ناهید شهیدی، نویسنده و مجری طرح گسترش فرهنگ کتابخوانی در مدارس کشور در گفتگو با خبرنگار مهر گفت: من هر سال 3 نوبت طرحهایم را برای گسترش کتابخوانی درمدارس ارائه میدهم؛ چون هر زمان از سال نمیشود وارد مدارس شد و برنامههای گسترش کتابخوانی میان دانشآموزان را انجام داد. این طرح با همکاری وزارت آموزش و پرورش و وزارت ارشاد انجام میشود. آموزش و پرورش در این زمینه تا حد توان با ما همکاری لازم را داشته و به اصطلاح کم نگذاشته است، اما دوستان ارشادی ما زیاد روی خوش نشان نمیدهند و تا کاغذبازیها و بروکراسی معمول در ارشاد طی شود، ما زمان را از دست میدهیم و نمیتوانیم در وقت زمانبندی شده، به مدارس برویم.
وی افزود: آموزش و پرورش بستر کار را فراهم میکند و بچهها و مدرسهای را که احتیاج به انجام طرح در آن است، به ما معرفی میکند، اما برای آموزش و پرورش مقدور نیست در این زمینه حمایت مالی کند. بنابراین کتابها باید رایگان باشند که خریدشان بر عهده ارشاد است.
این نویسنده گفت: یکی از مواقعی از سال که طرح را ارائه کردم، قبل از برپایی نمایشگاه کتاب بود. گفته شد که باید صبر کنیم چون همه مسئولان ارشاد درگیر کارهای نمایشگاه هستند. بعد از نمایشگاه دوباره رفت و آمدم را به ارشاد از سر گرفتم و با پیگیری زیاد گفته شد که دوستان از نمایشگاه برگشتهاند و پشت میزهای خود مستقر شدهاند، ولی هنوز درگیر کارهای نمایشگاه هستند. این طرح در هر مرحله باید در 10 مدرسه اجرا شود، ولی چون ارشاد حمایتهای لازم را در مرحله فعلی انجام نداد، با حمایت خیرین توانستیم به دبستان دخترانه پروین اعتصامی در روستای سفیدار رباط کریم برویم و تنها 600 دانشآموز را پوشش دادیم؛ در حالی که قرار بود تعداد دانشآموزان تحت پوشش طرح 6 هزار نفر باشد.
شهیدی ادامه داد: وقتی به مسئولان ارشاد اصرار میکنم، میگویند این کار وظیفه ما نیست و بر عهده آموزش و پرورش است. اما فکر میکنم نام فرهنگ در عنوان این وزارتخانه وجود دارد و فرهنگسازی از کارهایی است که این نهاد باید انجام بدهد. جا دارد از سازمان صدا و سیما به دلیل حمایتها و پوشش خبری این طرح تشکر زیادی کنم. وقتی به دوستان تلویزیون اجرای طرح را اطلاع دادم، اخبار جوانهها پوشش خبری خوبی به این طرح داد و باعث شناختهتر شدنش شد.
مجری طرح گسترش فرهنگ کتابخوانی در مدارس در بخش دیگری از سخنانش گفت: خیرین هم تا حدی میتوانند به پیشبرد این طرح کمک کنند. من به چند خیّر مراجعه کردم که فکر میکردند کار خیر کردن برای بچهها، تهیه ملزومات و در اختیار گذاشتن فضای تحصیل است. همین قدر هم که این فرهنگ را میان خیران کشور جا بیندازیم که فرهنگسازی کنند و در عرصه کتاب و کتابخوانی بچههای این کشور، دست به کار خیر بزنند، کار بزرگی است، اما کار بسیار سختی است. به تنهایی از برخی از خیرین وقت گرفتم و به دیدارشان رفتم که با جواب منفی روبرو شدم. چون به من گفتند ما فقط دغدغه نان و پنیر را درک میکنیم.
وی درباره چگونگی چرخه فعالیت و تصویب طرح گسترش کتابخوانی در مدارس گفت: من طرح را به ساختمان فجر که دفتر مطالعات و برنامهریزی کتاب و کتابخوانی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی است، میبرم. طرح آن جا مورد بررسی قرار میگیرد و تصویب میشود و به ساختمان وزارتخانه ارشاد در بهارستان ارسال میشود تا معاونت فرهنگی برای آن بودجه در نظر بگیرد و بودجه را تایید کند. تا به حال هم روال به همین شکل بوده و طرحها تصویب و در نهایت اجرا شدهاند، اما کاغذبازیها زمان را از دست ما میگیرد. زمان ما برای حضور در مدارس کشور بسیار محدود است. ما در دوران امتحانات ترم بچهها نمیتوانیم به مدارس برویم. تنها 3 نوبت است که میتوان در مدارس حضور یافت و این طرح را انجام داد.
شهیدی ادامه داد: اولین زمان، هفته کتاب و کتابخوانی در آبان ماه است. دوم دهه فجر است که زمان بسیار خوبی است چون بچهها امتحانات نوبت اولشان را پشت سر گذاشتهاند و زمان مناسب سوم هم، دوران برپایی نمایشگاه کتاب تهران است که همزمان با هفته معلم هم هست. ما فقط همین 3 نوبت را داریم، اما متاسفانه نامهنگاریهای ما برای نوبت دهه فجر سال 90 با پیگیریهای شبانه روزی، در اسفندماه جواب داد و بعد از آن برای اردیبهشت ماه پیشنهاد اجرای طرح را ارائه کردیم که هنوز جوابش نیامده است. به علاوه گروه 40 نفره کارشناسان طرح از نوبت اسفندماه تا امروز، حتی یک ریال هم دستمزد دریافت نکردهاند. یعنی بعد از گذشت سه ماه که با همکارانمان در صبحهای سرد زمستان از ساعت 6 صبح زیر پل سیدخندان جمع میشدیم و به محل اجرای طرح در مدارس اطراف تهران میرفتیم و تا زانو در گل فرو میرفتیم و شب هم ساعت 21 به خانههایمان میرسیدیم، هیچ مبلغی به دست اندرکاران طرح پرداخت نشده است. تازه من بارها پشت در اتاق آقای دری، معاون فرهنگی وزیر ارشاد رفتم تا طرح نوبت اسفندماه به تایید رسید.
این معلم بازنشسته در پایان گفت: به دلیل شرایط موجود از ارشاد گلهمندم؛ چون در واقع چنین نوع برخوردی به هیچ وجه در راستای موضوع خطیر فرهنگسازی برای کودکانمان نیست.
نظر شما