کم آبی نباید باعث توقف اجرای طرح‌های اشتغالزایی در روستاها شود

به گزارش خبرگزاری مهر، علی قاسمی ورجانی با اشاره به اینکه با پیگیری قانون کسب و کار خانگی در روستا‌ها، می‌توان زمینه اشتغال مناسب را فراهم کرد، اظهار داشت: تولید قطعات کارخانجات یکی از موارد ایجاد اشتغال در روستا‌ها است و اگر مدیران صنایع بازاریابی مناسبی را در مورد نیازهای کارخانه‌ها داشته باشند، می‌توان این قطعات را در روستا‌ها تولید کرد.

وی آموزش روستائیان را رکن اصلی کار دانست و افزود: برای ایجاد اشتغال و تثبیت آن در روستا‌ها باید نقشه راه ارائه داد.
نماینده قم در شورای عالی استانها با تأکید بر انجام کارهای جسورانه توسط دستگاه‌ها گفت: هدف دستگاه‌های ذیربط از ایجاد اشتغال، باید ایجاد شغل، ارزش افزوده و افزایش ثروت در روستا‌ها باشد.

عضو شورای عالی استانها افزود: دستگاه‌های اجرایی باید در سیستم کاری خود شرایط را برای کارهای انقلابی ایجاد و روش‌های جدید را برای انجام هر چه بهتر کار‌ها جایگزین کنند.

وی توجیه برخی مدیران در توقف برخی طرح‌ها مبنی بر کمبود آب را غیرقابل قبول بیان کرد و گفت: بی‌آبی دلیل قانع کننده‌ای برای عدم ایجاد اشتغال نیست و باید با تغییر کشت سنتی به صنعتی، به دنبال تولید گیاهان کم آب رفت.

قاسمی ورجانی با اشاره به ظرفیت‌ها و پتانسیل‌های مناسب در ایجاد اشتغال در روستا‌ها اظهار داشت: آموزش قالیبافی، پرورش ماهی، خیاطی، پرورش گیاهان خوراکی و قارچ از جمله مواردی است که می‌توان با توجه ویژه به آن، ایجاد اشتغال کرد.

وی در بخش دیگری از سخنان خود با اشاره به اینکه بیکاری در روستاهای ایران از محدودیت زمینه کار و رشد جمعیت ناشی می‌شود، گفت: محدودیت آب و زمین و عدم ایجاد تسهیلات در برخورداری از سرمایه گذاری عامل اساسی در محدودیت امکان اشتغال در روستا‌ها است.

رئیس شورای اسلامی شهرستان قم افزود: باید به این مساله مهم نیز توجه داشت که مکانیزاسیون، ارتقای بازده کشت و حمایت از تولیدات کشاورزی که عامل عمده‌ای در حصول به خودکفایی نسبی است، اگر چه بیکاری را در روستا‌ها محدود می‌کند اما از بین نمی‌برد و بخش مهمی از جمعیت فعال و رشد یابنده در روستا‌ها باید زمینه کار خود را در صنایع جستجو کند.

وی با اشاره به اینکه در ایران نیروهای انسانی را از طریق ایجاد صنایع مادر و بسط شبکه انتقال نیرو می‌توان به کار جذب کرد، گفت: ایجاد امکانات رفاهی چون مراکز آموزشی، بهداشتی، درمانی، فرهنگی و تغییر بنیادی در سیاست مسکن روستایی علاوه بر اینکه عامل نگه دارنده روستائیان و دلگرمی آنان به ادامه کار تولیدی است، می‌تواند امکان اشتغال را ایجاد کند.