سیدعلی موسوی گرمارودی محقق، پژوهشگر و مترجم در حاشیه حضورش در بیست و پنجمین نمایشگاه بین‌المللی کتاب تهران در گفتگو با خبرنگار مهر، درباره این نمایشگاه گفت: من نمایشگاه فرانکفورت را دیده‌ام. اولا این که نمایشگاه ما در چارچوب فرهنگمان ارائه می‌شود، خیلی غیرطبیعی نیست. طبعا ما با مردم اروپا فرق داریم. نوع نگرش‌مان هم فرق دارد. فرانکفورت نمایشگاهی است که از لحاظ وسعت چندین برابر نمایشگاه ماست اما از نظر مراجعه مردمی، حتی یک پانزدهم یا یک بیستم این مردم هم به آن نمایشگاه مراجعه نمی‌کنند. حالا اگر بگویید که 50 درصد مردم ما، حتی با نرخ بالاتر 60 یا 70 درصد به نمایشگاه می‌آیند تا سیزدهی را که در فروردین نتوانستند به در کنند این جا به در کنند، باز هم آن 30 درصد که برای کتاب می‌آیند غنیمت هستند و تعدادشان بیشتر از مردمی است که به نمایشگاهی مانند فرانکفورت می‌روند.
وی افزود: به نظرم یکی از راه‌هایی که کتاب را در جامعه ما نهادینه می‌کند، همین نمایشگاه کتاب است. البته قبل از این عامل، مساله دیگری وجود دارد و آن این که ابتدا کاغذ را به طور رایگان در اختیار ناشران قرار بدهند یا یارانه وسیعی تا حدود 60 درصد برای آن در نظر بگیرند. دوم این که سانسور ان شا الله از بیخ و بن برداشته شود.
این قرآن‌پژوه در ادامه گفت: منظورم همان ممیزی است که امیدوارم از ریشه برداشته شود یا بعد از انتشار کتاب اعمال شود. فکر نمی‌کنم هیچ ناشری در ایران داشته باشیم، که آن‌‌قدر فرومایه باشد که بخواهد فقط برای مسائل غیراخلاقی کتاب چاپ کند. بنابراین به نظرم سانسور کتاب‌ها یک اتفاق نادرست در کشور ما است. این موضوع برای کشوری که مدعی است پایه‌های انقلابش فرهنگی است، شایسته نیست. به نظرم فواید نبودن سانسور و ممیزی، خیلی بیشتر از فواید بودنش است.
موسوی گرمارودی درباره جمع‌آوری تعدادی از عناوین آثار از نمایشگاه کتاب، گفت: اگر بخواهیم بدون رودربایستی صحبت کنیم باید بگوییم که این برخوردها، رفتارهای بسیار بدی است. حالا ضربه خوردن به وجهه بین‌المللی به جهت این که در این زمینه مقیاسی ندارم، مد نظر من نیست. سخن من این است که این کارها به لحاظ فرهنگی کارهای زشتی است. باید جایی و نهادی متشکل از بزرگان و نخبگان ما باشد که وقتی کتاب‌ها منتشر شدند، آن‌ها را بخوانند و بررسی کنند. اگر کتاب‌های حضرت آیت الله سبحانی واقعا در جامعه ما نشر پیدا کند، فکر نمی‌کنم دیگر مشکل اعتقادی باقی بماند. همان‌طور کتاب‌های علما و متفکران دیگر.
شاعر مجموعه «در سایه‌سار نخل ولایت» گفت: اگر از لفظ تمام استفاده نکنیم، 99 درصد ناشران ما مسلمان هستند و انسان‌های معتقدی هستند. کسی که سرمایه‌اش را به جای وارد کردن لوازم آرایشی و سرخاب سفیدآب، خرج کتاب و نشر می‌کند، در درجه اول وجدانش با وجدان دیگران تفاوت دارد. نمی‌توان وجدان چنین فردی را با وجدان فردی که هندوانه وارد می‌کند یا موز خام از فیلیپین وارد می‌کند که نه دیگر آن مزه را دارد و هم این که سه برابر به مردم می‌فروشد، مقایسه کرد. آیا کسی که سرمایه‌اش را برای نشر فرهنگ در این کشور خرج می‌کند، با کسی که سرمایه‌اش را صرف وارد کردن کامیون هووو از چین می‌کند، برابر است؟
رایزن سابق ایران در ازبکستان با تاکید بر زشت بودن عمل سانسور کتاب در کشورمان، گفت: چنین رفتارهایی در خور شان فرهنگی ما و انقلاب ما نیست. نمایشگاه ما غنیمت بزرگی است. به نظرم به لحاظ مراجعه مردم در جهان نظیر ندارد. نمایشگاه فرانکفورت مالی‌تر از نمایشگاه ماست ولی نمایشگاه ما فرهنگی‌تر است. اگر گرفتاری گرانی کاغذ و سانسور یا ممیزی حل بشود، نمایشگاه ما در دنیا مانندی نخواهد داشت و زمینه‌های کتابخوانی در خانواده‌ها با رعایت این دو عامل واقعا فراهم خواهد شد. من این نمایشگاه را صد در صد قبول دارم فقط باید دعا کنیم این دو نکته برطرف بشود چون ظاهرا مسئولان قصد ندارند این مسائل را برطرف کنند و باید فقط دعا کنیم.
نظر شما