هزینه‌های میلیونی درمان و جای خالی صندوق حمایت از هنرمندان بیمار

به گزارش خبرنگار مهر، دلگرمی و اطمینان خاطر تمامی افرادی که در حوزه‌های مختلف اجتماعی، سیاسی، فرهنگی و هنری فعالیت می‌کنند این است که در شرایط غیر قابل پیش‌بینی و ضروری زندگی نظیر بیماری از حمایتی مناسب برخوردار شوند. در عرصه هنر و بخصوص تئاتر اما هنرمندان بسیاری با کمترین امکانات و بودجه‌ به فعالیت می‌پردازند و سعی در روشن نگه داشتن چراغ تئاتر و رشد و ارتقای آن دارند.

متأسفانه در کشور ما فعالیت در عرصه تئاتر به عنوان یک حرفه و شغل در قوانین وزارت کار شناخته و معرفی نشده‌است و به همین دلیل هنرمندان عرصه‌ تئاتر با وضعیت نامناسبی به لحاظ امنیت شغلی مواجه هستند. فعالان عرصه تئاتر به دلیل دغدغه‌‌ای که دارند با کمبود این امکانات و حمایت‌ها کنار آمده و به فعالیت خود ادامه می‌دهند.

زمانی که یک هنرمند در بستر بیماری گرفتار می‌شود، زمانی است که باید هنرمند به درستی حمایت شود. اما متأسفانه برای وجود حمایت‌های لازم در چنین مواقعی هم راهکاری درست و قانونی در نظر گرفته نشده‌است. این روزها به دلیل بالا بودن هزینه‌های درمانی مبتلا شدن به بیماری‌های خاص علاوه‌بر تضعیف قوای جسمانی باعث ایجاد دغدغه‌های بسیار ذهنی برای هنرمندان مبتلا می‌شود.

این نکته را نباید فراموش کنیم که مدیران و مسئولان در شرایطی که هنرمندان در چنین وضعیتی گرفتار می‌شوند، در حد توان خود حمایت‌هایی را از این هنرمندان دارند اما این واقعیت را هم باید مدنظر قرار داد که نمی‌توان به چنین شرایطی دل‌بست و به دنیال راهکاری قانونی و مشخص نبود.

چرا نباید در طول سال توسط وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و نهادهایی چون شهرداری تهران تمهیداتی در نظر گرفته شود و رایزنی‌هایی صورت گیرد تا بیمه تکمیلی هنرمندان تئاتر و بهتر از آن هنرمندان حوزه‌های مختلف افزایش پیدا کند و یا صندوقی دائمی برای حمایت از هنرمندان بیمار راه‌اندازی شود و بودجه‌های حمایتی نهادها و سازمان‌های مختلف وارد آن شود؟

شخصیت و جایگاه هنرمند به گونه‌ای است که همواره به عنوان فردی فرهیخته در رشد و اعتلای هنر و فرهنگ ایران‌زمین کوشا بوده و همین شخصیت و منزلت ایجاب می‌کند تا در شرایط خاص و بیماری حمایتی درخور شأن و جایگاه یک هنرمند و هنرمند تئاتر از او وجود داشته باشد.

هیچکدام از هنرمندان و بخصوص هنرمندان تئاتر حتی در شرایط سخت بیماری و ناتوانی نیز تقاضای حمایت از مدیران و مسئولان را ندارند و این وظیفه مدیریت هنری و تئاتری کشور است که تمهیدی مشخص و راهکاری دائمی برای این معضل در نظر بگیرد.

محمود استادمحمد از نمایشنامه‌نویسان و کارگردان‌های با سابقه‌ تئاتر ایران است که این روزها به دلیل بیماری به دور از صحنه‌های تئاتر به سر می‌برد. این هنرمند با سابقه و برجسته تئاتر ایران چند ماهی در بستر بیماری است و در این بین هزینه‌های درمانی وی بسیار بالاست.

شاید این هنرمند بتواند هزینه‌های درمان خود را تأمین کند ولی آیا نباید شرایطی وجود داشته باشد که وقتی هنرمندی نظیر محمود استادمحمد در بستر بیماری است، بدون کمترین دغدغه‌ای در خصوص تأمین هزینه‌های درمان بتواند روند بهبودی را طی کند؟ طبق گفته خانواده استادمحمد تا به حال معاونت هنری وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی 18 میلیون تومان و شهرداری تهران نیز 3 میلیون تومان بابت حمایت از این هنرمند شناخته شده عرصه تئاتر پرداخت کرده‌اند.

این حمایت‌ها نشان از دغدغه مدیران و مسئولان در حمایت از هنرمندان تئاتر را دارد اما تا چه زمانی می‌توان به اینگونه حمایت از هنرمندان ادامه داد؟ آیا بهتر نیست یک بار برای همیشه کاری اساسی در این زمینه صورت گیرد؟

ماهانه 8 میلیون تومان هزینه دارو و 2 میلیون تومان هزینه‌های جانبی درمان باعث شده هزینه‌های ماهانه درمان محمود استادمحمد 10 میلیون تومان باشد و این هنرمند تا به حال پنج ماه است که این هزینه‌های درمان را پرداخت کرده‌است. طبق گفته خانواده استادمحمد به دلیل اینکه داروها پاسخ مناسبی در روند درمانی وی داشته‌اند، طبق نظر دکتر مصرف آن‌ها باید ادامه داشته باشد.

از سوی دیگر حسین محب‌اهری دیگر هنرمند شناخته شده عرصه سینما، تئاتر و تلویزیون نیز این روزها مبتلا به بیماری است و هزینه‌های ماهانه درمان وی نیز 2 میلیون تومان است. این هنرمندان بدون کمترین توقعی و با عزت نفس مراحل درمان خود را طی می‌کنند ولی مدیران و مسئولان نیز نباید وظیفه اصلی و اساسی خود را فراموش کنند.

با افزایش بیمه تکمیلی هنرمندان تئاتر و یا راه‌اندازی صندوق حمایت از هنرمندان بیمار می‌توان دغدغه‌ بزرگ خانواده تئاتر را کم کرد و حمایتی درخور شأن و جایگاه یک هنرمند تئاتر از ایشان داشت. تخصیص فروش گیشه برخی نمایش‌ها و یا حمایت‌های برخی مدیران و مسئولان نشان از توجه به هنرمندان بیمار دارد اما راهکاری اساسی و اطمینان‌ بخش نیست.