انتقاد از عملکرد بهزیستی در مورد معلولان

سید محمد موسوی در گفتگو با خبرنگار مهر با اشاره به محرومیتهای فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی معلولان و کم توجهی مسئولان به واقعیت های تلخ زندگی بیش از 3 میلیون معلول شدید، گفت: بهزیستی به عنوان یک سازمان عریض و با وظایف متنوع ، تنها سازمان دولتی متولی معلولان است که متاسفانه تعدد وظایف محوله و ساختار غلط آن مانع از رشد کیفی آن بوده و هست .

وی علت ناکامی بهزیستی در کاهش محرومیت های معلولان را رشد عرضی سازمان ، تعدد و تنوع وظایف آن و فاصله گرفتن مدیران آن از واقعیت های زندگی معلولان دانست .

وی ضمن انتقاد از عملکرد وزارت رفاه و تامین اجتماعی در عدم معرفی رئیس سازمان بهزیستی کشور گفت: بیش از 2 سال از انتقال دکتر فقیه به جمعیت هلال احمر می گذرد ولی هنوز از انتصاب ریاست جدید سازمان بهزیستی که یک سازمان کاملا خدماتی و حمایتی است ، خبری نیست . سئوال بنده این است که چرا سرنوشت قشر آسیب پذیر جامعه را به یک سرپرست می سپارید ؟ آیا با حکم سرپرستی می توان برنامه ریزی دقیق و بلند مدت داشت ؟ وزارت رفاه چگونه می تواند از یک سرپرست گزارش کار بخواهد ؟

موسوی با اشاره به ایکه وظایف سازمان بهزیستی کاملا تخصصی است ، افزود : باید قبول کنیم که گروه های چهار گانه جامعه هدف سازمان بهزیستی یعنی کودکان، زنان، سالخوردگان و معلولان به خدمات خاص و تخصصی نیاز دارند که رفع نیازهای آنان با بضاعت فعلی سازمان بهزیستی و روش های معمول و مرسوم ، امکان پذیر نیست.

رئیس هیئت مدیره کانون توانا گفت: امروزه در اغلب کشورهای توسعه یافته شهرداری ها متولیان اصلی خدمات رسانی به معلولان هستند و اقشار آسیب پذیر جامعه با بهره مندی از حمایت های سازمان تامین اجتماعی کشورشان دغدغه ای برای گذران امور ندارند.

موسوی افزود: ما انتظار داریم تا بهزیستی در راستای وظایف خود ، نگهداری و مراقبت و توان بخشی بیش از 3 میلیون نفر معلول شدید و ایجاد بستر مناسب برای حضور اجتماعی بیش از 20 میلیون معلول و سالمند را فراهم کند.

به گفته وی ،از سوی دیگر توسعه پژوهش های کاربردی برای پیش گیری از معلولیت ها و آسیب های اجتماعی در میان بیش از 70 میلیون ایرانی ، بازپروری، اصلاح و ارشاد آسیب دیدگان اجتماعی درحوزه های توان بخشی، اجتماعی و حمایتی نیز از جمله وظایف بهزیستی است که متاسفانه امکان نظارت بر عملکرد آن وجود ندارد چرا که نظارت زمانی وجود خواهد داشت که دستگاه نظارتی خاص و با تخصصهای مختلف وجود داشته باشد.

رئیس هیئت مدیره کانون توانا با اشاره به اینکه اجرای قوانین و مصوبات داخلی و بین المللی بخصوص کنوانسیون جهانی حمایت از حقوق معلولان ، متولی مشخصی ندارد، گفت: در حال حاضر در کشور ما معلولان از امتیاز خاصی برخوردار نیستند.

وی تاکید کرد: معلولان مدافعان خوبی ندارند تا مورد حمایت قانونی قرارگیرند و مثال این موضوع، هدفمندی یارانه ها و مسئله بنزین و مشکلات ناشی از سهمیه بندی آن است که با گذشت 3 سال هیچ مرجعی مسئولیت آن را به عهده نمی گیرد و اخیرا سرپرست سازمان بهزیستی توپ را به زمین وزارت نفت می اندازد.

موسوی با بیان این مطلب که مسئولان نباید با بزرگنمائی کارهای کوچک خود مشکلات معلولان را کوچک جلوه دهند ، گفت: ما منکر حرکتهای نمونه ای و فعالیتهای کوچک مسئولان نیستیم ولی باید قبول کنیم که این کارهای سطحی به تناسب نیازمندیهای معلولان پاسخگوی نیازهای آنان نیست.

وی افزود: زمانی می توانیم مدعی خدمت باشیم که در جامعه اسلامی معلول نیازمندی وجود نداشته باشد اما در شرایط کنونی ، پرداخت 32 هزارتومان مستمری به جمعی از معلولان نیازمند و حمایتهای موردی از آنان مشکلات را کاهش نخواهد داد بلکه آنچه که امروز یک ضرورت است چیزی نیست جز ایجاد اشتغال که متاسفانه سازمان بهزیستی در این زمینه نیزموفق نبوده است . 

رئیس هیئت مدیره کانون توانا با پیشنهاد این مطلب که وظایف سازمان بهزیستی باید به وزارتخانه های مختلف و شهرداری ها محول شود، افزود: تجربه 33 ساله عملکرد این سازمان و بررسی نحوه رسیدگی به وضعیت معلولان در کشورهای توسعه یافته نشان می دهد که در کشور ما رفع محرومیت های معلولان و خانواده های آنان مستلزم رعایت صحیح اصل 29 قانون اساسی است که به صراحت برخورداری از تأمین اجتماعی را حقی همگانی می داند و دولت را موظف می کند تا طبق قوانین از محل درآمدهای عمومی و درآمدهای حاصل از مشارکت مردم، خدمات و حمایتهای مالی فوق را برای یک یک افراد کشور تأمین کند.

موسوی  با ابراز تاسف از اینکه پس از گذشت 7 سال از تصویب قانون جامع حمایت از حقوق معلولان بنا بر اظهار مسئولان و کارشناسان امر فقط 30 درصد از این قانون عملی شده است،افزود: اجرای ناقص و نافرجام طرح توانبخشی مبتنی بر جامعه ( CBR ) در مناطق محروم و روستاهای کشور ، عدم توجه به معلولان در هدفمندی یارانه ها ، عدم حمایت از بخش غیر دولتی در ایجاد اشتغال برای معلولان ، عدم آموزش مهارت های فردی به این قشر و ده ها ضعف کوچک و بزرگ دیگر ، گویای این واقعیت است که یا مسئولان تلاش نکرده اند و یا تلاش آنان جهت صحیحی نداشته است.