تواناییها و کنشهای ذهنی با زمان نسبت دارند

نویسنده در این اثر درصدد است سیر تکوین زمان و معاصر بودن را در اندیشه مدرن مورد بررسی قرار دهد. به اعتقاد نویسنده این خصلت و ویژگی مدرنیته غربی است که زمان را از معنای طبیعی و واقعی خود دور ساخته است. در واقع زمان از چرخه‌های طبیعی و فرآیندهای طبیعی سهیم در آن مجزا شده است.

دکتر اسپن همر استاد تمام فلسفه دانشگاه تمپل آمریکا در مورد این کتاب و چیستی مفهوم زمان به خبرنگار مهر گفت: پرسش در مورد زمان همواره انسانها و فیلسوفان را گیج و مبهوت کرده است. این پرسش مطرح است که ویژگیهای زمان چیست و زمان دارای چه ماهیتی است.

وی افزود: همچنین این پرسش مطرح است که ما چگونه می‌توانیم زمان را بشناسیم و زمان چه ارتباطی با کیفیات اساسی جهان از جمله مکان و زندگی خودآگاه دارد. آیا چیزی فراسوی زمان وجود دارد و چیزی ورای آن قابل تصور است.

استاد پیشین دانشگاه پنسیلوانیا تصریح کرد: یک پرسش دیگر مربوط به واقعی بودن زمان است. این پرسش مطرح است که آیا زمان امری واقعی است یا چیزی است که انسان به آن کاربری داده است.

وی تأکید کرد: همانگونه که مشاهده می‌شود در مورد زمان پرسشهای گوناگون و متفاوتی وجود دارد که هر کدام از آنها عمیق و اساسی هستند.

مؤلف "فلسفه و معاصر بودن از کانت تا نظریه انتقادی" یادآور شد: در مورد زمان باید توجه داشت که زمان چیزی است که به تنهایی به تجربه انسان در نمی‌آید. زمان چیزی ناپایدار و ناملموس است که به فراچنگ نمی‌آید. اما به رغم این موضوعات زمان بر همه چیز حاکم است و هر چیزی که در جهان رخ می‌دهد نسبتی با زمان دارد.

مؤلف "آدورنو و امر سیاسی" تأکید کرد: زمان با فرایندهای انسانی ارتباط دارد. برای نمونه وقتی ما گذشته خود را به یاد می‌آوریم و یا وقتی چیزی را پیش بینی می‌کنیم در واقع با عامل زمان نسبتی داریم. همه تواناییهای ذهنی ما و کنشهای ذهنی ما نسبتی با زمان دارند.

وی در ادامه با اشاره به گفته آگوستین درباره زمان گفت: آگوستین در مورد زمان در کتاب "اعترافات" جمله گویایی دارد که می‌گوید "من به خوبی می‌دانم و درک می‌کنم که زمان چیست ولی اگر کسی از من بپرسد که زمان چیست و بخواهم در مورد آن توضیح دهم در این صورت گیج و مبهوت می‌شوم."

این فیلسوف معاصر تصریح کرد: بسیاری از فیلسوفان مایل هستند که زمان را به عنوان امری انتزاعی مورد بررسی قرار دهند. بر این اساس در شاخه‌ها و حوزه‌های مختلف مطالعاتی این دیدگاه نسبت به زمان مورد بررسی قرار گرفته است و زمان به عنوان موضوعی متافیزیکی مورد توجه بوده است.

همر در پایان یادآور شد: در این اثر من توجه خود را متوجه بررسی متافیزیکی زمان نکرده‌ام بلکه توجه خود را معطوف به تجربه انسان در زمان کرده‌ام و بر این اساس به مفهوم معاصر بودن پرداخته‌ام.