بخش فرهنگ و هنرخبرگزاری مهر/ سریال های نوروزی - که خوش ساخت ترین آنان چک برگشتی بود و آن هم اگر توجه به مسائل روز نبود در سطح مجموعه های دیگر می ماند - اگر چه مخاطبان خود را داشتند و مردم زیادی به تماشای آنها نشستند اما در همان روال سریال سازی مناسبتی و موضوعاتی سردستی مثل ازدواج، طلاق، مهریه، دزدی، خلاف، اعتیاد، شکاف بین نسل ها و مواردی دیگر باقی ماندند و جز شوخی هایی که سعی داشت وجه طنز مناسب با ایام نوروزی داشته باشد بدعتی درخور نداشتند.
ویژه برنامه های زنده نیز جز چند برنامه شب سال نو که بی انصافی است شادابی و جذابیت آن را ندیده بگیریم رفته رفته سیر نزولی پیدا کردند و افتادند در همان قهقرایی که سریال ها پس از رد شدن از چند قسمت اول می افتند و آبکی می شوند.
در این برنامه ها که عمده آنها مجری محورند تا این که مخاطب محور باشند گاهی برای پر کردن وقت برنامه مهمان و مجری دل می دهند و قلوه می گیرند و از مخاطب چنان غافل می شوند که گویی در یک مهمانی دو نفره یا چندنفره شرکت کرده اند و دوربین و بیننده ای در کار نیست! برای همین مخاطبان در عوض ارتقای سطح اطلاعات خاسته از تماشای تلویزیون از علایق شخصی برخی از مهمانان که شامل رنگ مورد علاقه یا غذای باب طبع آنهاست مطلع می شوند که نه به درد دنیایشان می خورد و نه آخرت.
در این میان فقط پخش برخی فیلم های سینمایی که تعدادی از آنها از آثار مطرح و جدید سینمای جهان بودند تا حدودی می توانست بینندگان سینمادوست تلویزیون که تعدادشان نیز کم نیست را راضی نگه دارد که متاسفانه به دلیل اطلاع رسانی ضعیف و اشتباه در زمان پخش و حتی روز نمایش – برای نمونه نگاه کنید به ضمیمه جدول پخش فیلم های نوروزی نشریه رسمی صدا و سیما؛ مجله سروش شماره ویژه فروردین 90 – عطای آن به لقایش بخشیده شد و به صورت شانسی و تصادفی بینندگان موفق به دیدن برخی از آنها شدند.
از این ها که بگذریم برنامه قابل تجلیل کلاه قرمزی توانست تمام این نقص ها را پوشش دهد و در کنار ایجاد فضای نوستالژیک برای نسل های قبل تر آشنا با این شخصیت محبوب تلویزیونی نسل جدید نیز ارتباط خوبی با آن برقرار کنند و بزرگ و کوچک در زمان پخش این برنامه جذاب و در عین حال آموزنده پای تلویزیون باشند. چه خوب بود که برنامه هایی این چنین مختص به ایام نوروز نمی شد و در طول سال بینندگان می توانستند از دیدن این برنامه ها محظوظ شوند.
---------------
عباس کریمی
نظر شما