کشاورزی حفاظتی در کشورهای درحال توسعه گسترش نیافته است

وی اظهار داشت: کشاورزی حفاظتی در حال حاضر در مزارع بزرگ که دارای ماشین آلات سنگین هستند انجام می شود.
 

این محقق برجسته که در حال حاضر مشاور 12 کشور دنیا در بخش کشاورزی حفاظتی است اظهار داشت: 96 درصد کشاورزی حفاظتی دنیا در شرایط دیم انجام می شود ولی در کشورهایی نظیر ایران در شرایط آبی این نوع کشاورزی انجام می شود.

 

وی تصریح کرد: کشاورزی حفاظتی بیش از 50 سال است در دنیا ابداع شده است و در حاضر در جهان یک میلیون و700 هزار هکتار از مزارع زیر کشت کشاورزی حفاظتی هستند.

 

وی بیان داشت:90 درصد این نوع کشاورزی در پنج کشور بزرگ دنیا از جمله آمریکا، آرژانتین، کانادا، برزیل و استرالیا انجام می شود که این کشورها، عمده صادر کننده گندم دنیا هستند.

 

محقق برجسته مرکز تحقیقات بین المللی سیمیت در ادامه افزود: امیدوار هستیم بعد از پنج سال عدد سه میلیون هکتار ایران نیز که برنامه کشاورزی ایران است به آمار جهانی اضافه شود.
 

پروفسور کینت سایر با اشاره به اهداف کشاورزی حفاظتی اظهار داشت: هدف از کشاورزی حفاظتی پایداری سیستم های تولید، جلوگیری از تخریب خاک و افزایش کارایی مصرف آب است.
 

وی بیان کرد: افزایش بهره وری از طریق افزایش کارایی، فراهم کردن فرصت تحقیق و مدیریت اثر گذار و در نهایت کاهش هزینه تولید برای کشاورزان و بهبود معیشت آنان است.
 

این محقق بین المللی با بیان اینکه علم کشاورزی حفاظتی علم جدیدی نیست گفت: نباید برای کشاورزی حفاظتی سازمان جدا در نظر گرفت بلکه می توان آن را برای سیستم های زراعی متفاوت اعمال کرد.

 

وی کشاورزی حفاظتی را مبتنی بر چهار اصل ذکر و بیان کرد: کاهش خاک ورزی و دستکاری خاک و شخم حداقلی از اصول اولیه این کشاورزی است .

 

به گفته این محقق، نگهداری مقدار کافی و منطقی بقایای گیاهی بر روی سطح خاک که با هدف جلوگیری از فرسایش خاک، بهبود خصوصیات خاک و افزایش کارایی انجام می شود از دیگر اصول کشاورزی حفاظتی است.
 

پروفسور کینت سایرافزود: تناوب زراعی به گونه ای که برای کشاورز بهترین فایده را داشته باشد نیز از اصول کشاورزی حفاظتی است که کلزا، پنبه و سویا از محصولاتی هستند که در این تناوب قرار می گیرند.
 

وی بیان کرد: سودمندی اقتصادی اصل چهارم کشاورزی حفاظتی است و باید کشاورز این آگاهی را پیدا کند که این سیستم دارای سودمندی اقتصادی است .
 

محقق برجسته مرکز تحقیقات بین المللی سیمیت اظهار داشت: باید این سیستم طوری طراحی و اجرا شود که سودمندی اش برای کشاورز قابل لمس باشد.

 

وی تصریح کرد: برای رسیدن به این اهداف باید به صورت گروهی کار کرد و متخصصان ماشین آلات، علف های هرز و خاک و همچنین بخش خصوصی با هم کار کنند و خود کشاورز نیز در این امر دخیل باشد.