وقتي فيلمي مثل " اسپارتي " در جشنواره فيلم فجر و در ايام پيروزي انقلاب اسلامي در تهران ، پايتخت ايران به روي پرده مي رود از خودت مي پرسي چه كسي اين فيلم ها را انتخاب كرده است ؟ پاسخ اين سئول نياز به تامل و درنگ ندارد ، فيلم آنقدر آشكارا و بي پرده سخن مي گويد كه نتيجه معلوم است ؛ انتخاب كنندگان يا فيلم را نديده اند و يا فريب ظاهر آن را خورده اند .
اسپارتي مامور امنيتي توانايي است كه براي رديابي دختر يكي از نامزدهاي انتخاباتي آمريكا بكار گرفته مي شود . دخترك طعمه قاچاقچيان انسان شده است و قاچاقچيان بدون اطلاع از شخصيت واقعي اش ، او را براي فروش به دبي برده اند . مامور امنيتي تا چند قدمي هدف مي رود ولي به ناگاه خبر مرگ دختردر منطقه اي ديگر منتشر مي شود و ماموريت پايان مي يابد . مدتي بعد اسپارتي در مي يابد كه خبر كذب بوده و مشاوران نامزد انتخاباتي با توجه به اطلاعاتي كه دخترك از روابط خصوصي پدرش داشته و با توجه به شرايط اخلاقي خودش براي دور كردن او از زندگي پدر با انتشار اين خبر از پيگيري ماجرا جلوگيري كرده اند . مامور در حركتي شخصي به دور از چشم مافوق هاي خود براي آزاد كردن دختر اقدام مي كند . در پايان راه آدم هاي بسياري قرباني رسيدن به هدف مي شوند و اسپارتي زخمي كه آخرين همقطار كشته شده اش را در آغوش دارد شاهد آزادي دختر است . در اين ميان سياست مسير خودش را طي مي كند و دولتمردان از اين ماجرا نيز به نفع خود استفاده مي كنند .
فيلم اسپارتي در ظاهر بيانيه اي ست بر عليه فساد دولتمردان و روابط قدرت در آمريكا اما در زير اين پوست ، لايه هاي تبليغاتي عميق و تاثر گذار ديگري وجود دارد . در تمام طول فيلم آدم ها از شبكه قاچاق دختران مو بلوند آمريكايي كه توسط اعراب رهبري مي شود سخن مي گويند . حضور لبناني ها ، افرادي از دبي و كرواسي در اين شبكه تاكيدي است بر مسلمان بودن آن ها . در طرف ديگر آدم هاي خشني هستند كه در نقش مامورين امنيتي آمريكا آدم كشي را آموزش مي بينند ولي همين افراد با آرمانگرايي و از خود گذشتگي براي حفظ شرف ملي آمريكائيان اقدام مي كنند ؛ " اين دختران روح و شرف ملت آمريكا هستند " جمله اي كه از زبان يك سياست مدار بيرون مي آيد ولي بيان احساس واقعي قهرمان فيلم است .
فيلم روش دائمي هاليوود را دنبال مي كند ؛ آدم هاي فاسدي در پيكره دولت امريكا وجود دارند . اين افراد ممكن است تمام قدرت را در دست داشته باشند ولي در نهايت رسوا مي شوند يا حداقل دست شان براي تماشاچي رو مي شود. اما تنها يك آمريكايي مي تواند دست آن ها را رو كند و تنها هوشمندي يك آمريكايي مي تواند از ميان هياهو ها واقعيت را بيرون بكشد و صد البته اين شعار هميشگي آمريكايي نيز نبايد فراموش شود؛ نجات يك آمريكايي مهم است ، حتي اگر دخترك معتاد و فاسدي باشد .
اين همان فرمولي است كه در بسياري از فيلم ها بكار گرفته شده است . اما اينكه چنين فيلمي چطور به جشنواره فيلم فجر راه پيدا كرده سئوالي است كه هيات انتخاب و برگزاركنندگان جشنواره بايد به آن پاسخ بدهند .
آيا جشنواره فيلم فجر در چنين ايامي بايد تريبون تبليغات روح و آرمان آمريكايي باشد ؟ اين اتفاق نتيجه كوتاهي ، نا آگاهي ، بيدقتي يا هرچه هست جاي جبران ندارد .
نظر شما