دستان ملتمسم در قنوت/ چله نشین بارگاهت شده‌ام

به گزارش خبرنگار مهر، در کشاکش روزمرگی ها و دویدن ها اینجا در نقطه اتصال، در ماه استغفار و نیایش چله نشین درگاهی شده ام که درهای رحمتش هرگز بر روی کسی بسته نیست و مهربانی اش وسیع تر از تمنای تن خاکی است.

ایستاده ام در نقطه ای از زمان تا به دور از تمام هیاهوها دل به ترنم های ناب عاشقی بسپارم، عشقی فراتر از توان تخیل زمینی..

آمده ام نیاز کنم به درگاه بی نیاز و یقین دارم کاستی هایم را به پای بد بودنم نمی گذارد، یقین دارم رحمتش گسترده تر از لیاقت من است.

روح و جانم را در زلال مهربانی اش شتشویی دوباره می دهم آن هنگام که دستان ملتمسم را با هزاران آرزو به آستانش بلند می کنم ، زانوی نیاز به آستانش می سایم و تنها و تنها با نجواهای عاشقانه با حضرت دوست خلوتی عارفانه را تجربه می کنم.

میهمان سه روزه اش شده ام، سه روز به دور از تمام تعلقات دنیوی، سه روز اعتصاب برای مقابله با بت های درون و سه روز فرصت ناب برای درد و دل های عاشقانه..

آمده ام با کوله باری از گناه، پشیمانی و استغفار، پشیمانی به اندازه تمام روزهایی که فراموش کردم نگاهی فراتر از تمام نگاه ها هوای دلم را دارد.

فراموش کردم تک تک نفس هایم به نسیم مهربانی اش متصل است و اگر لحظه ای و برای لحظه ای رهایم کند هیچم، هیچ..

مشغله های دنیا امانم را برید و فرصت با تو بودن را از من ربود اما این تن خاکی نیازمند با تمام غفلت هایش گاهی با تلنگری به یاد می آورد که سرچشمه ذات ازلی تنها مامن دلهای خسته است.

خسته ام!

از تعلقات دنیوی ، از روزهای سردرگمی، دستانم را بگیر.اگر در گیر و دار این دنیای پرهیاهو رهایم کنی به که پناه آورم.

دلتنگ توام، دلتنگ آغوشی که همیشه مرا می خواند و من تا همیشه در عطش نوازش هایش همچون کودکی پراز بهانه ام .

قلبم کویری خشکیده و سوزان است که در تمنای جرعه ای از باران مهربانی ات تاب و توان از کف ربوده و تنها به عنایت تو چشم دوخته است.

یا رب! فریادهای العفو العفو بندگانت در جای جای حریمی که خانه تو نامش نهادند با عطر اذان آمیخته، اینجا همه آمده اند تا معتکف آستانت شوند. می گویند چله نشین بارگاهت شدن کمتر از رفتن به حج نیست، اینجا هم تا عاشقی راهی نیست، اینجا هم خانه، خانه توست و بندگانت در انتظار نگاه تو..

می دانم بار گناهانمان آبرویی برایمان نگذاشته اما باز هم به عفو و کرمت دل بسته ایم.

قلبهایمان در تلاطم و دستانمان در قنوت التماس.

یا رب! ما را دریاب...

سیده مریم اجاق