به گزارش خبرگزاری مهر، روزنامه سوئیسی "اس تی. گالر تاگبلات"در این باره می نویسد: مسئول ماموریت های نیروهای صلح سازمان ملل متحد چند روز پیش در نیویورک تاکید نمود که آنچه امروز در سوریه در جریان است را می توان جنگ داخلی به حساب آورد. ولی این برداشت با واقعیت ها در سوریه همسو نیست. این روزها بهای سنگینی در سوریه پرداخت می شود.
این روزنامه می افزاید: رژیم اسد بهای جنگ داخلی را می پردازد که بطور جدی با مردم در این کشور مبارزه نمود و آنها را سرکوب کرد و اجازه نداد تا یک اپوزیسیون غیر نظامی بوجود آید و اینک برای حفظ قدرت خود دیگر هیچ گزینه ای به جز رفتن به سوی جنگ داخلی ندارد. اپوزیسیون متفرق و منشعب سوریه نیز بهای آن را می پردازد که خیلی زود دست به سلاح برد.
درادامه این مطلب آمده است: ولی مردم غیر نظامی سوریه بالاترین بها را برای هر دو طرف دعوا پرداخت می کنند و از سوی هر دو طرف اختلاف امروز برای مقاصد سیاسی آنها به گروگان گرفته شده اند و از سوی دیگر، سود برندگان این وضعیت در سوریه قدرت های خارجی و بویژه در منطقه هستند. روسیه بزرگترین صادر کننده سلاح به سوریه است. این کار روسیه نیز بخاطر دوستی با سوریه نبوده بلکه برای حفظ منافع نظامی خود در مدیترانه می باشد زیرا در بزرگترین بندر این کشور دارای پایگاه دریائی است. عربستان سعوی و قطر و دیگر کشورهای عرب حاشیه خلیج فارس نیز تامین کننده سلاح اپوزیسیون سوریه هستند. البته آنها هیچ علاقه ای به بهار در سوریه ندارند. هدف آنها، تغییر موازنه قدرت و کاهش نفوذ رژیم ایران در منطقه است.
در بخش دیگری از این مطلب روزنامه سوئیسی آمده است: خطرتاکترین موضوع، مذهبی کردن وضعیت در سوریه است. در اینجا اسلام افراطی نقش سیاهی را بازی می کند. سخنگویان وهابی عربستان، سفلی های سوری و عراقی و همچنین تروریست های القاعده اختلاف در سوریه را به سوی یک جنگ داخلی سوق می دهند که در نهایت می تواند به کل منطقه سرایت کند. در سوریه انسانها را می کشند زیرا سنی بوده و تحت این اتهام قرار دارند که از قیام کنندگان حمایت می نمایند. یا علویان را می کشند زیرا متهم هستند که حامی رژیم بشار اسد هستند. ضمنا در میان جبهه های اسلامی نیز مسیحیان، دوروزیها و کردها قرار دارند.البته آنها نیز هوادار رژیم اسد نیستند ولی بیم آن را دارند که با سقوط اسد تحت سلطه اسلامگرایان قرار گیرند که از رژیم اسد نیز بدتر خواهد بود.
دربخش پایانی این گزارش آمده است: با وجود این وضعیت، غرب نیز مرتبا از عدم حمله به سوریه صحبت می کند. شاید هم در واشنگتن و بروکسل خیلی زود این شعار که اسد باید برود را سر دادند. ماههاست که سیاستمداران غربی و دیپلماتها اغلب در هتل های لوکس و گران‌قیمت ترکیه با شورای ملی سوریه گردهم می آیند ، گروهی که نمایندگی مخالفان رژیم سوریه در خارج را دارد ولی در داخل این کشور دارای هیچ نفوذی نیست. ضمنا اپوریسیون داخلی سوریه نیز مرتبا از سوی نیروهای مسلح مخالف رژیم اسد در حاشیه قرار داده می شوند. از سوی عربستان سعودی و سخنوران وهابی آن نیز بر طبل جنگ کوبیده می شود در حالی که آمریکا تاکید می کند که حاضر به جنگ علیه سوریه نیست.
نظر شما