به گزارش خبرنگار مهر، قاب جادویی هم هر چه از خون و انفجار می گوید انگار فایده ای ندارد، باز می بینی که اورژانسها همچنان در این شبها پرکارتر از همیشه می شوند.
این در حالی است که همه‌ساله مراسم چهارشنبه سوری با شور و هیجان و سر و صدای بیشتری برگزار می‌شود و در این میان، اقلام و وسایلی که برای برپایی این جشن مورد استفاده مردم و بویژه جوانان و نوجوانان قرار می‌گیرد متنوع تر و کوچک‌تر اما خطرناک‌تر و صدای انفجارشان مهیب‌تر می‌شود.
اگر سال‌ها پیش، جمع شدن دوستان و فامیل دور هم، مراسم قاشق زنی و روشن کردن بوته‌های کوچک آتش و پریدن از روی آن، به شبهای چهارشنبه سوری رونق می‌داد اما اکنون دیگر سال‌هاست که خاطره آیین کهن چهارشنبه سوری با صداهای مهیب انفجار نارنجک‌های دست‌ساز، ترقه و دینامیت در کوچه و خیابان بتدریج به فراموشی سپرده می‌شود.
برخی آداب و رسوم و آیین‌های ایرانی در گذر زمان چنان دچار تغییر و تحولات بنیادینی می‌شوند که کارکرد اولیه خود را از دست می‌دهند و ماهیتی متفاوت از معنای واقعی، می‌یابند، جشن شب چهارشنبه سوری که یکی از آیین‌های کهن ما ایرانیان است نیز در حال حاضر مصداق بارز این ادعاست.
فرا رسیدن نوروز با تراژدی چهارشنبه سوری تلخ می‌شود
چند سالی است که شادی فرارسیدن نوروز در روزهای پایانی هر سال با تراژدی چهارشنبه‌سوری تلخ می‌شود.
در این چند ساله اخیر مردم یاد گرفته اند که در این شبها کمتر عابر پیاده باشند یا بیرون بروند چون اعتقاد دارند در این شبها شهر به میدان جنگ تبدیل می شود.
جشنی که در روزگار کهن آیینی بوده برای شادی رسیدن بهار حالا جز ایجاد وحشت و گذشتن از مرز شادی فراتر رفته و با رفتارهای ناهنجار سلامتی مردم و کسانی که با ترقه سرو کار دارند را به مخاطره می‌اندازند.
هر ساله تعداد سوخته ها بیشتر است و حوادث تلخی که برای نقص عضو،قطع دست یا انگشتان، بریدگی بدن، از دست دادن بینایی یک یا دو چشم پررنگتر می شود.
مژگان ناصری پرستار بیمارستان الزهرا در رابطه با خاطراتش می گوید: چند سال پیش دو پسر جوان را به بخش اورژانس منتقل کردند. وضعیت نابهنجاری داشتند. هر دو روی موتور بودند و مواد محترقه بین آنها منفجر شده بود، هر دو آنقدر سوخته بودند که در وهله اول شوکه شده بودیم.
وی ادامه داد: از این دست حوادث تلخ به روزهای چهارشنبه پایان سال که نزدیک می شویم زیاد می بینیم و این جای تاسف دارد که جشنی که به زیبایی و شادی معروف بوده توسط عده ای سودجو به این شکل در معرض خطر قرار گیرد.
هم اکنون 90 درصد از حوادث چهارشنبه‌سوری در کوچه‌ها و خیابانها اتفاق می افتد که ۴۸ درصد از افراد در حین بازی و ۲۲ درصد عابر و رهگذر و ۱۱ درصد تماشاچی بوده اند، دستها با ۳۷ درصد و چشم ۲۹ درصد مهم‌ترین نقاط آسیب‌دیده در بدن این اشخاص است.
به گفته شاهین سیارکه سن 50 سالگی را تجربه می کند :"برای زنده نگاه داشتن یک سنت فرهنگی و دینی با آرامش و ایمنی مراسم چهارشنبه‌سوری را باید برگزار کرد ما نیازمند فرهنگ سازی هستیم نمی توانیم با این خطرات خود و خانواده مان را از این آیین محروم کنیم به نظر من متولیان امنیت جامعه باید محدودیتهای بیشتری را در رابطه با فروشندگان مواد محترقه اعمال کنند".
انداختن قوطی‌های خالی حشره‌کش و حتی گاز پیک‌نیکی در میان آتش، استفاده از ترقه و نارنجک‌های غیراستاندارد و دست‌ساز، افروختن آتش‌های غیرمتعارف، پرتاب اقلام آتش‌بازی از بالای ساختمان‌های بلند به خیابان و کوچه، رفتارهای خطرآفرینی هستند که در بعضی از مواقع حتی باعث مرگ افراد بی‌گناه می‌شوند.
سقط جنین زنان باردار، حمله قلبی افراد سالمند و بیمار، ترس و وحشت کودکان و خردسالان عوارض تلخ رفتارهای خطرآفرین بعضی از نوجوانان و جوانان است که برای چند لحظه شادی خود چندین خانواده را عزادار می‌کنند از مباحثی است که باعث می شود چهارشنبه سوری به چهارشنبه سوزی تبدیل شود.
به اعتقاد سعید اسلامی آسیب شناس اجتماعی به نظر می‌رسد بهتر است نهادهای فرهنگی مثل شهرداری و سایر نهادها با تعیین و معرفی مراکز و پارک‌های معین برای برگزاری جشن چهارشنبه‌سوری موقعیت مناسبی برای خانواده‌ها فراهم کنند تا در کنار فرزندان خود چند ساعت شاد و سرگرم باشند.
وی می افزاید: نیروی انتظامی نیز باید با قاطعیت با سازندگان و عرضه‌کنندگان اقلام غیراستاندارد که خیابانها را به میادین جنگ تبدیل می‌کنند برخورد کرده و آنها را به مجازات برساند. همچنین نهادهای مسئول با تولید و عرضه اقلام استاندارد ضمن این که از ورود اقلام تقلبی و خطرناک و خروج ارز جلوگیری می‌کنند، موقعیت مناسبی برای استفاده از اقلام ایمن فراهم سازند و خانواده‌ها و صداوسیما هر روز خطرات رفتارهای پرخطر را به نوجوان و جوانان یادآوری نمایند. با رعایت این موارد، امیدواریم امسال کم‌خطر‌ترین، آرامترین و شادترین چهارشنبه‌سوری را شاهد باشیم.
در بررسی این موضوع مانند خیلی از موضوعات، حلقه مفقوده عدم فرهنگ سازی است و توجه به این نکته که این رسم کهن از سده چهارم به عنوان یک رسم قدیمی در جریان بوده است، تامل بیشتری را جلب می‌کند. البته با توجه به قدمت تاریخی این رسم شاید بهتر باشد بگوییم اتفاقی که افتاده یک کج‌روی فرهنگی است زیرا از سالیان دور رسمی قدیمی در جریان بوده است ولی در چند سال اخیر فاصله زیادی با آن رسم کهن گرفته است.
در حالی که زندگی پرتلاطم این دوران جای نشاط و شادابی را گرفته و در روزگاری که خانه‌های آپارتمانی مجالی را برای تخلیه هیجانات باقی نمی‌گذارد این وظیفه بر عهده متولیان است که با اتخاذ تدابیر کارآمد، چاره‌ای بیندیشد.
نظر شما