خبرگزاري مهر- گروه فرهنگ و هنر: زماني نه چندان دور سيماي جمهوري اسلامي شامل دو شبكه تلويزيوني بود كه در ساعاتي محدود از شبانه روز براي مردم برنامه پخش مي كرد، اما امروزه نزديك به 10 شبكه تلويزيوني داريم كه برخي از آنها 24 ساعته براي مخاطبان داخل وخارج كشور برنامه پخش مي كنند.
آن روزها يك هفته بايد صبرمي كردي تا عصر جمعه برسد و يك فيلم سينمايي در قاب تلويزيون ببيني، ولي امروز اكثر روزوشب ها مي توان به تماشاي انواع فيلم هاي سينمايي، سريال ومجموعه هاي ايراني و غيرايراني نشست.
آن روزها برنامه هاي تلويزيوني داراي كمترين ميزان تنوع و جذابيت بود وامروز شبكه هاي مختلف درجهت جذب بيشتر مخاطب بين خود مسابقه زيبايي گذاشته اند . هربرنامه، جذاب تر و خوش رنگ و لعاب تر، در نظرمديران و تصميم سازان رسانه، محبوب تر. و"افراط" آن روزها درمحتواگرايي، تعهد پروري و شعار زدگي، منتج به "تفريط" اكنون درمخاطب محوري و سرگرمي سازي شده است. حال اينكه ازمقايسه اي آني و ذهني هر يك از ما -من وشما- بين جنس وجهت برنامه هاي دهه شصت تلويزيون با سالهاي آغازين دهه هشتاد، اين تضاد و تنافرهويدا مي شود .
اما آنچه معمولا در اين بين فراموش مي شود، تبعات منفي اينگونه افراط وتفريط ها آن هم به شيوه آزمون و خطاست و اينكه آيا رقيق كردن محتواي آنچه مي خواهند تلويزيون به مردم بدهد و محلول كردن پيام ها كه عموما هم تلخ اند با شيريني هاي مصنوعي مي تواند نشاط و اميد را به فضاي كلي جامعه باز گرداند؟
با اين اين پرسش كه آيا مي توان پارامتر " ذائقه مخاطب " را درگزينش و پخش يك برنامه ( فيلم ، سريال ، مستند و...) از تلويزيون معيار قرار داد، سلسله گزارش هايي تهيه و ديدگاههاي تني چند از صاحبنظران را جويا شده ايم كه تقديم انديشه و جانهاي آگاه و مشتاق شما مخاطبان باريك بين مي شود.
ما را در اين مبحث ياري دهيد .
"گروه فرهنگ و هنر"
نظر شما