شورای حمایت لکه سیاهی در تئاتر ایران است

محمودرضا رحیمی درباره عملکرد شورای حمایت از تولید آثار نمایشی و تأثیر آن بر تئاتر ایران به خبرنگار مهر گفت: شاید اظهار نظر من بد تلقی شود چون برای اجرای نمایش "سیدروماک" مورد حمایت قرار نگرفتم اما باید بگویم که من بهترین آثار عمرم را بدون حمایت دولتی یعنی اداره‌کل هنرهای نمایشی تولید و اجرا کردم. ماندگاری هنری ما در این شرایط این است که به فکر منابع دیگری برای جذب حمایت باشیم.

وی ادامه داد: اما اینکه شورایی بدون اینکه تعریف شود به صورت یکسویه و همچون قوه‌های قهریه وارد عمل شود ناثواب است و تأثیری بسیار منفی دارد و در آینده یکی از بدترین مسائل اتفاق افتاده در تئاتر ایران خواهد بود.

این کارگردان و مدرس تئاتر با اشاره به اینکه پیش از این بحث بر سر موارد شورای نظارت و ارزشیابی برای خانواده تئاتر مطرح بود گفت: حال شورایی روی کار آمده که کار شورای نظارت را هم انجام می‌دهد و میزان حمایت از نمایش‌ها را هم تعیین می‌کند.

رحیمی معتقد است هنرمند باید به‌عنوان هنرمند بودن دستمزد بگیرد و افزود: بخشی از پولی که به هنرمند داده می‌شود به خاطر اثر نمایشی و بخش دیگر به دلیل سابقه کاری اوست.

وی یادآور شد: ما برای شغل مشخصی به دنبال کارفرما هستیم ولی اصلی‌ترین نهاد مربوطه یعنی معاونت هنری وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی ما را رها کرده‌است، آن هم بعد از عدم توفیق در تولید برخی کارهای سفارشی. این در حالی است که باید روی آموزش و تحقیق و پژوهش صحه بگذارند. 

این پژوهشگر عرصه تئاتر تصریح کرد: شورای حمایت جزو سیاه‌ترین اتفاقات تئاتری ایران خواهد بود که محکوم به شکست است. سیاست مدیران اینگونه است که هنرمندان را در مقابل هم قرار دهند. وقتی طرح استقرار گروه‌های نمایشی در شهرستان‌های مختلف مطرح می‌شود در تهران قوه قهریه مورد استفاده قرار می‌گیرد.

رحیمی با اشاره به مشخص نبودن هدف از تشکیل شورای حمایت گفت: آیا شورای حمایت آمده که تئاتر ایران را تنبیه کند؟ آیا تئاتر ما مستوجب تنبیه بوده که این قوه‌ قهریه آمده است؟ در ایام برگزاری جشنواره تئاتر فجر این قوه قهریه بی‌صدا روی کار آمد و دست روی چهار اثر شرکت کننده در جشنواره گذاشت. فکر می‌کنم کار شورای حمایت به جای حمایت نوعی اصلاح و تربیت است.

کارگردان نمایش "سیدروماک" با اشاره به اینکه شورای حمایت نمی‌تواند به جای یک صنف و گروه هنری تصمیم بگیرد تأکید کرد: این گروه قائل به گفتگو با هنرمندان نیستند. این شورا بعد از شورای ناموفق هنری تئاتر شهر شکل گرفته است و به همان شکل ناموفق خواهد بود. اسم شورای حمایت اسم زیبایی است و ما را به فکر فرو می‌برد که کارش چیست. ولی این شورا بین هنرمند و اثرش قرار می‌گیرد.

وی یادآور شد: رئیس این شورا دو سال پیش در همایش آئین‌های عاشورائیان اثر من را رد کرد و سال گذشته این اثر توفیقی را کسب کرد که معاون هنری هم بر آن توفیق تأکید کرد. حال اعضای این شورا چگونه می‌توانند درباره آثار نمایشی تصمیم بگیرند؟ این شوراها تبدیل به فیلترهای مختلف برای تئاتر می‌شوند.

رحیمی معتقد است: روند فروش گیشه بدون داشتن سالن‌های خصوصی باعث حرکت تئاتر ایران به سمت آتراکسیون و فعالیت‌های غیرهنری شده‌است. وی چگونگی شکل‌گیری و انتخاب اعضای شورای حمایت را سؤالی اساسی برای هنرمندان تئاتر دانست.

این هنرمند با سابقه عرصه تئاتر یادآور شد: اگر نام شورا برای این قوه قهریه انتخاب شده، چرا اعضای آن بدون توجه کردن به نظر هنرمندان انتخاب شده‌اند؟ در ایران اعضای مجلس خبرگان رهبری، مجلس شورای اسلامی و رئیس جمهور با رأی مردم انتخاب می‌شوند،‌ پس چگونه است که انتخاب اعضای شورای حمایت از این روند پیروی نمی‌کند؟

رحیمی ادامه داد: حتی اعضای هیئت دولت هم به تأیید مجلس شورای اسلامی که منتخبان مردم هستند،‌ می‌رسند. حالا چه شده که افرادی در تئاتر ما چند نفر را می‌آورند و نام شورا روی آن‌ها می‌گذارند و خود را پشت آن‌ها پنهان می‌کنند. البته من منتظرم پاسخ قانع کننده‌ای برای این کارها وجود داشته باشد.