انتقاد از ادغام پژوهشگاه آموزش و پرورش/ سرمایه‌های یک نهاد مستقل پژوهشی دیده نشد

مرتضی نظری در گفتگو با خبرنگار مهر درباره علت ادغام پژوهشگاه این وزراتخانه با سازمان پژوهشی و برنامه ریزی وزارت آموزش و پرورش گفت:مهمترین دلیلی که مسوولان آموزش و پرورش برای این ادغام اعلام کرده اند، کوچک سازی وزارتخانه بوده و بس.

 او با بیان اینکه تاکنون تمام راههای گفتگو و نظرات کارشناسانه  دلسوزان آموزش و پرورش برای جلوگیری از این ادغام مورد قبول وزارتخانه نبوده است، افزود: ادغام  پژوشگاه آموزش و پرورش در شرایطی صورت گرفته است که درچشم انداز  1404 قرار است ایران کشور نخست در همه زمینه ها در منطقه باشد؛ حال سوال این است که بدون اتکا به نهادهای پژوهشی مستقل و صاحب نظران برجسته تعلیم وتربیت آیا نمی توان شهروندانی در تراز افق 1404 تربیت کرد؟!

از راه اندازی پژوهشکده انگور و کشمکش تا ادغام  پژوهشگاه آموزش و پرورش

کارشناس سابق پژوهشگاه آموزش و پرورش با انتقاد دوباره اش از ادغام یک نهاد پژوهشی توضیح داد: وزیر آموزش و پرورش در شرایطی دست به این ادغام زده است که ما هم اکنون در کشور پژوهشکده انگور و کشمش ( استان همدان) را به صورت مستقل تاسیس می کنیم  اما برای انسان که شگفت آورترین پدیده خلقت است و اشرف مخلوقات است، هیچ ارزشی قائل نشده و تنها پژوهشگاه موجود که مرتبط با آموزش و پرورش است را تعطیل می کنیم.

به گفته نظری، پژوهشگاه آموزش و پرورش با تلاش های بسیار و بعد از سالها موفق به تشکیل 23 گروه پژوهشی مبتنی بر نیازهای آموزش و پرورش با مجوز وزارت علوم شد تا به نیازهای مهمی همچون مشاوره، اقتصاد آموزش،برنامه ریزی درسی، مدیریت آموزش، سنجش و ارزشیابی و تربیت دینی و ... پاسخ دهد.اما امروز بعد از این همه تلاش و کوشش شاهد ادغام نهاد پژوهشی هستیم که درکارنامه خود بیش از 5 نشریه علمی، تخصصی و پژوهشی داشته و صاحب بانک اطلاعاتی با  بیش از 17  هزار سند و مقاله علمی تعلیم و تربیتی است. ضمن آنکه این پژوهشگاه تنها نهادی بود که در بسیاری از موارد جلوی آسیب ها و تصمیمات غیرکارشناسی حوزه تعلیم و تربیتی را می گرفت.

 رفع نواقص به جای ادغام

او درباره اینکه مسوولان آموزش و پرورش هم ایرادات اساسی را به نحوه عملکرد این پژوهشگاه گرفته اند، توضیح داد: کارشناسان پژوهشگاه نیز این انتقادات را قبول داشته اند. به عنوان نمونه می توان به فاصله تحقیقات انجام شده با واقعیات موجود، کند بودن پژوهشها، دور بودن پژوهشگران از میدان واقعیات در حال جریان در اموزش و پرورش، انحصاری بودن پژوهشها و پروژه های تحقیقاتی اشاره کرد. البته از سوی دیگر پژوهشگران این پژوهشگاه از نقد سیاست های وزارتخانه نیز ترس داشته اند، اما اینها نمی تواند دلیلی بر ادغام یک نهاد مستقل پژوهشی باشد و سرمایه های انسانی آن را نادیده گرفت.

وی پیشنهاد داد که به جای ادغام بهتر بود تا اشکالات و نواقص موجود رفع می شد تا ما نیز همپای کشورهای توسعه یافته اقدامات و برنامه ریزی مان پشتوانه پژوهشی داشته و براساس خردورزی و تفکر بتوان برنامه های آموزشی را پیش برد.