افشین جمشیدی لاریجانی، مدیر مسئول و سردبیر روزنامه اقتصاد پویا در گفتگو با خبرنگار مهر درباره برخی از سوء استفادههای ابزاری از رسانهها در قالب معاملات مالی و ارائه هدیه به خبرنگاران با اشاره به اینکه این روند کاری مربوط به همه رسانهها نیست، گفت: البته تعداد زیادی از رسانهها به دنبال معاملات پشت پرده هستند و به ویژه در برخی رسانهها این روند مرسومتر است که در ابتدای هر سال قراردادهایی را با برخی ارگانها برای تأمین مخارج سالانه منعقد میکنند.
وی ادامه داد: در مبحث خبرنگارها باید دو منظر را در نظر بگیریم؛ یکی مشکلات مالی رسانهها است که آنها را وادار میکند، حقوق کمتری را به خبرنگاران پرداخت کنند و نمیتوانند امکانات جانبی را برای کارمند خود ایجاد کنند. در چنین شرایطی خبرنگاری که به واسطه ذات خود در حوزهها حضور دارد، ناخودآگاه از هدیههای مرسوم این روزها استفاده میکند.
جمشیدی با اشاره به اینکه هدیههای خبری این روزها در قالب نقدی در هر نشست خبری مرسوم شده است، افزود: تعدد خبرنگاران غیرحرفهای یکی از دلایل اصلی افزایش این روند است که باعث میشود شأن خبرنگار را با یک پاکت هدیه بسنجند.
وی همچنین به بحث فشارهایی که به روزنامهها در سالهای اخیر وارد میشود، اشاره و بیان کرد: روزنامهها نمیتوانند خبر منفی منتشر کنند، چرا که در این صورت اولین عکسالعمل قطع آگهیهای دولتی خواهد بود که شریان یک روزنامه است. اگر بخواهی هزینههای روزنامه را تأمین کرده و کار حرفهای نیز انجام دهی باید به اندازه کافی پول داشته باشی که بتوانی جلوی این جریان بایستی.
مدیرمسئول روزنامه اقتصاد پویا تصریح کرد: از سوی دیگر رسانهها بر اساس خطوط سیاسی مرزبندی شدهاند و این مرزبندیها باعث شده که اخلاق حرفهای را نادیده گرفته و روزنامهها و خبرگزاریها در مقابل هم قرار گیرند. قطعا یک رسانه از گروهی حمایت میکند که منابع مالیاش را تأمین کند و در این صورت نیز کار حرفهای انجام نمیشود.
وی تأکید کرد: تا زمانی که در کشور رسانهها مشکلات مالی عدیده دارند، با قشری که بیشترین زحمت را در انتشار مهمترین اخبار کشور میکشند، تحقیرآمیز رفتار میشود. هزینههای خبرنگاری جدا از هزینههای یک زندگی عادی سنگین است. خبرنگار باید هزینههای رفت و آمد بیشتری را متحمل شود و تمام طول شبانهروز خود را به کار اختصاص دهد. در چنین وضعیتی باید درک کرد که در آمد 500 هزار تومانی پاسخگوی نیاز یک خبرنگار نیست.
جمشیدی در این باره که عدهای بر این باورند که آغاز راه معاملات مالی رسانهها از روزنامههای اقتصادی بوده است، تصریح کرد: این مسئله را قبول نمیکنم؛ به این دلیل که روزنامههای اقتصادی با مطالب اقتصادی در قالب روزنامههای عمومی با مخاطب عام گنجانده نمیشوند و این روزنامهها را تنها یک قشر خاص مطالعه میکنند.
وی یادآوری کرد: روزنامهای با تیراژ کم، تأثیری در جامعه ندارد. در حقیقت روزنامههای اقتصادی محدود به مدیران و فعالان اقتصادی هستند و میتوانند نقش پرستیژی برای منبع خبر داشته باشند. روزنامههای اقتصادی روش تشویقی دارند و وقتی رتبه یک بانک را بزرگنمایی میکنند و رئیس بانک در مرکز دید مخاطب قرار میگیرد، مخاطب کارمندان بانک هستند و روزنامه در بین خودشان برایشان کسب اعتبار میکند.
این مسئول روزنامه در پاسخ به این نکته که این سیستم تشویقی را میتوان در قالب رپرتاژ نیز منتشر کرد و اصول حرفهای روزنامهنگاری را رعایت کرد، گفت: این نکته قابل قبول است و من تنها اعلام کردم که روزنامههای اقتصادی به دلایل مذکور شروع کننده روند معاملات مالی در روزنامهها نبودهاند. در ضمن در روزنامه خودم به جرأت میگویم، هیچکس نمیتواند مدرکی مبنی بر قرارداد مالی با ارگانی پیدا کند، ولی روش تشویقی دارم. این روش را به طور مثال در بانکها دارم و آنها نیز در بخش آگهی ما را حمایت میکنند.
وی تصریح کرد: چارهای جز اجرای این روش وجود ندارد، سوبسیدی که وزارت ارشاد بابت روزنامه میدهد، خرج یک هفته هم نیست. روش منفی این است که روزنامهای با اخبار منفی و فشار به حوزهها منابع مالی برای خود ایجاد کند.
به گفته جمشیدی، اگر متولی روزنامهها وزارت ارشاد است، در درجه اول وزارت ارشاد باید به این امر فکر کند که رسانه باید دخل و خرج خود را داشته باشد. هدیه روز خبرنگار رئیس جمهور 7 ماه است که خبرنگاران را در نوبت نگه داشته، بحث وام 30 میلیون تومانی و بیمه تکمیلی تنها یک حرف بود و کارت خبرنگاری وزارت ارشاد اکنون یک سال است که تمدید نمیشود. این سیستمهای لاکپشتوار اطمینان خبرنگار و رسانه را از بین میبرد.
وی افزود: روزنامهها در شرایط نامناسب مالی ناچار به تعدیل نیرو، افت چاپ و در نتیجه از بین رفتن کیفیت میشوند و به این ترتیب خبرنگار جذب هدیه میکند.
نظر شما