به گزارش خبرنگار مهر، باران بارید، مادر در باران آمد، آن مردآمد، روزهای کیف وکوله پشتی و مدادرنگی های خرسی وجامدادی های گل گلی رفتند، دخترگلم این لغت را خوانا بنویس، پسرک خوشکل ام از غیرت سرزمین مادریت بخوان و........هفته گرامیداشت معلم تبسم خوبیها وزیباییها وایثار است.
تو می آمدی با همان متانت دوران جوانیت، بر روی تخته سیاه کهنه کلاست مشق عشق را می نویسی، از خدایی می گویی که مرحم تنهاییهایت بوده وشوق زندگیت،، از کوههای سربه فلک کشیده سرزمین دلدادگیت می نویسی وم یگویی نامی زیباتر وقهرمانتر از ایلام برایش نیافتی.
می گویی روستایت را نمی دانم کسی بشناسد یا نه ولی تو افتخارت دستان کوچک دختر معصوم است ومادر فردای ایران قهرمانت وپسرک دلیر مرد و غیور فردا.
می گفتی روستایت نگینی است در میان کوهها وبا درختان وباغهای نه چندان زیاد وخانه های گلی وقدیمی که تازه دو سه سال است ساکنان قدیمی قدیمی اش از شهر برگشته اند وخانه نوساز کمی ساخته اند ولی وسعت دلهای مردمش شوق خدمت در روستارا در توزیاد کرده.
راست می گفتی هیچ کس نام روستایت را نمی شناسد ولی من، نامش راتا ابد به یاد خواهم داشت وخواهم نوشت به وسعت قلب برزرگت وبه بلندای نامت خواهم نوشت
روستای "اما" را به یاد خواهم داشت که می گفتی مدرسه مان زمستان هایش سرد وتابستانهایش گرم گرم است وسایل اموزشی و رفاهیش کم است ،هر روز وهر شب کیلومتر ها راه را گاه با ماشین وگاه با اسب خواهی پیمود ،سختی کار و کمبود حقوق ومزایا یت را خواهم گفت ومی گویم اری کسانی هستند در جای نه خیلی دور نه خیلی نزدیک با دلشان خدمت می کنند وبه دور از هرگونه انتظاری ولوحی وپاداشی و مراسمی.
از لوله کشی نیمه خراب مدرسه ات خواهم گفت واز لباسهای کهنه شاگردهای کوچیکت، از بابا نان دادی که بهم یاد دادی خواهم گفت و این بار خواهم نوشت در روستای کوچیکت با باها نان محلی شان کم است ولی باز هم خواهند داد وتودر باران وبرف و سوز گرم گرم می آیی تا فاطمه کوچیک بی سواد نماند وعلی مهندس یا شاید هم خلبان شود.
ولی ای کاش اجازه می دادی نامت را بنویسم، ولی بدان این شاگرد کوچیکت برلوح وجودش ایثارت را خواهد نگاشت چرا که درس بزرگ بودن وبی مدعا بودن را به او اموختی.
نظر شما