دکتر مجید ابهری رفتارشناس اجتماعی و عضو هیئت علمی دانشگاه شهید بهشتی در گفتگو با خبرنگار مهر با اشاره به این که بین طنز فاخر و هزل تفاوت بسیاری موجود است گفت: از نگاه رفتار شناسی پایین آمدن سطح شادی در جامعه منجر به بروز افسردگی اجتماعی و مشکلات رفتاری دیگر می شود.
وی افزود: یکی از ابزارهای تولید شادی در جامعه صدا و سیما است، که متأسفانه علی رغم گذشت 32 سال از پیروزی انقلاب اسلامی هنوز سیاست معین و مدونی برای تولیدات بصری با هدف شادمانی ندارد. تمسخر لهجه یا زبان یک قومیت یا مسخره کردن یک فرد چاق و لاغر یا معایب فیزیکی او دستمایه بسیاری از برنامه های طنز بصری است.
دکتر ابهری یادآور شد: در کنار این گونه موارد به کار بردن الفاظ یا حرکات خارج از نزاکت و ادب اجتماعی باعث می شود که این عبارات و رفتارها در جامعه گسترش یافته و وارد زبان گفتگوی نوجوانان و جوانان شود. گلابی، آی کیو، سوسک و امثال این عبارات و الفاظ که حدود 4 هزار عبارت است به طور اکثریت از این گونه تولیدات وارد گفتمان شده است.
وی با اشاره به این که از نگاه آسیب شناسی رفتاری خنداندن و خندیدن به هر شکل و صورت مجاز نبوده و تمسخر افراد و تقلید چهره یا گفتگوی آنها در صورتی که رضایت نداشته باشند غیبت به حساب آمده و جزء گناهان کبیره است گفت: هیچ کس نمی تواند قبول کند که به مسخره گرفته شود و با تقلید از ظاهر وی باعث خندیدن دیگران شوند.
دکتر ابهری گفت: در تهیه برنامه های طنز رعایت چارچوب های اخلاقی و دینی بسیاری ضروری بوده و منظور از تولیدات شادی آور طنز فاخر است نه طنز سیاه که باعث گسترش بی ادبی اجتماعی می شود.
این رفتار شناس اجتماعی تأکید کرد: همواره باید معیار خندیدن و خنداندن مشخص باشد تا موجب بدآموزی برای نسل جوان نشود. دین اسلام تأکید بسیاری بر شاد کردن افراد داشته و برای آن پاداش زیادی قائل است. اما در مقابل اجازه تخریب شخصیت و اهانت به افراد به هیچ کس داده نشده است.
عضو هیئت علمی دانشگاه شهید بهشتی اظهار داشت: نقد پذیری با تولید اقلام سطحی سخیف بسیار تفاوت داشته و به نظر نمی رسد که معتقدان و دست اندرکاران این گونه برنامه ها خود تحمل این حرکات را از دیگران داشته باشند.
نظر شما