نانوکپسولهای فضایی پزشکی آینده را می سازند

به گزارش خبرگزاری مهر، تیم تحقیقاتی "دیوید لافتوس" از بخش بیو فضای ناسا" نوعی کپسول زیستی را ساخته اند.
ساختار این کپسولهای زیستی از نانولوله های کربنی تشکیل شده است که می توانند محتوی سلولهای حیاتی، انواع داروها، مولکولها و حسگرهایی باشند که در موقعیتهای مختلف به کار می روند.

برای مثال، فضانوردی که درحال انجام پیاده روی فضایی است در معرض جریان شدیدی از ذرات خورشیدی قرار می گیرد.

در این مورد، چند کپسول زیستی که زیر پوست فضانورد کاشته شده اند افزایش رادیواکتیو را نشان می دهند و یک دوز از ماده G-CSF (فاکتور کلونی- محرک گرانولوسیت) را در خون آزاد می کنند.

این ماده سیتوکین که در مورد بیماران سرطانی تحت پرتودرمانی استفاده می شود به ارگانیسم کمک می کند که به عامل مهاجم خارجی پاسخ دهد.

این مخازن بسیار کوچک کربنی به روشی منفذدار شده اند که اکسیژن محلول در بافتها می تواند وارد کپسول شود و سلولهای داخل آن (از یک میلیون تا چند میلیون سلول) را برای ادامه زندگی تغذیه کند.

این کپسول زیستی ناسا مزایای دیگری نیز دارد و برای مثال می تواند محتوی دوزهای مختلف دارو باشد.

براساس گزارش گیزمودو، این مخازن نانویی می توانند در درمان دیابت نیز کاربرد داشته باشند. به طوریکه این کره های کربنی می توانند محتوی سلولهایی باشند که از همان عملکرد جزایر لانگرهانس برخوردارند.

جزایر لانگرهانس، سلولهای پانکراسی هستند که به سطح گلوکز حساسیت نشان می دهند و انسولین ترشح می کنند. به این ترتیب، بیماران دیابتی می توانند به طور کنترل شده و ثابت انسولین دریافت کنند.

به اعتقاد "دیوید لافتوس" بین 10 تا 15 سال آینده کپسولهای زیستی می توانند وارد بازار شوند. پیش بینی می شود که اولین آزمایشات این کپسول روی حیوانات در سالهای 2012 و 2013 آغاز شود.