محمد حسین تقدیسی در گفتگو با خبرنگار مهر با اشاره به مقاله خود در ارتباط با ارتقای سلامت در بیماران مبتلا به سرطان با استفاده از روش PBL گفت: سرطان دسته‌ای از بیماریهاست که با رشد کنترل نشده سلولی، تهاجم به بافت‌های موضعی و متاستاز سیستمیک مشخص می‌شود.
وی با اشاره به اینکه میزان بروز سرطان طی 50 سال گذشته به طور یکنواخت افزایش یافته، بیان داشت: تغذیه، فعالیت بدنی و روحیه امیدوارانه از فاکتورهای بسیار مهم در روند بیماری سرطان است.
عضو گروه آموزش بهداشت و ارتقا سلامت دانشگاه علوم پزشکی تهران تصریح کرد: متأسفانه بیماران آگاهی و نگرش صحیحی در زمینه این فاکتورها ندارند.
وی ادامه داد: در این پژوهش به جای تزریق و انتقال یک سویه مطالب آموزشی، بیماران و خانواده آنان با به کارگیری روش PBL مشارکت فعال در فرایند یادگیری دعوت شدند.
تقدیسی افزود: این روش در حقیقت نوعی آماده کردن فراگیر برای زندگی است زیرا زندگی، مواجه شدن با مسایل و کوشش برای رفع آ نها است.
وی، هدف از این پژوهش را ارتقا آگاهی و تغییر نگرش بیماران و خانواده آنان در زمینه اهمیت تغذیه و فعالیت بدنی در جریان بیماری و درمان آن است، معرفی کرد و اضافه کرد: همچنین ارتقای امید در بیماران با به کارگیری روش PBL مدنظر است.
عضو گروه آموزش بهداشت و ارتقا سلامت دانشگاه علوم پزشکی تهران با بیان اینکه در این پژوهش بیمار به عنوان مراقبان اصلی در دو گروه مورد و شاهد (هر کدام 25 نفر) قرار گرفتند، گفت: مداخله آموزشی و ارتقای برای بیماران و خانواده گروه مورد، به صورت چهره به چهره و انفرادی انجام شد.
وی ادامه داد: مداخلات آموزشی و ارتقای بر اساس روش PBL در افزایش آگاهی، بهبود نگرش و افزایش امید بیماران و خانواده آنان مؤثر هستند بنابرین برای ارتقا کیفیت زندگی بیماران مبتلا به سرطان، شایسته است ارائه خدمات آموزشی با روش‌های مناسبی مانند PBL با مشارکت فعال بیمار و خانواده در فرایند بحث با برنامه‌ریزی مدون انجام پذیرد.
تقدیسی اظهار داشت: مطالعات بیانگر آن هستند که انتقال اطلاعات به بیماران سرطانی سبب کاهش اضطراب، بهبود مراقبت از خود و ایجاد حس پذیرش در بیمار می‌شود و از سوی دیگر نیاز بستگان و خانواده این بیماران به حمایت اطلاعاتی را نیز نباید نادیده گرفت.
وی گفت: در حقیقت انتقال اطلاعات به بستگان بیمار، نیاز آنها را برای سازگاری با موقعیت جدید تقویت می‌کند.
عضو گروه آموزش بهداشت و ارتقا سلامت دانشگاه علوم پزشکی تهران بیان داشت: انسان‌ها در موقعیت‌های مختلف زندگی با مشکلاتی مواجه می‌شوند که مجبور به رفع آنها هستند که با رفع این مشکلات نیز تجربیاتی کسب می‌کنند.
وی گفت: به نظر می‌رسد اطلاعاتی که فرد به طور مستقیم تجربه می‌کند نسبت به اطلاعاتی که از دیگران فرا می‌گیرد، ماندگاری بیشتری دارند.
تقدیسی ادامه داد:در جلسات گروهی راجع به مشکلات، نگرانی‌ها، آموزش فعالیت‌های ارتقا دهنده سلامتی، فنون ایجاد تطابق مثبت و تکنیک‌های کنترل استرس بحث و تبادل نظر شد .
وی تاکید کرد: نتایج حاصل از شش ماه بررسی نشان دادند که بیماران گروه آزمایش نسبت به گروه شاهد از نظر عملکرد ایمنی بهتر شدند، توان بیشتری برای رفتارهای تطابقی داشتند و کمتر دچار افسردگی شدند.
عضو گروه آموزش بهداشت و ارتقای سلامت دانشگاه علوم پزشکی تهران گفت: در مطالعه‌ای دیگر مداخلات آموزشی برای کودکان بهبود یافته از سرطان و خانواده آنان مورد بررسی قرار گرفت که این مداخلات سبب افزایش آگاهی آنان از رفتارهای سالمی که خطر عوارض بعدی بیماریشان را کاهش و کیفیت زندگی آنان را افزایش می‌دهند، شد.
وی با اشاره به اینکه این مداخلات سبب سازگاری عاطفی پس از درمان سرطان در بیماران شد، اظهار داشت: با توجه به شیوع بالای سرطان در جامعه و اهمیت سه فاکتور تغذیه، امید و فعالیت بدنی در ارتقا کیفیت زندگی این بیماران، این مطالعه با هدف ارتقا آگاهی و تغییر نگرش بیماران و خانواده آنان در زمینه اهمیت تغذیه، فعالیت بدنی و افزایش امید در بیماران طراحی شد.
تقدیسی تصریح کرد: از سوی دیگر نگرش بیماران در زمینه این فاکتورها مانعی برای تغییر رفتار محسوب می‌شود و به عبارت دیگر برای تغییر در نگرش افراد، آموزش کافی نیست که یکی از روش‌های مناسب‌تر برای تغییر در نگرش این است که افراد درباره عقاید خود صحبت کنند.
وی گفت: در واقع فرایند ریختن نظریها در قالب کلمات و دیدن عکس العمل‌های سایر افراد یکی از روش‌های نیرومند تغییر در نگرش است.
عضوگروه آموزش بهداشت و ارتقا سلامت دانشگاه علوم پزشکی تهران در ارتباط با ارتقا سلامت در بیماران مبتلا به سرطان با استفاده از روشPBL اظهار داشت: برای آموزش بیماران روش‌های مرسومی مورد استفاده قرار می‌گیرد. در روش‌های سنتی آموزش که به طور معمول مبتنی بر سخنرانی و معلم محوری است، بخشی اطلاعات از قبل نظم و ترتیب یافته برای پر بار شدن علمی فراگیران ارائه می‌شود.
وی با اشاره به اینکه این آموزش فقط سبب تقویت حافظه کوتاه مدت فراگیر بدون درک مشکل و به کارگیری در موقعیت واقعی می‌شود، افزود: در پایان نیز به دلیل بی توجهی به توسعه نیازهای مهارت، لیاقت و کاردانی فراگیران در زمینه‌های مختلف، سبب ناتوانی آنها در رسیدگی و پرداختن به مواجه می‌شود.
نظر شما