل بیت(ع) از سوی سوم است.

در ادامه این پیام تصریح شده است: این بزرگوار در عصر بنیانگذار حوزه علمیه قم مرحوم آیت‌الله العظمی حائری حضور چشمگیری داشت و علما و عملا به وظیفه فراگیری علوم اشتغال داشت هم بحث‌ها و معاصران گرانقدری را تجربه کرد. بخشی از عمر شریفش را در حوزه پربرکت مشهد و در کنار بارگاه ملکوتی ثامن الحجج علی بن موسی الرضا المرتضی(ع) گذراند، در آن عصر فقیه بزرگوار، مرجع ممتاز جهان تشیع حضرت آیت‌الله العظمی حاج آقا حسین قمی کرسی فقاهت را داشتند و برخی از بزرگواران مثل حکیم بزرگ آخوند خراسانی حکمت مشاء را تدریس می‌کردند و برخی از بزرگواران مثل مرحوم شیخ اسدالله یزدی حکمت اشراق را. مرحوم آیت‌الله ترابی در مشهد از محضر بزرگواران عقلی و نقلی بهره‌های کافی برد.

در این پیام آمده است: ایشان بخشی از دوران پرافتخار تحصیلی‌اش را در حوزه تهران گذراند؛ تهران آن روز علمای بزرگ و حکمای نامداری را در بر داشت مرحوم آقا میرزا طاهر تنکابنی که قبر شریفشان در ابن بابویه است از رجال علمی آن عصر بودند که معقول و منقول را تدریس می‌کردند؛ مرحوم آیت‌الله ترابی بزرگ در تهران از محضر آن بزرگان بهره کافی برد و جامع معقول و منقول شد و به تدریس و تربیت طلاب اشتغال داشت تا اینکه مردم دامغان از محضر آیت‌الله العظمی حائری درخواست کردند که آیت‌الله ترابی به زادگاهشان برگردند و به آیه "ولینذروا قومهم اذا رجعوا الیهم" عمل کنند.

رسالت علما فقط در تدریس و تالیف و سخنرانی نیست

در این پیام تاکید شده است: مردان الهی به بلوغ معنوی می‌رسند که صلاحیت انذار را دارند، این آیه رسالت علما را در تدریس و تالیف و تصنیف و سخنرانی نمی‌داند، پس نمی‌گوید: عده‌ای به حوزه‌های علمی بروند، عالم بشوند تا مدرس، مصنف، مولف مانند آن بشوند، چون اینها کار سختی نیست؛ از این آیه نورانی بر می‌آید که رسالت علمای دین انذار مردم نسبت به صحنه معاد است؛ تدریس‌کردن، کتاب نوشتن، عالم‌شدن و مجتهدشدن خیلی سخت نیست عده زیادی به این مقام رسیده و می‌رسند، عمده آن انذار و ترساندن مردم از معاد است که کار هر کسی نیست. مردم دل مایه‌شان را در اختیار هر کسی قرار نمی‌دهند، سخن هر کسی در انسان هراس معاد ایجاد نمی‌کند.

وظیفه عالمان دین این است که مردم را با قیامت آشنا کنند

در این پیام آمده است: وظیفه عالمان دین این است که مردم را با قیامت آشنا کنند، به مردم بفهمانند که مرگ پوسیدن نیست، از پوست به درآمدن است و انسان هرگز نمی‌میرد و انسان در مصاف با مرگ، مرگ را می‌میراند نه اینکه خود بمیرد. انسان مرگ را می‌چشد نه آنکه مرگ او را بچشد و چون انسان ماندنی است و در نبرد با مرگ، مرگ را می‌میراند و هرگز از بین نمی‌رود باید به فکر آینده باشد؛ در آینده نه ضوابط حکم می‌کند و نه روابط؛ نه بیع و اجاره و امثال آن در کار است که کسی با این ضوابط اقتصادی مشکل خود را حل کند، نه دوستی و رفاقت و روابط در کار است تا بوسیله برادری، پدری، فرزندی و مانند آن نیاز خود را برطرف سازد. انسان پس از مرگ زنده است؛ بدن و روح دارد و نیازش را باید در دنیا تامین کند و به همراه خود ببرد، وگرنه در برزخ، قیامت کسی نیاز انسان را برطرف کند.

در پیام آیت‌الله جوادی آملی تصریح شده است: این سخنان را آیت‌الله بزرگ ترابی‌ها و امثال ترابی‌ها به جامعه منتقل کردند. اگر مردم بزرگ و بزرگوار دامغان بعد از گذشت 50 سال در نکوداشت این شخصیت تلاش و کوشش کردند و اگر حوزویان، دانشگاهیان و مسئولان تلاش و کوششان در شرکت این نکوداشت است، برای قداست روح آن عالم رحمانی عالی مقام است که اولا دین را باور کرد، ثانیا برابر آن عمل کرد، و ثالثا به جامعه منتقل کرد و رابعا رسالت خود را در انذار جامعه دانست، و خامسا آن تدریس و تالیف و امامت و سخنرانی‌ها را بوسیله این کار قرار داد.

در پایان این پیام آمده است: من مجددا مقدم همه شما را گرامی می‌دارم، از مسئولان محترم استان حق‌شناسی می‌کنم، از علمای بزرگ و بزرگوار، حوزویان، دانشگاهیان تقدیر به عمل می‌آوریم و از نماینده محترم ولی فقیه و استاندار محترم و نماینده محترم مردم دامغان در مجلس شورای اسلامی و بیت شریف آیت‌الله ترابی بزرگ، حق‌شناسی می‌کنیم. از ذات اقدس اله مسئلت می‌کنیم حشر این بزرگوار را با انبیاء و اولیاء قرار داده، حوزویان را در ادامه راه آن بزرگوار موفق بکند، حوزه پر برکت دامغان را همچنان شاداب و سرزنده و کامیاب و موفق بدارد تا این عزیزان راهیان راستین راه علمای بزرگ باشند.