فضای مکدر رسانه ای در کردستان/ خانه مطبوعات؛ رویایی دست نیافتنی

به گزارش خبرنگار مهر، در لابلایی ورق زدن های تقویم سالانه کشور و در یکی از گرمترین روزهای تابستان چشمت به 17 مرداد می خورد که نام آن را نهاده اند روز خبرنگار، تا این روز فرصتی باشد از تلاش ها و زحمات قشری که شب و روزش را برای اطلاع رسانی و  آگاه سازی جامعه سپری می کند، تقدیر و تجلیل شود.

روز خبرنگار یادآور روزی است که شهید محمود صارمی در راستای عمل به رسالت خود جانش را تقدیم این راه کرد و تیر طالبان بر قلبش نشست تا از آن روز به بعد روز 17 مرداد ماه از صارمی هایی که در این راه از خود تلاش و رشادت ها انجام داده اند، برای یک روز هم که شده تجلیل و تقدیر شود.

هرچند که هر سال در سطح کشور، استان و حتی شهرستان مراسم هایی برای تجلیل روز خبرنگار برگزار می شود که تاکنون کسی در این روز به فکر مشکلات و دست اندازهای پیش روی فعالیت های این قشر حرفی به میان نیاورده و اگر هم حرفی زده شده در هیاهوی مراسم های رنگ و لعاب دار این روزها گم شده است.

کردستان از گذشته های دور تاکنون مهد پرورش استعدادهای درخشانی در عرصه مطبوعات بوده و امروز هستند بسیار افرادی که فعالیت های خود را در سنندج آغاز کرده و امروز مسئولیت شماری از نشریات سراسری کشور را عهده دار شده اند و برای خود نام و نشانی را در عرصه مطبوعات و رسانه کسب کرده اند.

هرچند که روند چند ساله اخیر مطبوعات و رسانه های جمعی در کردستان روزهای تاریک و روشن بسیاری را به خود دیده است ولی هر ساله با پایان روز خبرنگار بخش زیادی از دغدغه های فعالان این عرصه به بایگانی سپرده می شود و دیگر کسی از آنها سراغی نمی گیرد و مسئله بایگانی می شود تا سال بعد که اگر کسی یادش مانده بود در جلسه ای یا نشستی به آن تلنگری بزند و حرفی به میان آورد.

فضای مکدر رسانه ای در کردستان شاید تعبیری نه چندان خوشایند باشد ولی امروز به واسطه خیلی از مشکلات و نارسایی ها حال و اوضاع رسانه های جمعی در کردستان خوب نیست و هرچند که طی این سالها همواره وعده های رنگی و مختلفی سر داده می شود ولی بخش زیادی از این وعده ها راهی دبیرخانه ها می شود تا همان جا خاک بخورد و خبرنگاران هم در انتظار مسئولی دیگر و وعده ای تازه تر باشند.

دیوار کوتاه مطبوعات در استان کردستان تا جایی است که امروز کار حرفه ای کردن در این خطه از ایران اسلامی تا حدود زیادی معنی خود را از دست داده و کسی هم که بخواهد در این میان حرفی متفاوت از بقیه بزند یا به تیغ انتقاد گرفته می شود و یا باید حذف شود و در نهایت هم باید همرنگ جماعت.

این روزها گزارش های خبری و تحلیلی در رسانه های کردستان تعدادشان آنقدر کم است که در لابلای خبرهای روزمره گم می شوند و البته کسی هم سراغی از آنها نمی گیرد و این دردی است که متاسفانه هر روز بخش زیادی از فضای رسانه ای کردستان را در بر می گیرد و تاکنون هم کسی به فکر حل این مشکل نیافتاده و همه می خواند هر جوری هست بگذرد و زمان سپری شود.

نبود یک انجمن صنفی مقتدر و با صلاحت که نماینده واقعی تمام اصحاب رسانه های جمعی در استان کردستان باشد اولین نکته ای است که شاید بخش زیادی از وضعیت کنونی رسانه های جمعی استان به این موضوع برگردد هر چند خانه مطبوعات در حد نام و لوگو اسمش در میان جامعه رسانه ای برده می شود ولی تاکنون خبری از برنامه های این انجمن صنفی در راستای حمایت از جامعه رسانی از یک سو و توجه به برنامه های آموزشی از سوی دیگر در میان نبوده است.

با تغییر و تحولات مدیریتی در فرهنگ و ارشاد اسلامی کردستان، فضای مه آلود بر رسانه های جمعی کردستان برداشته شد و قباد میمنت آبادی از همان لحظه ورود تاکنون حرف از تقویت رسانه های جمعی را به میان آورد و وعده هم داد تا خانه مطبوعات هم یک بار برای همیشه ساماندهی شود ولی تا این لحظه نه خبری از ساماندهی بوده و نه انتخاباتی برگزار شده است تا خانه مطبوعاتی شکل گیرد.

هرچند که نزدیک به 14 ماه از فعالیت مدیرکل فرهنگ و ارشاد اسلامی در کردستان می گذرد و وی در این مدت قدمهای مثبت و رو به جلویی را برای ساماندهی وضعیت رسانه های جمعی برداشته است ولی کوه مشکلات رسانه های جمعی کردستان آنقدرها بلند است که کوهنوردی ماهر می خواهد و تجهیزات و ابزاری مدرن تا آن را فتح کرده و برای یک بار هم که شده رسانه های کردستان رنگ خوش ساماندهی را به خود ببینند.

اگر آمار مجوزهای جدید نشریات محلی کردستان را که تیرماه از سوی معاونت مطبوعاتی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی اعلام شد، به حساب نیاوریم این روزها کردستان کمترین شمار نشریات محلی را در کشور به خود اختصاص داده است و تنها بسنده کردن به این آمار می تواند گویای وضعیت و احوالات پیرامون جامعه رسانه ای و خبرنگاران کردستانی باشد.

کاش هر ساله به جای برگزاری مراسم های مختلف و تجلیل و تقدیرهای گاهی اجباری، فکری هم به حال وضعیت خبرنگاران و رسانه های جمعی استان از لحاظ حرفه ای می شد تا نشریات و خبرنگاران پیشگام در راستای توسعه همه جانبه استان کردستان می شدند و از ظرفیت های مغفولی که سالهاست فراموش شده اند به واسطه قدرت رسانه پرده برداری می شد.