به گزارش خبرنگار مهر، بیست و یکم آبان سالروز تولد نیما یوشیج، شاعر نوگرا و بدعت گذار ایران بوده، کسی که شعر فارسی را از قید قالبهای کهن و محدودیت های زبانی آن رهانید و با ابداع شعر آزاد که بعدها به شعر نو یا نیمایی معروف شد، در فضا و وزن شعر دگرگونی ایجاد کرد.
نیما، بزرگ مردی است که در ادبیات ایران بویژه در حوزه شعر، نامی ماندگار از خود به یادگار گذاشته است.
مردی که با گذشت نزدیک به 90 سال از چاپ اولین منظومه هنوز، ابعاد زبان شعری و اندیشه اجتماعی او به درستی تحلیل و به شایستگی تبیین نشده است.
فرهنگ و هنر ایرانی در ادوار تاریخ نام های بزرگی را در دل خود جای داده و مردم هنر دوست و فرهنگ پرور ایران به داشتن شخصیت هایی چون مولوی، خیام، سعدی، حافظ، عطار و دیگر چهره های نورانی شعر و ادب فارسی به خود بالیده است.
نیما ظرفیتهای جدی را در شعر فارسی کشف کرد
شعر معاصر، دوران حیات خود را با نام شاعران بزرگ و تاثیرگذار دیگری عجین کرده، اما نیما یوشیج از آنجا که با کشف و ارتقاء ظرفیتهای جدید در شعر فارسی و افزودن به گستره واژگانی آن از مخزن سرشار و پر رمز و راز بومی و محلی، فرم و ریخت تازه در حوزه تکنیک و زیبایی شناختی به آثار فاخر فارسی داده ،جایگاه بی بدیلی دارد.
آنچه نیمای بزرگ را نسبت به دیگر شاعران بلندآوازه هم عصر او متمایز می کند این بوده که علاوه بر ریختن طرحی نو در روند شعر فارسی، فرهنگ بومی و زبان و گویش زادگاه خود را در سطح وسیعی از آثار خود گسترش داد و نقطه عطف استخراج نظریه های تازه ای در این عرصه شد.
بر این اساس او را نمی توان تنها یک شاعر بومی و محلی و یا یک شاعر فارسی سرای محدود به جغرافیای ایران برشمرد، بلکه نیما شاعری بوده با ظرفیت ای جهانی و مؤثر در عرصه های بین المللی به گونه ای که در بسیاری از کشورهای جهان شاعران نوپرداز و تاثیرگذار خود را به نیما ملقب کرده و مورد تشویق قرار می دهند.
آن شاعر مازندرانی که از بین روجا، ماخ اولا، شب پا و داروگ تا کهکشان اذهان شعر جهان راه یافت.
نیما عاشق علی(ع) بود
نیما در نخستین نگاه به هر شعرش، به ما میگوید که اول مازندرانی، بعد ایرانی و سپس جهانی است.ارادت به ساحت قدسی امام علی (ع) در اثار نیما می درخشد.
نیما یوشیج به امام علی(ع) ارادت ویژه ای دارد. او امیرمؤمنان را با صفت های محمود، عابد و معبود می ستاید. نیما، امیرالمومنان(ع) را مقصود از آفرینش آفریدگان و تنها بود،عالم هستی می داند.
محمود، علی، عابد و معبود، علی است وز جمله آفریده مقصود علی است، گفتی که علی که بود؟ فاشت گویم بودی به میان نبود، ور بود علی است.
بیوگرافی نیما
علی اسفندیاری مشهور به نیما یوشیج متولد بیست و یکم آبان هزار و 274 خورشیدی در دهکده یوش مازندران به دنیا آمد و در سیزدهم دیماه هزار و 338 خورشیدی، در شمیران تهران شاعر درگذشت. وی بنیانگذار شعر نو فارسی است.
خانه نیما، در دهکده یوش مازندران اردیبهشت 86، آرامگاه او و سیروس طاهباز در وسط حیاط قرار دارد.
نیما، در ۱۳ دی هزار و 338 درگذشت و در امامزاده عبدالله تهران به خاک سپرده شد. سپس در سال هزار و 372 خورشیدی بنا به وصیت وی پیکر او را به خانهاش در یوش منتقل کردند.
نظر شما