به گزارش خبرنگار اقتصادي خبرگزاري "مهر" ، با توجه به اينكه نظام بهره برداري كشاورزي ايران از نوع دهقاني و خرد بوده و توليد در اين بخش را عمدتا با محدوديت هايي مانند كوچك بودن واحدهاي توليدي و پراكندگي قطعات كشاورزي مواجه كرده است ، لذا بررسي ها نشان مي دهد كه مناسب ترين راه براي افزايش توليد محصولات كشاورزي با وجود خرد بودن اراضي كشاورزي ساماندهي واحدهاي زراعي در قالب نظام تعاوني است .
سابقه ايجاد و استفاده از تعاوني ها در كشور نسبتا طولاني است ، اگر چه تعاوني ها در دهه نخست انقلاب به صورت نيمه فعال درآمد و تعداد آنها كاهش يافت ، اما توجه مجدد دولت به آنها موجب فعاليت 14 هزار تعاوني در بخش كشاورزي شده است كه ازاين ميزان كه همگي مربوط به بخش خصوصي هستند حدود 2500 تعاوني روستايي و يك هزار تعاوني توليدي فعاليت مي كنند .
اين تشكل ها علاوه بر ايجاد هماهنگي در عملكرد سازمان هاي مختلف براي اداره امور زمينه رشد توسعه پايدار در بخش كشاورزي را فراهم مي آورد ، مشروط برآنكه از حيطه نظارت و دخالت سازماني خاص خارج و با بهره گيري از مشاركت عموم به افزايش توان بخش كشاورزي و پاسخگويي نيازهاي مردم در جريان توسعه كمك كند .
ايجاد تشكل ها و تعاوني ها در مناطق كشاورزي اين امكان را براي توليد كننده فراهم مي آورد تا وي به دور از دغدغه هاي حمل و نقل و بازاريابي محصول خود، كه يكي از موانع عمده بر سر راه توليدات بخش كشاورزي است اقدام به فروش محصولات كند .
همچنين تشكل هاي كشاورزي علاوه بر نقش موثري كه در تنظيم بازار محصولات كشاورزي دارند مي توانند موجب ايجاد رقابت ميان توليد كنندگان شوند .
اين در حاليست كه به نظر مي رسد عدم داشتن ساختار اقتصادي مناسب و كارآمد در كشور، تاسيس تشكل هاي كشاورزي را با مشكل مواجه كرده است به طوري كه سنتي بودن اين بخش مانعي عمده براي تشكيل تشكل هاي كشاورزي شده كه اصلاح آن زمان طولاني را مي طلبد .
نظر شما