بخشی از مظلومیت ادبیات مقاومت در ترجمه نشدن آثار آن است

به گزارش خبرنگار مهر، نشست هم‌اندیشی میهمانان خارجی جشنواره داستان انقلاب با داستان‌نویسان و مسئولان مرکز آفرینش‌های ادبی حوزه هنری، بعد از ظهر امروز سه‌شنبه 25 بهمن با حضور امیرحسین فردی مدیر مرکز آفرینش‌های ادبی حوزه هنری، حجت‌الاسلام والمسلمین زائری، نویسندگانی مانند مرتضی گودرزی دیباج از ایران و دکتر علی حجازی از کشور لبنان در حوزه هنری برگزار شد.

زائری در ابتدای این نشست گفت: در نشست مقدماتی که پیش از ظهر داشتیم، به طور خلاصه بیان شد که شاید اگر سال‌ها پیش از این می‌خواستیم از ادبیات مقاومت سخن بگوییم، به نظر آرمانی و تخیلی می‌آمد. اما امروز با توجه به تحولات سریعی که جهان و منطقه به خود می‌بیند و نقشی که ادبیات مقاومت در بیداری ملت‌ها دارد، زمینه خودباوری در مخاطبان ایجاد شده است. استکبار جهانی هم از این وضع خشنود نیست و تمام توانش را برای حذف یا به حاشیه راندن ادبیات مقاومت به کار می‌گیرد.

وی افزود: در چنین شرایطی برپایی این نشست‌ها با حضور چهره‌های شاخص ادبیات مقاومت در کشورهای اسلامی برای مقابله با جبهه استکبار جهانی به شدت احساس می‌شود. یکی از نظریاتی که توسط یکی از مهمانان در جلسه پیش از ظهر بیان شد این بود که هر داستانی که می‌نویسیم، برای خدا می‌نویسیم و در کارنامه اعمال ما ثبت می‌شود. پس نویسنده مسلمان نمی‌تواند هر موضوعی را بنویسد. یکی دیگر از مهمانان گفت که فکر کنیم که چگونه می‌توان با ارتباطات، زمینه تولید و ترجمه آثار ادبیات مقاومت را فراهم کرد.

زائری در ادامه گفت: برخی از دوستان به ما گفتند ایکاش آثار و کتاب‌های ادب مقاومت که در حوزه هنری دیدیم، به زبان ما ترجمه شود. البته این به نوعی گلایه از دیگر کشورهاست که افرادی که در این فضا و حوزه فعالیت نمی‌کنند، بیشتر در معرض تمرکز و توجه رسانه‌هایشان قرار دارند. یکی دیگر از مهمانان به موانعی که بر سر راه ادبیات مقاومت وجود دارد، اشاره کرد و مشخصا خواستار ایجاد جبهه‌ای در مقابل استکبار جهانی شد. این مهمان گفت مثلا اگر غربی‌ها جایزه نوبل دارند، ما هم جایزه‌ای برای نویسندگان مسلمان به راه بیاندازیم و تکریم و تجلیل از نویسندگان مقاومت را در دستور کار قرار بدهیم.

وی گفت: امروز حزب‌الله لبنان در حوزه فرهنگ به طور جدی وارد عرصه شده و در زمینه داستان‌نویسی هم قدم‌های بزرگی برداشته است. زمانی که دکتر حجازی شروع به کار در این زمینه در لبنان کرد، من هم داستانی از او را ترجمه کردم که در مجله همشهری داستان منتشر شد. به نظرم بخشی از مظلومیت جریان ادبیات مقاومت برای این است که آثار آن ترجمه نمی‌شوند.

در ادامه این برنامه حجازی گفت: ما کشورهای اسلامی، یک دشمن بیشتر نداریم و آن اسرائیل است. تمام کسانی که اسرائیل را یاری می‌کنند در ظلمش شریک هستند. امروز دشمنی هم که در سوریه فعال است، پرچم آمریکا، رژیم صهیونیستی و دولت‌های غربی را با هم بلند کرده است. دیدیم که در عراق، مردم توانستند مقابل آمریکا بایستند و او را از کشورشان بیرون کنند. در جمهوری اسلامی هم، این نظام مقتدر در مقابل بزرگ‌ترین دولت‌ها ایستاد که می‌خواهند برنامه صلح‌آمیز هسته‌ای او را از بین ببرند.

وی افزود: اولین بار که در این فضای فکری درخشانی قرار گرفتیم، گفته شد که ما نویسندگان لبنانی، ترک، ایرانی، فلسطینی و سوریه‌ای، همه یک قلب داریم. امروز معنی این سخن را متوجه می‌شویم چون همه یک دشمن داریم. کجا هستند نویسندگانی که برای مقابله با اسرائیل آماده باشند؟ این جریان نیازمند نویسنده متعهد است و نویسنده متعهد کسی است که با تمام وجود در خدمت جریان مقاومت باشد. حتی اگر خطایی رخ داد، تلاش کند به شکل مناسبی آن را نشان بدهد تا رفع شود. نویسنده‌ای که التزام و باور نداشته باشد، اثرش ممکن است جزو ادبیات مقاومت تلقی شود ولی خودش جزئی از ادبیات مقاومت نیست. مواد  موضوعاتی که نویسنده مقاومت به آن‌ها می‌پردازد، متعدد هستند ولی مهمترین آن‌ها خاک، سرزمین، کودکان و خانه‌هایی هستند که نابود می‌شوند.

حجازی ادامه داد: من برای نوشته‌هایم تاریخ می‌زنم و مبدا تاریخم قبل و بعد از آزادسازی جنگ 33 روزه است. تکنیکی که ادبیات مقاومت باید از آن بهره بگیرد، رئالیسم سوسیالیستی است که واقعیت را همان‌گونه که هست،‌ روایت می‌کند. امیل زولا یکی از نویسندگانی است که این سبک را به کار گرفته است. او به خانه‌های مردم می‌رفت و با نام گزارش‌های روزانه، زندگی مردم را ثبت و ضبط می‌کرد. یا ماکسیم گورکی و جریان رئالیسم هنری که بعد از او بود، ناقل واقعیت بودند. تکنیک سوم هم نمادگرایی است. تکیه من در نوشتن بر رئالیسم هنری با استفاده از نمادها و رمز‌هاست. مثلا اسرائیل در نوشته‌های من شغال یا گرگ درنده است.