تصویرگران یاد بزرگان خود را گرامی داشتند

علی هاشمی شهرکی، مدیرعامل انجمن تصویرگران، ضمن اشاره به پذیرش این انجمن در شورایعالی خانه هنرمندان ایران گفت: این انجمن با وجود همه مشکلات، تلاش کرد تا هفته تصویرگران به خوبی برگزار شود و در خلال آن ضمن به نمایش گذاشتن آثار اعضای انجمن، از بزرگان این عرصه نیز تقدیر کند.

 

وی ادامه داد: باشد که هفته تصویرگری در نبود دوسالانه تصویرگری که از حدود 10 سال پیش تاکنون برگزار نشده است، فضایی برای ارائه آثار تصویرگران و معرفی درست این هنر به علاقه‌مندان به وجود آورد.

 

در ادامه، استاد نورالدین زرین‌کلک پس از بیان خاطره‌ای از فرشید مثقالی، چنین گفت: اوایل انقلاب من در کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان کار می کردم و درست همان زمان فرشید مثقالی مدیرعامل کانون بود. مثقالی همواره همراه کارمندان کانون بود و از آنان حمایت می‌کرد. قصد من تعریف از جایگاه مثقالی نیست، چرا که همه شما او را می‌شناسید ولی می‌خواهم به این نکته اشاره کنم که هیچ گاه خاطره‌هایم با او را فراموش نمی‌کنم.

 

هادی هزاوه‌ای، پژوهشگر هنر، که در زمانی کوتاه به ایران سفر کرده‌است، از دیگر سخنرانان این مراسم بود. وی با بیانی شیرین و مختصر از سابقه دوستی 50 ساله خود با فرشید مثقالی گفت و چنین بیان کرد: تیراژ آثار مثقالی حتی از پیکاسو هم بیشتر است، چرا که آثار او تاکنون در کتاب‌های مختلفی با تیراژهای بالا به چاپ رسیده‌است.

 

وی با توجه به ماندگاری آثار مثقالی در ذهن مخاطب گفت: فروغ فرخزاد دست‌هایش را کاشت، ممیز در گلدانش چاقو گذاشت و مثقالی "ماهی سیاه کوچولو" را در ذهن‌ها ماندگار کرد. تصویری که مشخصه‌های گرافیکی آن مانند گرد بودن و نیز ظرافتش موجب شد که برای ما شخصیتی دوست داشتنی باقی بماند. از سوی دیگر، این اثر پلی بود میان نقاشی‌های سنگی دوره قاجار و تصویرگری مدرن و این روندی بود که مثقالی پایه‌گذاری کرد و بعدها کسانی مانند اردشیر محصص آن را ادامه دادند.

 

حافظ میرآفتابی، نیز ضمن اشاره به جایگاه مثقالی در زمینه تصویرسازی گفت: مهم‌ترین خصوصیت کارهای او این است که عادت‌های تصویری ما را برهم می‌زند و آثاری را با عناصری ساده به وجود می‌آورد که موجب دگرگونی ذهن مخاطب می‌شود.

 

مجید ذاکری، از اعضای هیئت مدیره انجمن تصویرگران و مدیرهنری کتاب‌های درسی آموزش و پرورش، با اشاره به جایگاه منوچهر درفشه، گفت: درفشه از هنرمندان توانا و باهوشی بود که در تصویرگری‌های خود به نکته‌های تاثیرگذاری در نحوه چیدمان شخصیت‌ها و شیوه به کارگیری رنگ توجه داشت، به طوری که با وجودی که دربسیاری از تصویرهای خود از رنگ استفاده اندکی می‌کرد اما بیشترین هماهنگی با متن و تاثیر بر مخاطب را به همراه داشت.

 

ذاکری، دلیل گمنام بودن استاد درفشه را، با وجود توانایی هنری بالا، خصوصیت گوشه‌گیری و انزواطلبی وی عنوان کرد. 

 

در پایان مراسم، فرشید مثقالی و یاشار درفشه به نیابت از عموی خود، استاد درفشه، که به دلیل طی کردن دوره نقاهت در مراسم حضور نداشت، از دستان  زرین‌کلک، نامورمطلق و هاشمی شهرکی لوح تقدیر دریافت کردند.

 

مثقالی پس از دریافت لوح تقدیرش ضمن تشکر از برگزارکنندگان این مراسم به ویژه انجمن تصویرگران، گفت: حدود ۴۵ سال پیش من، ممیز و درفشه در یک آژانس تبلیغاتی کار می‌کردیم و وقتی اسم خودم را در کنار او برای این مراسم دیدم شگفت‌زده شدم که پس از سال‌ها دوباره در کنار هم قرار گرفتیم و از این اتفاق بسیار خوشحال هستم.

 

مثقالی پس از پایان مراسم به طور تلفنی با استاد درفشه صحبت کرد و به طوری صمیمی و با احساسی خاص، جویای احوال او شد.