استاد غلامحسین سمندری دوتار نواز چیره دست کشور درگذشت

به گزارش خبرنگارمهر، در این مراسم که صبح یکشنبه نماینده مردم شهرستان های تایباد، باخرزوتربت جام، امام جمعه شهرستان، روحانیون، رئیس اداره موسیقی استان خراسان رضوی، مسئول انجمن موسیقی استان، هنرمندان سینما، تئاترو تلویزیون، عکاسان ، موسیقی دانان و نوازندگان از شهرهای مختلف استان حضور داشتند پیام تسلیت خانه موسیقی کشور قرائت شد و این ضایعه به اهالی ادب وهنر کشور تسلیت گفته شد.

حمزه آزاد رئیس اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی تایباد به عنوان اولین سخنران مراسم با تقدیراز حضور گسترده مردم خصوصا هنرمندان در مراسم تدفین استاد سمندری فراق و هجران گل سرسبد هنر و فرهنگ استان و یکی از بزرگترین هنرمندان کشور را به هنرمندان تسلیت گفت و استاد سمندری را از جمله هنرمندان کشور دانست که تخصص و تدین و تعهد در وجود ایشان مثال زدنی بود.

حمزه آزاد شهرت فراوان استاد در سطح بین المللی، جمله معروف منوهین حاضرم تمام افتخاراتم را بدهم و یک شب پنجه این مرد روستایی را به من بدهند "شعراستاداخوان ثالث در وصف حسین سمندری قربان زخمه های تو، خون پاش و نغمه ریز/ سبز پری است این که می زنی یا شتر خجو ؟/ تو با دو سیم، محشر کبری به پا کنی /شش تار خویش من شکنم یا نه؟(هان بگو)/ از پنجه تو زخم جگر، خون دل چکان/ مضراب من برنجی و مومی است، سیم مو/ تو زیر آب می بری و می دهی به دشت/ دارد شتر خجوی تو حکم شتر گلو/ استاد بی نظیر، حسین سمندری/ پر از کدام چشمه و دریا کنی سبو ؟ ... و همچنین حضور ایشان در جشنواره های بین المللی در کشورهای اروپایی چون فرانسه، ایتالیا و آلمان و کشورهای خاورمیانه و کشورهای اسلامی و شهرهای بزرگ ایران اسلامی را دلیل تخصص و ارزش بالای هنر این استاد دانست و رفتار نیک و حسنه و حسن خلق، مناعت طبع، مردم داری، مهمان نوازی، قناعت و دین داری و تعهد را نشانه تدین و تعهد ایشان دانست.

دبیرشورای فرهنگ عمومی شهرستانهای  تایباد و باخرز در ادامه مراسم از پ‍ژوهشگران عرصه موسیقی و فعالان این حوزه درخواست کرد نسبت به تهیه کتاب زندگی نامه و خدمات این استاد و همچنین جمع آوری آثار موسیقی ضبط شده از استاد سمندری در داخل و خارج کشور اقدام کرده و شورای شهر و شهرداری نیز یکی از میدان های بزرگ شهر را به نام این چهره ماندگار عرصه فرهنگ و هنر شهرستان نام گذاری و تندیسی از ایشان نصب کنند.

حجت الاسلام غفاری امام جمعه شهرستان باخرز اهتمام به تقویت و نگداشتن موسیقی مقامی ومحلی منطقه که با فطرت انسانها سازگار است را بسیار مهم شمرد و از خدمات استاد سمندری به موسیقی کشور خصوصا مناقب پیامبر و اهل البیت(ع) تجلیل کرد.

غلام رضا اسداللهی نماینده مردم منطقه باخرز، تایباد و تربت جام با تسلیت درگذشت این استاد بزرگ هنر کشور به جامعه بزرگ هنرمندان تواضع، قناعت، رفتارنیک و اخلاق بسیارخوب ایشان را یادآورشد و از مجموعه فرهنگی کشور خصوصا وزارت فرهنگ و ارشاداسلامی درخواست کرد بیشتر به وضعیت معیشتی هنرمندان توجه کنند.

اسداللهی وجود نام استاد سمندری را برای شهرستان باخرزبسیار با اهمیت دانست وافزود: با سعی شود با تجلیل ازاین استاد بی نظیر برغنای فرهنگ و ادب شهرستان افزوده شود.

رئیس اداره موسیقی استان خراسان رضوی نیز در ادامه مراسم مرحوم سمندری را یکی از خادمان و چهره های تاثیرگذار ادبیات شفاهی استان دانست و درگذشت استاد سمندری را به مثابه از بین رفتن بخشی از ادبیات شفاهی استان برشمرد.

جوادحیاتی ازطرف مدیرکل فرهنگ و ارشاد اسلامی خراسان رضوی این ضایعه را به همه هنرمندان کشور و خصوصا هنرمندان منطقه تسلیت عرض کرد.

استادابراهیم شریف زاده زوج هنری استاد فقید حسین سمندری که تقریبا درهمه اجراهای مشهور با ایشان همراه بوده است با تلاوت آیات الهی، غلامحسین غفاری از خوانندگان تربت جام، حسین اعتصامی از منقبت خوانان باخرز قطعات کوتاهی برای شادی روح استاد اجرا کردند.

در پایان مراسم نیززندگی نامه و افتخارات هنری مرحوم استادحسین سمندری شد.

استادغلامحسین سمندری، متولد 12 بهمن ماه 1311، به گفته ی خودش از 50 سال پیش با دو تار مأنوس است. او دو تار را از پدرش، عبدالرحمن سمندری، که از نوازندگان به نام منطقه ی خود بود، فراگرفته است.

وی در سن ۸۰ سالگی به علت عارضه قلبی دارفانی را وداع گفت.

زبردستی و احساس نوازی و خصوصیات اخلاقی ویژه ای در وجود حسین سمندری و دو تارنوازی او جمع شده است که بعید است آن همه ویژگی در هنر و شخصیت دیگری فراهم آمده باشد، همین ویژگی ها از استاد سمندری "تکنوازی" با عاطفه و بی همتا ساخته است چنان که وی میان احساسات و حرکات پنجه ها و نوای سازش رابطه ای درهم تنیده و پرسوز برقرار کرده است.

فروتنی و خاکساری فردی و اجتماعی او "که وی را واداشته تا باهمه ی زبر دستی و توانایی هنر نوازندگی، باز در گوشه ای از باخرز خراسان به پیشه ی دهقانی و کشاورزی سنتی و هم "سلمانی گری" بپردازد" سبب شده است هر چند "گوهر شناسان هنر" دیده و ندیده، شیفته ی او و نوای دوتارش شده اند، دیگران آن گونه که شایسته و بایسته است، وی را نشناسند.

او اگر چه به علت محرومیت و نبودن امکانات آموزش نتوانست در مدرسه درس بخواند ولی از بهترین شاگردان مدرسه عشق و هنر شد.

چندی نگذشت که شهرت و آوازه او مرزهای کشور را درنوردید و توانست در جشنواره های جهانی که در آلمان، یونان، ایتالیا، لبنان برگزار شد مقامات جهانی را کسب کند.