تاريخ كهن پزشكي ايران، بهترين الگو براي پزشكان جوان است

درآستانه هفتادمين سالگرد تاسيس دانشگاه علوم پزشكي تهران، دكتر شمس شريعت تربقان در گفت و گو با خبرنگار حوزه و دانشگاه "مهر" گفت : واقعيت امر اين است كه همگان در طول تاريخ بر اين امر اعتراف دارند كه پزشكي در ايران يك سابقه كهن و در عين حال بالا از نظر علمي داشته است. شواهد تاريخي، وجود جندي شاپور قبل از اسلام، متون اوستايي كه در آن رشته هاي پزشكي به جراحي، گياهپزشكي، روانپزشكي تقسيم شده است و ... همه اين موارد نشان دهنده اهميت و سابقه پزشكي در ايران دارد.

وي تصريح كرد : قرن ها پايه و اساس بيماري ها را بر مبناي چهارعنصر مي دانستند و چنين در نوشته هاي سده هاي اخير منعكس شده كه اين چهارعنصر نتيجه گيري از طب جالينوسي و بقراطيس است. در صورتي كه اگر توجه بيشتري شود مشخص مي شود كه پايه و اساس چهار عنصرهم برپايه نوشته هاي قديم ايران است. اين موضوع در كتاب هاي قديم زرتشتي مثل مه جهان و كه جهان عنوان شده است. بو علي سينا از همين چهار عنصر ساختمان انسان را تشريح مي كند. آنچه مسلم است اين است كه تاريخ تاييد مي كند گذشته پزشكي شاداب و پرطراوتي در ايران وجود داشته است.

رئيس موزه ملي تاريخ علوم پزشكي تهران افزود : پس از اسلام اين شادابي و زيبايي بيشتر مي شود. دين اسلام توجه خاصي به بهداشت داشته است. حتي در يكي از كتاب هاي تاريخچه دندانپزشكي به زبان انگليسي آمده است كه پيام اكرم (ص) اولين دستور به مسواك زدن را ارايه كرده است.

وي تصريح كرد : محمد زكرياي رازي ، بوعلي سينا و جرجاني هميشه مطرح بوده اند ولي اينطور نيست كه اين سرزمين حاصلخيز و مردم دانش پرور به اين افراد ختم شود. منتهي اين افراد آن قدر كار را خوب انجام دادند كه نه تنها قرن ها مكتب بوعلي سينا و زكريا حاكم در ايران بود، بلكه تا قرن 14 و 15 در اروپا نيز مورد توجه بوده وهنوز هم مورد توجه است.

دكتر شمس شريعت تربقان در ادامه افزود : در قرون مختلف پزشكي ايران هميشه شاخص بوده است . انواع جراحي و اعمال پزشكي در ايران هميشه وجود داشته است. از زمان اميركبير كه علوم جديد در اروپا رايج شد، ايران هم در اين مسير قرار گرفت و عملا دارالفنون پايه گذاري شد. يكي از كلاس هاي آن را به پرورش اطبا بر اساس طب اروپا تخصيص دادند. از اين زمان پايه هاي طب قديم به جاي خود محفوظ ، طب اروپايي وارد كشور مي شود. افراد برجسته اي تربيت مي شوند و در اروپا تخصص خود را تكميل مي كنند و به ايران باز مي گردند.

وي افزود : كلاس دارالفنون به مدرسه طب تبديل مي شود و مدرسه طب تخصص هاي مثل جراحي ، كحالي و ... را آموزش مي دهد. سپس مدرسه طب به دانشكده طب تبديل مي شود و بعد از اين دانشكده در سال 1313 به دانشكده پزشكي تبديل مي شود. دانشكده پزشكي جديد بر اساس برنامه هاي مدوني كه توسط شارل اوبرلن پاتولوژيست فرانسوي پايه گذاري شده بود توسط  استادان ايراني به كارخود ادامه مي دهد. از اين زمان شخصيت هاي برجسته اي تدريس و تربيت پزشكان را بر عهده مي گيرند به طوريكه پزشكان بسيار قابلي تربيت مي شوند.

استاد دانشگاه علوم پزشكي تهران خاطرنشان كرد : اين چنين سابقه اي اين سوال را براي عده اي مطرح مي كرد كه واقعا اين آثار كجاست. چرا نبايد آثار و تاريخ اين علم در مكاني محفوظ بماند. چرا نبايد دانشجويان و محققان حال و آينده به قدرت علمي كشور خود واقف باشند. به همين دليل موزه تاريخ علوم پزشكي ايران به همت دانشگاه علوم پزشكي تهران داير شد تا سال هاي سال علم و دانش كهن ايران در قفسه هاي موزه به يادگار بماند تا تاريخ كهن پزشكي ايران، بهترين الگو براي پزشكان جوان اين سرزمين باشد.