پزشکان رانده شده از مسئولان و بریده از بیمه‏ها

به گزارش خبرنگار مهر، برخی از پزشکان زیر میزی گرفتن همکاران خود را دریافت مابه‌التفاوت تعرفه دولتی و بیمه‌ها از بیماران می‌دانند که یک حق طبیعی است و باید از بیمار گرفته شود زیرا که از مسئولان رانده و از بیمه‌ها بریده شده‌اند.

اگر چه پزشکان همیشه سعی می‌کنند که خطاهای پزشکی خود را با این عنوان که پزشک هم یک بشر است و بشر هم عاری از اشتباه نیست، توجیه کنند و یا اینکه در تمام مشاغل خطا مشاهده می‌شود و شغل پزشکی هم یکی از این موارد است.

یا اینکه معتقدند بیشتر شاکیان نه از نحوه کار پزشکان بلکه از رفتار پرسنل درمانی شکایت دارند که در اکثر مواقع واهی و اشتباه است.

هر چند با این دلایل به دنبال راه فراری برای وارد نشدن خدشه‌ای بر جایگاه و بی‌حرمت نشدن پزشکان هستند. پزشکانی که روزی همچون بوعلی سینا به خاطر وقف کردن خود برای نجات جان بیمار عنوان حکیم را بر دوش کشیدند و اکنون خود معترفند که نامی از حکیم بر پزشک نمانده است.

به دنبال حق رفتن بیماران رنجوری که یکی به خاطر اخلاق بد پزشکی دیگری به خاطر ناآشنایی پزشکان بر حیطه کاری خود و آن یکی بی‌دقتی پزشک را در ارائه خدمات درمانی وهزاران مورد دیگردست به شکایت زده‌اند امروز تنها به دلیل اینکه مدرک کافی برای اثبات گفته‌ها و مشاهدات خود ندارند و زبان علمی برای گویای آن نیست.

از سوی پزشکان وهم و خیال بیمار تلقی و یا کلاهبرداری عده‌ای از بیمارانی می‌دانند که به خاطر بازپس‌گیری هزینه‌های بیمارستانی از بیمه‌ها، دست به شکایت زده است.

هر چند در این بین بسیاری از بیماران به خاطر ترس از اینکه شاید برای احقاق حق خود گرفتار طی کردن بروکراسی‌های اداری شوند و از بیمار خود غافل و یا چون نیاز به پزشک خود دارند باید بسوزند تا جانی بر بیمار خود بدمند یا با این فکر که پزشکان هیچگاه حق را به بیمار خود نمی‌دهند از شکایت خود صرف نظر می‌کنند.

و این در حالی که پزشکان معتقدند که اگر بیش از تعرفه دولت از بیمار دریافت شود، زیر میزی است که اگر به ندرت شاهد این پزشکان خلافکار باشیم، برخورد جدی با آنها می‌شود مثل سه یا شش ماه توقف طبابت از کار یا محرومیت کامل.

امروزه به واقع فهمیدم که حق گرفتن بیمار، کلاهبرداری و وهم و خیال بیماران نام گرفته و رشوه گرفتن پزشکانی که در ابتدای درمان حساب شخصی خود نه بیمارستان را به بیمار می‌دهند یعنی دریافت مابه‌التفاوت‌ دولت و بیمه‌ها.

مثل اینکه پزشکان فراموش کرده‌اند که جان آدم‌ها کالا نیست که با آن تجارت کنند، بی‌جان نیست، روح و احساس دارد و پزشکان هم از همین جامعه‌ای‌ هستند که شعار آن شده"حق دادنی نیست، گرفتنی است و باید آن را بگیری".

..................................

یادداشت از عاطفه قلع ریز