مجتبي ملك زاده ،شكسته نويس معاصر با بيان اين مطلب ،به خبرنگارهنري "مهر" گفت : بي شك امروز خوشنويسي ايران يكي از ويژگي هاي كم نظير فرهنگ متعالي ايراني در قياس با بسياري از فرهنگ ها و تمدن هاست . فرم هاي خاص خط فارسي در هر جاي جهان چشم هاي بي شماري را به دنبال خود دارد و اقبال هنرمندان نكته ياب ايراني و علاقه هنرشناسان نخبه زمان هم گواه اين مدعا تواند بود . ( از نقاشي حسين زنده رودي گرفته تا عكس هاي شيرين نشاط و ...) به طريق اولي هنر خوشنويسي فارسي با انواع خطوط نستعليق ، شكسته ، ثلث ، نسخ ، محقق و ريحان در جغرافياي پهناور دهكده جهاني ، هر روز بيش از پيش خواهان مي يابد . اين دستاورد سترگ جادويي و جاودان مرهون جان هاي پاكي است كه در سر اين كار شده است ،ازابن مقله شيرازي و فرزندش كه به پايه گذاران خوشنويسي ايراني اسلامي شهره شده اند تا هزاران هزار هنري مرد گمنام يا نام آور اين خاك كه زيبايي و حسن را به كمال وحد خود رسانده اند ، كدام دانشگاه ، كتابخانه و موزه معتبر در دنيا را مي توان سراغ كرد كه به نسخ متعدد خط و خوشنويسي با قلم ايرانيان تيمن نيافته باشد ومتاسفانه سال هاست كه از اين كرامت تغافل كرده ايم و براي اثبات نبوغ تاريخي خود بايد به قدرت چانه زني تكيه كنيم تا دولتمردان دور از جدل هاي اوليه سياسي نگاهي به گذشته و آينده دور بيندازند و يا مراكز رسمي دنيا حقمان را به ما باز گردانند .
وي افزود: كجاست آن روزگاراني كه شاه عباس صفوي شمعدان به دست مي ايستاد تا علي رضا عباسي، مشق كند . كجاست ايامي كه معيرالممالك در سالن مشاهير جهاني موزه تفليس، عكس ميرزا غلام رضاي خوشنويس را ببيند يا خان زند خواستار زيارت درويش طالقاني باشد .
اثر ميرعماد
واقعا اتفاق و حادثه تكريم از بزرگترين قلمران خط نستعليق ، ميرعماد ، پيشآمد بسيار فرخنده اي است ، گر چه شايد حداقل بيش از يك قرن تاخير دارد ولي بحمدالله در شرف اجراست . اما پي آيند چند جمله قبل بايد از استاد بزرگ خوشنويسي روزگار ما ، هنرمند فرهيخته ، استاد اميرخاني سپاسگزار بود . چون اين برنامه مرهون تلاش هاي وي در ايران و خارج از كشور است . جالب است كه استاد اميرخاني براي نام گذاري يك دوره جشنواره خوشنويسي تركيه به نام مير عماد - كه البته در زمان حيات چند سالي در آن سامان زندگي كرده و هنرجوياني تربيت كرد كه امروز در زمره مفاخر كشور تركيه اند - بايد به چانه زني بپردازند . اين جا بايد دو نكته را يادآوري كرد ؛ نخست ، اين فرصت مغتنم را جامعه ايران ، مسوولان و هنرمندان دريابند و ديگر آن كه بايد فرهنگ و هنر را باور داشت و در راه تعالي و توسعه آن گام برداشت .
نظر شما