سفر به "نقطه ایثار"/آنان راویان شهادت بودند

به گزارش خبرنگار مهر، به دیاری می رویم  که ریشه در روایت عشق دارد ؛ جایی که دل را به خط الراس  دلدادگی  و حماسه پیوند می زند.

اینجا کشاکش منورهای معنویت، نجوای زمزمه گوی زبور عاشقان است، اینجا از حنجره های گلهای ایثار، منظومه مجاهدت در هوا طنین انداز است. آری اینجا قطعه ای از بهشت شهداست.

اینک در این سوی زمان، در بهار باغ و بابونه، در سفره سبز طبیعت، گلها به میهمانی مقدم لاله، باور خویش را عروج سرخ رهایی بسته اند و از سنگر سینه سرخ عاشق قد کشیده اند و مسیر منورها را مزین به حضور عشق کرده اند.

دشت چون سجاده ای سبز و سرخ بر پیشانی زمین زیور آراسته است و ما را به جغرافیای جانبازی اسطوره های عاشق میهمان می کند.

استان کوچک ایلام با در غرب کشور نمونه بارزی از از تلاشهای رزمندگان ما در هشت سال جنگ تحمیلی است جایی که در آن بیش از 50 عملیات بزرگ و کوچک اجام شده است.

اینجا ایلام است؛  "عروس زاگرس"  که هشت سال جنگ در آن، نامش را  "لاله های زاگرس" کرد.

در میان شهرهای ایلام ، تنها مهران  چهار بار مورد تجاوز قرار گرفت و هر چهار بارهم توسط دلاوران ایران عزیز پس گرفته شد.

سرزمین کوچک ایلام  دارای خاطرات مختلفی در دفاع مقدس است که از جانفشانی ها و مجاهدتها رزمندگان حکایت دارد و  در این بین  "نقطه ایثار"  روایت عشق است  و مجاهدت.

به یادمان  نقطه  ایثار در بهشت قلاویزان سری می زنیم و تا به تماشای صحنه هایی برویم  که حاکی از کسانی است که عاشق شهادت بوده اند و برای  راحتی ما در کشورمان جانانه  ایستادند.

در نقطه ایثار که در هشت کیلومتری شهر مهران است می توان دشتهای بزرگ  مهران را دید که روزگاری شاهد نبردهای مهم دفاع مقدس بوده است.

در بدو ورد به این قطعه بهشت عکس  و نام عزیزانی را می بینیم  که  در این نقطه در نبردی نابرابر، قهقهه مستانه سر دادند و رخت شهادت  پوشیدند.

نقطه ایثار شاهد صحنه های نبردی نابرابر بوده چراکه تعدادی از نیروهای تیپ ثارالله در این مکان در محاصره دشمن قرار گرفتند و پس از نبردی سخت اکثر آنها به شهادت رسیده یا اسیر شدند.

شهدایی که نه در حین جنگ بلکه بعد از جنگ توسط گروه تفحص پیدا شده بودند و تعداد آنها نیز 73 نفر بوده که راه ورد به نقطه ایثار به این شهدا مزین شده است.

هنوز  هم آثار جنگ بر روی زمین و زمان در نقطه ایثار وجود دارد انگار شهدا هنوز در حال دفاع کشور هستند.

مین ها قاتلان خفته هنوز هم در قلاویزان جان می گیرند چراکه پاکسازی میادین مین این منطقه نیز شهدایی را تقدیم انقلاب کرده است.

هرچه به جلوتر برویم صحنه های جنگ جلو  چشمانمان تداعی می شود صحنه هایی که رزمندگان با کمترین امکانات از کیان کشورمان دفاع کردند.

اینجا ورودی نقطه ایثار است که با حال هوای جنگ همراه است .بوی عطر شهدا در منطقه طنین انداز شده و باید بر این خاک بوسه زد که قدمهای انسانهای مومن و عاشق بر خود دیده است.

در  نقطه آغازین ورود هنوز آثار جنگ مثل کلاه و مین در زمین یافت می شود هنوز هم جای پوتین شهدا بر روی خاک مشخص است.

این همان منطقه ای است که رزمندگان محاصره شدند و بعد از سالها اجساد مطهرشان در آن پیدا شد.

ایثار و قلاویزان برای ما فقط یک یادمان نیست بلکه دنیایی از خاطرات پاک و ساده رزمندگان است که فقط به عشق شهادت در این منطقه پای گذاشتند.

مزار یک شهید گمنام در نقطه ایثار خود حکایت غریبی است که جنگ  و شاید هم هنوز زیر این خاک شهدایی دیگر باشند که گمنام از پیش ما رفتنند سربازی گمنام به نام روح الله که در عملیات والفجر سه به شهادت رسیده و این گمنام های سر فراز در کشور ما کم نیستند.

نقطه ایثار واقع در قلاویزان مکان کوچکی در بین هزاران منطقه جنگی  و خاطرات دفاع مقدس در کشور است که شاهد ایثارگریهای رزمندگان دفاع مقدس بوده است و در این منطقه نیز مانند دیگر مناطق جنگی و هرگاه در متن ماندگار سرزمین سینه سرخان عاشق قرار بگیریم، وسعت روح و روانمان سرشار از عطر دل انگیز عشق ایثار می شود.

این عشق و ایثار بی شک حسی ناخودآگاه از عمق وجود را به آوردگاه سالهای سرخ حماسه پیوند می زند. آنجا که فرزندان این آب و خاک که به رسولان رهایی لیبک گفتند، بار دیگر نشانه های روشن خویش سمت آفتاب را به زائران کوی دوست نشان می دهند تا همواره چراخ روشن این روایت ، تابناک و فروزنده باشد.