به گزارش خبرنگار مهر، سالهای اخیر با افزایش تعداد شبکههای تلویزیون و زمان پخش برنامهها از روزی چند ساعت به شبانهروزی، فیلم و مجموعههای زیادی در ژانرهای مختلف از ملودرام گرفته تا تاریخی، پلیسی و... تولید و پخش میشود. ابتدا تولید آثار نمایشی بیشتر برای پر کردن آنتن امری ناممکن به حساب میآمد، اما با جذب تهیهکنندگان و کارگردانان جوان این امر میسر شد.
طبعاً با افزایش تقاضا، توجه به کیفیت کمرنگ شد، با این حال هر روز شاهد تولید تله فیلمها و مجموعههای مختلف تلویزیونی هستیم. در حال حاضر تله فیلم سازی و مجموعهسازی روند صعودی در سازمان صدا و سیما پیدا کرده است، بدون آنکه مورد آسیبشناسی و کارشناسی قرار بگیرد.
با این شرایط و با تعداد کثیر فیلمهای تلویزیونی و مجموعهها به خاطر سپردن نام آنها هم دشوار شده و تنها تعداد کمی از آثار نمایشی فاخر در ذهن مخاطب باقی میماند. شاید بتوان گفت دلیل این مسئله از تهیهکنندگی شروع میشود و به دیگر عوامل یک پروژه ختم میشود.
یکی از معضلاتی که این روزها با آن رو به رو هستیم، ورود تهیهکنندگان غیرحرفهای به تلویزیون هستیم که این مسئله منجر به بالا رفتن دستمزد بازیگران و دیگر عوامل شده است. در واقع این افراد نه تنها به آثاری که تولید میکنند ضربه میزنند، بلکه چرخه تولید هم برای تهیهکنندگان پیشکسوت و با سابقه سازمان صدا و سیما را به هم میریزند، چرا که بازیگری که با یک تهیهکننده غیرمتخصص کار کرده و دستمزد بالایی گرفته دیگر حاضر نیست با یک تهیهکننده با سابقه کار میکند و یک دستمزد کم دریافت کند.
این در حالی است که بارها مدیران تلویزیون در گفتگو با خبرنگاران اعلام کردهاند مانع ورود افراد غیرمتخصص به حوزه تولید میشوند، اما این مسائل فقط در حد تئوری باقی میماند و عملی اجرا نمیشود. البته منظور این نیست که نباید جوانان وارد عرصه تولید شوند، بلکه باید مسئولان از جوانانی بهره ببرند که تحصیلات آکادمیک این رشته را دارند نه اینکه سفارش شده از سوی دوست و آشنا باشند.
وقتی شبکه یک به عنوان شبکه سراسری ماموریت دارد آثار فاخر تهیه کند، دیگر از این شبکه توقع نمیرود که بخواهد باعث ورود افراد غیرمتخصص باشد. اگر امروز شبکه یک این کار را انجام بدهد، قطعاً در آینده الگوی مناسبی برای شبکههای دیگر نخواهد بود.
شبکه یک به عنوان قدیمیترین شبکه محسوب میشود و مخاطبان با این شبکه نوستالوژی دارند، پس چرا باید این شبکه به یک بازیگر پیشنهاد تهیهکنندگی تله فیلم را بدهد و او بخواهد یک فیلم تلویزیونی برای این شبکه تهیه کند. این مسئله را هم علیرضا اسحاقی مدیر گروه فیلمهای تلویزیونی شبکه یک هم تایید کرده است.
البته در این باره نمیتوان به این بازیگر سینما خرده گرفت، چرا که او بانی نیست؛ بلکه دعوت شده از طرف شبکه سراسری است. این خرده را باید از مسئولان شبکه یک گرفت که چرا باید به افرادی پیشنهاد تهیه پروژهای را میدهد که نه سابقه تهیهکنندگی ندارد و نه تحصیلات آکادمیک رشته تهیهکنندگی.
ورود بازیگران به عرصه تهیهکنندگی و کارگردانی دیگر این روزها مد شده است، اما یک سئوال مطرح است و اینکه وقتی افراد متخصص در حوزه تهیهکنندگی وجود دارد، پس چرا باید از کسانی دعوت شود که متخصص نیستند؟ در واقع شبکه یک با این اقدام فقط شان تهیهکنندگی را در این حرفه پایین میآورد.
در چرخه تولید یک اثر، تهیهکننده نفر اول در تلویزیون است و این مسئله در دنیا صدق پیدا میکنند، اما در اینجا این طور نیست، حتی برخی مواقع شاهد کارگردان سالاری یا بازیگر سالاری هستیم. یعنی هر کس به اندازه توان خودش تغییراتی ایجاد میکند که به نفع کار نیست.
مدیران تلویزیون باید سعی کنند تعریف صحیحی از تهیهکننده داشته باشند. باید تقسیمبندی صورت بگیرد تا شاهد به هم ریختگی در تولید آثار تلویزیونی نباشیم. یکی از نکات جالبی که به تازگی در تلویزیون مرسوم شده این است که کارگردانان میخواهند خودشان تهیهکننده آثارشان باشند. در حالی که این دو حرفه نیاز به تمرکز زیادی دارد، اما چندان مورد توجه قرار نمیگیرد و همین مسئله باعث مشکلات تولید میشود، چون کسی که تجربه تهیهکنندگی ندارد به جای تمرکز بر کارگردانی اثرش، بیشتر درگیر کارهای تهیه میشود و همین مسئله منجر به پایین آمدن کیفیت میشود.
در این سالها شاهد بودیم وقتی این اتفاق افتاده منجر به افت کار همان کارگردان هم شده است و نتوانسته همزمان یک کارگردان و تهیهکننده موفق هم باشد. باید اجازه دهیم هر کس کار خودش را انجام دهد. برای هر کاری باید دانش خودش را داشت.
از سوی دیگر باید مسئولان تلویزیون سعی کنند به تهیهکنندگی به عنوان یک حرفه که نیاز به تخصص دارد، نگاه کنند، نه اینکه هر کس بیاید و ادعای تهیهکنندگی میکند، او را به سرعت بپذیرند. تهیهکنندگی جایگاه مشخصی دارد. امید است مسئولان تلویزیون دقت بیشتری در انتخاب تهیهکنندگان داشته باشند.
نظر شما