قطب‌الدین صادقی کارگردان و استاد تئاتر در گفتگو با خبرنگار مهر درباره کمبود پژوهش تئاتر گفت: به نظر من این کمبود به خاطر ضعف تربیت دانشگاهی است. در دانشگاه‌های ما به اندازه کافی دانشجویان را پژوهشگر بار نمی‌آورند. اما دانشگاه در دنیا به عنوان یک اتاق فکر مطرح است که دانشجویان داخل آن درباره پدیده‌های مختلف پژوهش می‌کنند.
وی ادامه داد: مشکل دیگر این است که جایگاه و نهادهایی نیست که به کار پژوهشگران بها دهد و برای کارشان پول خرج کند. در چنین شرایطی وقتی پژوهشگری فعالیت و حاصل کارش را منتشر می‌کند، فقط به خاطر عشق به کارش است.
صادقی درباره علت سوم کمبود پژوهش تئاتر در ایران توضیح داد: ما متاسفانه دچار یک تربیت غلط فلسفی هستیم و آن کلی‌گویی است. عادت نداریم که در مسائل ریز شویم بنابراین یافته‌های جدید دستگیرمان نمی‌شود.
این کارگردان تئاتر با بیان اینکه پژوهش‌های تئاتر سردستی و ترجمه‌ای شده است، ابراز کرد: اغلب پژوهش‌ها ترجمه‌ای دست و پا شکسته از تالیفات دیگران است. چرا که کسی به آنها کار درست را نیاموخته و حمایت نکرده است و البته تنبلی هم در این زمینه وجود دارد. یکی از کسانی که به مقام استادی رسیده است در یکی از کتاب‌هایش چهل صفحه از یک نویسنده انگلیسی ترجمه کرده، و بدون آنکه نامی از آن بیاورد، داخل کتابش گذاشته و اتفاقا مورد تقدیر هم واقع شده است. نام این کار تالیف نیست، مونتاژ کردن و دست‌اندازی به زحمات دیگران است.
وی یک مشکل بزرگ در زمینه پژوهش، نویسندگی و کارگردانی تئاتر را تولید کم عنوان کرد و افزود: یاد نگرفته‌ایم تولید کنیم و در حقیقت ما ضعف تولید ملی داریم. به عنوان مثال در صورتی که صنعت کشاورزی را پیشرفت کرده است، سیب‌زمینی و پیاز از چین وارد می‌کنیم که واقعا شرم‌آور است. تا وقتی که روحیه عدم تولید و دلال‌صفتی در خون ما باشد پژوهش نیز چنین شرایطی خواهد داشت.
نظر شما