به گزارش خبرنگار مهر، نخستین نشست نقد و بررسی فیلم‌های این دوره از جشنواره شامل "عید و عیدگاه" سعید خجسته‌فر،"خروسک" فریدون نجفی،"راست پنجگاه" امیر عابدین‌پور،"زنی زیر یخ‌ها آواز می‌خواند" مریم خلیلی‌زاده،"تا مردانمان برقصند" هیوا امین‌نژاد و "راز نگاه" حامد سعادت با حضور احمد میراحسان و سیدمحمد حسینی منتقد سینما و کارگردان این آثار و جمعی از خبرنگاران و علاقمندان در سینما آفریقا برگزار شد.
در ابتدای این نشست حسینی گفت: در چند دوره گذشته با برگزاری جشنواره فیلم رویش اتفاق خوبی برای سینمای دینی رخ داده است و این موضوع انگیزه ویژه‌ای برای فیلمسازان جهت تولید آثار دینی ایجاد کرده است. همانطور که می‌بینیم آثار تولید شده در شهرستان‌‌ها در این سال‌‌ها نسبت به گذشته قوی‌تر شده‌اند.
میراحسان در ادامه بیان کرد: جشنواره فیلم رویش حرف‌های زیادی برای گفتن دارد و کانون مهمی است که بر زندگی سینمای ما سایه انداخته است. ما با بحث سینما از یک طرف و بحث دین از سوی دیگر سر و کار داریم. در این زمینه آرای متفاوتی وجود دارد. همچنین سوء تفاهم‌‌هایی نیز دیده می‌شود. این موضوع باعث آشفتگی شده است. از طرفی برخورد افراطی نسبت به سینمای دینی وجود دارد و از سوی دیگر دیدگاه رادیکال چپ معتقد است سینما و دین ارتباطی به هم ندارد.
این منتقد سینما افزود: جشنواره رویش مسئولیت بزرگی برعهده دارد. یک نگاه سیاست‌زده‌ای وجود دارد که از زوایه سیاسی به سینمای دینی نگاه می‌کند. بحث دین و سینما از ابتدا وجود داشته به طوری که در سال 1897 فیلم‌های مستند گونه دینی ساخته می‌شد.
وی ادامه داد: در جایی که نگاه به دریا عبادت است، ما چگونه می‌توانیم سینمای دینی را در درک محدود زندانی کنیم؟ تا جایی که زندگی جریان دارد چیزی به نام سینما با نگرش دینی دیده خواهد شد. اگر فیلمسازی تجربه دینی نداشته باشد نمی‌تواند فیلم دینی بسازد. این تجربه برای آدمی است. تارکوفسکی نیز با عرفان صلیبی در ته وجودش با این موضوع پیوند داشته است و توانسته فیلم‌هایی در این حال و هوا بسازد.
میراحسان با اشاره به اهمیت جشنواره رویش گفت: این رویداد سینمایی وظیفه مهمی در شرایط امروز برعهده دارد. متاسفانه در سال‌های اخیر در سینمای مستند نارضایتی‌هایی دیده می‌شود. گونه سینمای مستند برای من اهمیت زیادی دارد، اما نهادهای مسئول در این زمینه فعالیت خوبی نداشته‌اند.
سعید خجسته‌فر کارگردان "عید و عیدگاه" در ادامه این نشست درباره فیلم خود گفت: در این فیلم تلاش کردم روایت و گزارشی از مراسم نوروز در یک منطقه (شاهرود) را به تصویر بکشم. عیدگاه مکانی است که مراسم در آن برگزار می‌شود. تلاش شد گزارش صریحی از مراسم نوروز که در این منطقه سال‌‌ها برگزار شده به نمایش درآید. موضوع دین بدون پیچیدگی در زندگی ما ساری و جاری است. البته نظرات عجیب و غریبی که ارتباطی به دین ندارد نیز گاه دیده می‌شود. خودم بر این موضوع واقف هستم که پرداختن به سینمای دینی پیچیدگی‌هایی دارد.
در ادامه میراحسان منتقد این جلسه افزود: فیلم "عید و عیدگاه" ویژگی فتوژورنالیستی دارد و به گزارش رویداد بدون اندیشیدن به لایه‌ها می‌پردازد.
حسینی در ادامه توضیح داد: این فیلم فرم گزارشی دارد و موضوع آن باید ناگهانی مطرح شود. آنچه من در این اثر دیدم یک فراوانی از حرف‌هایی است که هرکدام از آنها می‌تواند پایه یک مستند جدی شود.
خجسته‌فر گفت: آنچه شما از عیدگاه دیدید تمام آن اتفاقاتی است که در آن منطقه رخ می‌دهد. فضای باز و مسطحی در این فیلم دیده می‌شود. "عید و عیدگاه" برای من یک فیلم سفارشی بود.سال‌‌ها بود که این مراسم در این منطقه برگزار نمی‌شد، اما در طول ساختن فیلم و بعد از آن مردم با دیدن صحنه‌ها و حتی راش‌هایی که من در طول کار تهیه می‌کردم دوباره احساس کردند نیاز به برگزاری چنین مراسمی دارند.
میراحسان درباره توضیحات خجسته‌فر افزود: آنچه در این فیلم برای من مهم بود، ایده نداشتن یک فیلمساز نسبت به طرحش بود. این ایده محصول نگاه کارگردانش است، فیلمساز می‌توانست با دید متفاوت‌تری به این موضوع نگاه کند. باید در زمینه پرداختن به موضوعات آئینی در ایران تحول صورت بگیرد.
این منتقد خطاب به حامد سعادت کارگردان فیلم "راز نگاه" از ویژگی فیلم‌های 100 ثانیه‌ای پرسید و سعادت در پاسخ به او گفت: من مخالف فیلم‌های 100 ثانیه‌ای هستم که در رقابت با فیلم‌های کوتاه تولید می‌شوند. از نظر من فیلم 100 ثانیه‌ای فیلم موجز است. در زمان‌های خیلی کوتاه پیام فیلم خیلی موجزتر منتقل می‌شود.
میراحسان در پاسخ به او عنوان کرد: ما در چنین فیلم‌هایی با یک شوک روبرو هستیم و اساس ساختار آن را همین شوک تعیین می‌کند. این شوک به میزانی که ما را درگیر یک کشف ژرف‌تری از زندگی می‌کند تاثیر بیشتری بر مخاطب می‌گذارد.
میراحسان در این بخش از نشست با پرسش یکی از حاضران مبنی بر اینکه تاکنون فیلمی ساخته است یا نه رو به رو شد که او در پاسخ عنوان فیلم‌هایی که تاکنون ساخته را مطرح کرد.
سعادت در ادامه گفت: اغلب فیلمسازان از جمله مجید مجیدی و رضا میرکریمی از دیدن فیلم من لذت بردند. نقد آنان با شما متفاوت است.
میراحسان در این ارتباط توضیح داد: اگر من به جای شما این فیلم را می‌ساختم، قطعاً از نگاه کودک به آسمان و جهان نگاه می‌کردم.
امیر عابدین‌پور دیگر فیلمساز حاضر در این نشست که فیلم "راست پنجگاه" را در جشنواره رویش دارد، افزود: آقای میراحسان به عنوان منتقد فقط نظر شخصی خود را بیان می‌کنند و توصیه می‌کنم دوستان خونسردی خود را حفظ کنند.
وی در ادامه درباره فیلم خود گفت: من به زندگی شخصی آقای سلیمی که از اساتید موسیقی نواحی هستند در این فیلم پرداختم که به شغل کشاورزی و بنایی در یکی از روستاهای محروم کرمانشاه مشغول هستند.
میراحسان در ادامه عنوان کرد: در این فیلم به اتفاقاتی اشاره می‌شود که متاسفانه کارگردان با وجود امکان نمایش آنها فقط آنان را از زبان روای بیان کرده است. در تماشای یک اثر مخاطب دشمن فیلم نیست. وقتی مخاطب یک مسئله را بیان می‌کند ممکن است نظری مکمل نظر کارگردان بیان کند.
در ادامه عابدین‌پور گفت: نگاه من به نقد بسیار مثبت است و همیشه به این نظرات به دقت گوش می‌کنم و حتما در کارهای بعدی‌ام آنها را لحاظ خواهم کرد.
میراحسان با اشاره به فیلم "تا مردها برقصند" ساخته هیوا امین‌نژاد افزود: برای درک زیبایی‌های این فیلم و فهم ارتباط این زیبایی و روح شاعرانه نیاز به سواد خاصی ندارد. "تا مردها برقصند" لطیف است و انسان را از جهان دور می‌کند. فیلم تلاش می‌کند نه با شعار، بلکه با دقت و ریزبینی در نورپردازی، تصویرهای فکر شده و ارتباط سکانس‌ها و تدوین خوب اثری هوشمندانه و تمیزی ارائه کند.
وی ادامه داد: در تمام نماهای این فیلم با رقص اشیا روبرو هستیم که در پایان تبدیل به رقص مردان می‌شود.
محمد حسینی دیگر منتقد این نشست عنوان کرد: قرار گرفتن درست و تدوین موازی صحنه‌های این فیلم و قرینه‌سازی‌ها گواه یک فیلم خاص و قابل تحسین است که دیدنش حس خوبی را به مخاطب القا می‌کند.
در پایان حسینی درباره "زنی زیر یخ‌ها آواز می‌خواند" گفت: در این فیلم این کارگردان تکنیک‌های جدید وجود ندارد و همه چیز به صورت دستی کار شده است و پس از آن فیلم به مرحله میکس رسیده است.
نظر شما