محمد جهانگیری، کارشناس فرهنگی درباره مجموعههای ماه رمضان به خبرنگار مهر گفت: سه ماه پیش زمانی که مدیران سیما در مصاحبههای مطبوعاتی وعده تولید مجموعههای نمایشی با رویکرد امید و نشاط را میدادند همگان امید جدیدی به قاب جادویی تلویزیون بستند.
وی در ادامه افزود: مردم و کارشناسان رسانه امیدوار شدند که رویکرد سیما در دستمایه قرار دادن موضوعات تلخ به سمت سوژههای شیرین و جذاب رفته است. البته این به آن معنا نبود که واقعگرایی و واقعبینی از مجموعههای نمایشی رسانه رخت بر بندد که این اصل و وظیفه ذاتی رسانه است، اما جامعه به شدت سخت شده در روابط اجتماعی و مخاطبان انبوه رسانه ملی که در جریان جاری زندگی خود با مشکلات عدیده ناشی از تغییر سبک زندگی، تهاجم فرهنگی ماهوارهها و القائات مختلف نومید کننده مواجهند، نیازمند شادی و نشاط در رسانه ملی هستند و این حق مسلم آنهاست.
این کارشناس فرهنگی خاطرنشان ساخت: اگر حوادث وحشتآور چند ماه گذشته در قتلها، چاقوکشیها، سرقتها، اسیدپاشیها و مانند آنها را در صفحات روزنامهها و حتی خبرهای تلویزیون مرور کنیم به روشنی در خواهیم یاقت که هیچ نیازی به برجسته کردن زخمهای اجتماعی بیش از آنچه که هستند در سیمای جمهوری اسلامی نیست. نه به آن معنا که نباید به آنها پرداخت بلکه به این مفهوم که پرداخت حساب نشده انبوه به این موضوعات در قالبهای مختلف به ویژه نمایشی جز نیشتر زدن بر روح و خسته مخاطبان چیز دیگری نیست.
جهانگیری اشاره کرد: غیر از اینها پخش بیحساب این گونه سوژهها غافل کردن مخاطبان و مردم از دستاوردهای بزرگ کشور و مخدوش کردن روح امید و نشاط اجتماعی را نیز در پی خواهد داشت. این را گفتیم تا بنویسیم که سیمای جمهوری اسلامی ایران درست بر خلاف سیاستهای اعلامی خود آن هم در ماه مبارک رمضان که زمان نشاط و عید معنوی است و مردم پس از قریب به 18 ساعت روزه داری خسته در خانه نشستهاند تا با نگاه به قاب تلویزیون آرامشی دوباره یابند و برای روزهای دیگر و روزی دیگر آماده شوند به ناگاه به صورت پیوسته با چهار سریال تلخ و وهم آلود مواجه میشوند.
وی یادآور شد: مخاطب در شبکه دو با مجموعه نمایشی "سی امین روز" قتل و خون را میبیند و با آن افطار میکنند و یا همزمان در "شاید برایتان اتفاق بیفتد" شبکه تهران، حاصل اعمال آلوده خویش را میبینند و سپس به افطار مینشینند. پس از افطار هم سرنوشت بهتری در انتظارشان نیست، شبکه سه با موضوع تکراری برزخ با "پنج کیلومتر تا بهشت"، مرگ ، جسد، خیانت و تهمت را نشان میدهد و مثلث عشق ارواح برزخی و آدمها را به هم به نمایش میگذارد.
جهانگیری ادامه داد: ساعت ده و نیم شب شبکه یک میهمان مخاطبان میشود با سریال "سقوط یک فرشته" و باز هم بیننده باید شاهد عمل خلاف آدمهایی باشد که چوب لغزشهایشان را میخورند، خانوادههایی که فرزندانشان را نمیفهمند و دخترهایی که اغفال میشوند.
این کارشناس خاطرنشان ساخت: تا اینجا هدیه سیما در ماه رمضان به مخاطبانش در سراسر کشور یاس و نومیدی و افسردگی و شرمندگی است. گویا سیما فراموش کرده است که مخاطبان هفتاد میلیونی آن فقط در تهران نیستند، بلکه از گوشههای سیستان تا دامنههای سبلان و از دورترین نقاط مرزی خراسان تا کنارههای اروند و خوزستان بیننده این تحفههای تلخ هستند. در حالی که موضوعهای این مجموعهها عمدتاً برخواسته از ذهن و دغدغههای تهیهکنندگان و کارگردانان و مدیران تهرانی شده مستقر در پایتخت است.
وی اشاره کرد: جالب آنکه اینان غمها و دردها و آلودگیهای پایتخت را به نام مجموعههای نمایشی و البته اخیراً غیر نمایشی و مستند به خورد مردم کشور میدهند و آن وقت برای تهران و شادی تهرانیها مجموعه نمایش طنز پخش میکنند که البته کار بسیار درستی است و درصد نفی آن نیستیم و در این بازار بیرونق همین هم غنیمت است.
جهانگیری تاکید کرد: تنها مجموعه نمایشی طنز رمضان امسال سیما که به صورت منظم برای فقط تهرانیها پخش میشود مجموعه نمایشی "سه دونگ سه دونگ" است. این مجموعه تنها روزنه شادی و نشاط برای بینندگانی است که از یک ساعت قبل از افطار تا ساعت یازده شب فقط قتل و مرگ و روح و خیانت و اغفال دیدهاند.
وی خاطرنشان ساخت: حکایت شیرین خانوادهای از جنس خانوادههای متوسط به پایین اجتماعمان که دغدغه همه چیز دارند از شغل تا ازدواج و اتفاقاً روی مبل نمیشینند و روی تخت نمیخوابند و باری غذا خوردن هنوز سفره میاندازند. این خود آنقدر برای مردم شهری جذاب و دوستداشتنی است که داستانهایش را تعقیب کنند. موضوع نان و نانوایی و برکت کار و تلاش با استفاده از کمدی موقعیت و بدون هجو و سبکی کلام و داد و بیدادهای مرسوم طنزها خانوادههای را پای این سریال مینشاند.
این کارشناس در پایان افزود: اینجا آخرین فرصتی است که بینندگان میتوانند دقایقی طعم تحفههای تلخ قبلی را فراموش کنند. هر چند که به نظر میرسد ساعت نامناسب پخش و مزه گزنده مجموعههای پخش شده سایر شبکهها را پاک کند. اما تکلیف مخاطبان تلویزیون چیست. چرا تنها سریال طنز سیما در میان کویر سریالهای تلخ و وهم آلود فقط برای تهرانیها پخش میشود.
نظر شما