امروز دوشنبه 18 مهرماه مصادف با دوازدهم ذی القعده مسجدالنبی در بخش شرقی مدینه منوره- شهر پیامبر گرامی اسلام - که در شمال ریاض و در میانه نجد قرار گرفته است، حال و هوای دیگر دارد. ساعت 11 صبح به وقت محلی (11 و 35 دقیقه به وقت تهران) است و زائرانی از جهان اسلام اینجا حضور دارند؛ زنان و مردانی از ایران، ترکیه، عراق، افغانستان، اندونزی، مالزی، هند، بنگلادش، نیجریه، پاکستان و حتی کشور چین.
از باب رقم وارد صحن مسجد النبی که از آن، پس از مسجدالحرام به عنوان دومین مسجد بزرگ دنیا یاد می‌شود، می‌شویم و در گوشه و کنار آن، زنان و مردانی را می‌بینی که در حال راز و نیاز کردن هستند و قرآن و دعا زمزمه می‌کنند. هر طرف را نگاه می کنی، مسلمانی از کشورهای مختلف اسلامی را می‌بینی که با آرامش و وقار با خدای خود سخن می‌گویند.
پس از برداشتن چندین قدم در صحن، گروه - گروه، دسته - دسته و کاروان - کاروان حجاجی را می‌بینیم که از دربهای مختلف مسجدالنبی وارد صحن شده‌اند و به سخنان روسای خود گوش می‌دهند و در چهره آنها، شادی حضور موج می‌زند. در این میان، یکی ترک است، یکی از ایران آمده و دیگر از جنوب شرقی آسیا خود را به مسجد النبی رسانده و در مجموع هر کدام با زبان‌های بومی خود، زنجیره اسلامی را شکل داده‌اند.
در بخش جنوبی صحن زائری دستهای خود را بالا برده است و با صدای بلند از خداوند متعال کمک می‌خواهد. به او که می‌رسم، ابتدا با وی دست می‌دهم. می گویم من از ایران آمده‌ام، شما چطور؟ پاسخ می‌می‌دهد: از پیشاور پاکستان آمده‌ام به مسجدالنبی. این زائر پاکستانی احساس خود را از زیارت این بارگاه ملکوتی اینگونه بیان می‌کند:"خدایا، کمک کن به جهان اسلام تا در مبارزه با استکبار موفق و سربلند بیرون آید. ما مسلمانان نیازمند این هستیم تا یکپارچه باشیم؛ فرقی هم نمی‌کند که شیعه هستیم یا سنی، سفید هستیم یا سیاه و ... ."
آن طرف تر، زن و شوهری مالزیای را مشاهده می‌کنیم که زبان به تسبیح و حمد خدا گشوده‌اند و صلوات بر محمد و آل او می‌فرستند و دهان را با یادخدا و نام اهل بیت معطر می‌سازند. کمی که جلوتر می‌رویم، حلقه‌هایی از زائران کشورهای مختلف را می‌بینیم که به صورت دسته جمعی درحال نیایش کردن هستند و تعدادی از زئران جوان کشور نیجریه نیز از خداوند متعال آرزوها دارند.
در همین حین، دسته‌هایی از زائران کشور ترکیه از کنارمان می‌گذرند که از نظم خاصی برخوردار هستند. بانوان تک مانتوهای کرم رنگ و روسری‌های سفید پوشیده‌اند و مردانشان لباس و شلوار یکدست نخودی بر تن کرده‌اند. در لابه لای آنها، زئرانی را می‌بینیم که روی ویلچر نشسته است و با زبان ترکی، قرآن و دعا می‌خواهند.
البته نمودهای بیداری اسلامی که جهان اسلام و خاورمیانه را متحول کرده است، خود را در گردهمایی بزرگ حج ابراهیمی امسال، نشان می‌دهد و حرکت خزنده وهابیون نیز برای اختلاف افکنی میان آنها تاکنون با شکست مواجه شده و در یک کلام، یکپارچگی زائران کشورهای اسلامی در مسجدالنبی، دشمنان جهان اسلام را غافل گیر کرده است.
ساعت 12 و 15 دقیقه را نشان می‌دهد و اذان می‌شود. گردهمایی بزرگ اسلامی با نماز جماعت معنای بیشتری می‌یابد؛ در نماز جماعتی که زائرانی از اکثر کشورهای اسلامی حضور دارند.
پس از خواندن نماز، وارد باب الملک و در ادامه باب السلام می‌شویم. در سمت چپ این باب آب‌های زمزمه قرار داده شده است. در این باب هم هرزائر از هر کشوری را می‌بینی که در حال راز و نیاز کردن و قرآن و دعا خواندن است. در این باب با فردی به نام نعمت الله واحدی اهل کابل آشنا شدیم و با وی به گفتگم پرداختیم. او که دارای لیسانس حقوق از دانشگاه کابل است، می‌گوید: برای اولین سال است که به سرزمین وحی مشرف شده است.
وی حضورش در مسجدالنبی را معجزه پیامبر می‌داند که نصیبش شده است. واحدی درباره احساس خود از حضور در دومین مسجد بزرگ دنیا می‌گوید: دعا و نماز بخوانم و بس. خدا قسمت کند کل ملت مسلمان جهان یکدفعه جشن و کنگره بزرگ حج را با هم برگزار کنند. این زائر کشور افغانستان مطرح می‌کند که امسال 30 هزار زائر این کشور به حج تمتع می‌آیند.
پس از خروج از باب السلام کاروانی از کشور عراق را می‌بینیم که زنان آنها چادر مشکی رنگ پوشیده‌اند و پارچه ای آبی رنگ در گردن خود انداخته اند. یکی از زائران عراقی می گوید: برای دهمین بار است که به حج مشرف شده و احساس خود را از این حضور، غیرقابل وصف عنوان می کند.
به سمت باب رقم که بازمی‌گردیم، ساعت 14 به وقت محلی است و دسته‌هایی از زئرانی کشور چین درحال ورود به مسجدالنبی هستند. خطاب به آنها سلام می‌دهیم و پاسخ "سلام علیکم" را از زبان چینی‌ها می‌شنویم.
گفتنی است: مسجد النبی در گذشته دارای دربهای به نام "باب السلام"، "باب الرحمه" در جهت مغرب، "باب توسل در جهت شمال، "باب النساء" و "باب جبرئیل" در جهت شرق بود که در نوسازی، شمار دربهای آن نیز بیشتر شده است. روایت است زمانی که پیامبر خدا از مکه به مدینه رسید و در خانه "ابوایوب انصاری" منزل کرد؛ جایی را که شتر وی بر آن جفت و درآن خرما می‌خشکاندند، از آن دو یتیم بود. پیامبر اکرم (ص) آن زمین را از ولی آن طفل به ده دینار خرید و این مسجد را در آن ساختند.
سلسله گزارشهای مهر از مدینه منوره در روزهای آینده ادامه خواهد داشت.
نظر شما