"انحلال" نهایت عرفانهای کاذب است/ "ئوئو کردن" و رفتن به هپروت

دکتر حسین باهر درمورد تفاوت عرفان‎های کاذب با عرفان حقیقی به خبرنگارمهر گفت: عرفان‎‏های کاذب مانند ادیان کاذب هستند و عرفان صادق هم مثل دین صادق است. به عبارت دیگر اگر چیزی اصالت و رسالت داشته باشد صادق است و اگر نداشت کاذب است. عرفان ارتباط انسان با خدا را برقرار می‎کند و برای مشکلات روزمره زمینی راه‎حل‎های آسمانی و فرا زمینی پیدا می‎کند.

وی با بیان اینکه عرفان صادق یعنی "عشق آن باشد که حیرانت کند/ بی نیاز از کفر و ایمانت کند" گفت: عرفان کاذب هم  "هرکه شیرینی فروشد/ مشتری بر وی بجوشد" عرفان کاذب کسوت است؛ یعنی کسی ظاهری را برای یک امر معنوی درست می‎کند و دکانی برای ارائه کالای قلابی و غیر اصل باز می‎کند.

این استاد بازنشسته دانشگاه شهید بهشتی درمورد علل گرایش جوانان به عرفان‎های کاذب هم اظهار داشت: یکی از دلایل استفاده از حربه تبلیغاتی شارلاتانیسم است که هر کسی می‎تواند از آن استفاده کند. دوم ساده انگاری بعضی از جوانان و نوجوانان است که فکر می‎کنند این کلاسها برایشان معنویت می‎آورند. سوم اینکه تجمعاتی که این تشکیلات برپا می‎کنند به بعضی از نیازهای جوانان پاسخ می‎دهد از جمله باهم بودن دختران و پسرها، که مرزهای حلال و حرام را از بین می برد. یعنی جوانان در این کلاسها رقص سماع می‎کنند و اصوات صوتی از خود در می‎کنند (ئوئو می‎کنند).

این رفتارشناس و آسیب شناس ادامه داد: در تنگناهای اجتماعی و اقتصادی وفرهنگی در طول تاریخ ایران شاهد این تیپ گرفتاریها و ظهور عرفان‏های کاذب بوده‏ایم. در زمان حمله مغول غارنشینی‏ها و ئوئو کردن‏ها رواج یافت. امروز هم در سطح جهانی گسترش یافته است. همیشه این عرفان‎های دروغین بوده‏اند.

این استاد بازنشسته تصریح کرد: عرفان صادق به طور کلی دنبال راه حل است اما عرفان کاذب به دنبال انحلال است.

باهر درمورد آسیب‏های فردی و اجتماعی عضویت در این گروه‏ها هم اذعان داشت: از نظر فردی انسان را به جای ملکوت به هپروت سوق می‎دهد.از نظر اجتماعی هم افراد را نسبت به مسئولیت‏ها و اموری که تعهد آور است می‎راند و از آنها زده می‎کند و به سمت و سوی پوچی و فلسفه "این نیز بگذرد" سوق می‎دهد.

وی راه نجات جوانان از این عرفان‏ها را معرفی هردو عرفان به جوانان دانست و گفت: راه حل‎ها را باید از اهل عرفان‏ پرسید. همانطور که دین را از اهل آن می‎شود فهمید؛ عرفان صادق را هم باید اهل آن برای مردم و جوانان روشن کنند.عرفان صادق در کشور درکنار کلاس‏های عرفان‏های دروغین، درخشان است و انسان‏های صادق باید آن را به مردم معرفی کنند.

این محقق و پژوهشگر علوم اجتماعی و رفتاری درپایان یادآورشد: صداو سیما و مراکز فرهنگی و فرهنگسراها باید جوانان را به جستجوی حقیقت عرفان تشویق کنند و گرنه با بد و بیراهه گفتن به عرفان‏های نوظهور در منبر و محافل هیچ مشکلی حل نخواهد شد.