دروغ سیاستمداران بسیار خطرناک است ولی خیلی زود آنهارا رسوا می کند

دکتر سید یحیی یثربی درمورد دروغ و دروغگویی به خبرنگارمهر گفت: دونکته را در این مورد باید در نظر گرفت. یکی اینکه دروغ نشانه ضعف شخصیتی دروغگو است یعنی دروغگو دچار کمبود و ضعف است اگرچه هم به شوخی در حرف‎های غیرجدی زده شود. فردوسی هم راستی را نشانه نیرومندی و سستی را نتیجه دروغ می‎داند. زنیرو بود مرد را راستی / زسستی کژی آید و کاستی.

وی افزود: نکته دوم درباره دروغ این است که دو زمینه در دسترس بودن و در دسترس نبودن افراد در دروغ را باید مدنظر قرارداد. در آنجایی که دروغ گفتن در دسترس دیگران نباشد برای خیلی‎ها دروغ معلوم نمی‎شود مانند کسی که از ارتباط با غیب و یا رفتن به معراج سخن بگوید که ممکن است عده‏ای باور کنند و عده‏ای هم باور نکنند اما زیاد رسوا کننده نیست و کسی رسوا نمی‎شود.

این استاد بازنشسته گروه فلسفه دانشگاه علامه طباطبایی ادامه داد: اما دروغ در دسترس خیلی زود رسوا کننده می‎شود. مانند جوانی که به دوستانش بگویید یک میلیون تومان پول جیبی دارد ولی در موقع رفتن به رستوران برای حساب غذا بگوید پول ندارد. دروغ او و خود او زودرسوا می‏شوند. دروغ درمسائل محسوس خیلی زود موجب رسوایی می‎شود.

این محقق و پژوهشگر حوزه عرفان اسلامی در مورد دروغگویی در سیاست هم اظهارداشت: دروغ در سیاست و سیاستمداران بسیار زشت است. زیرا یکی از امتیازات مدیران و مسئولان شخصیت نیرومند و درست آنهاست اگر دروغ بگویند نشان از ضعف شخصیتی آنها دارد. مثلاً سیاستمداری از اضافه کردن دوبرابری حقوق کارمندان در سال آینده خبر دهد و سال تمام بشود و حقوق دو برابر نشود  همه به این دروغ او پی‎ می‏برند.

یثربی گفت: من نه به عنوان یک واعظ و کسی که روایت می‎گوید بلکه به عنوان یک معلم و محقق می‎گویم که دروغ گفتن در حوزه سیاست بسیار خطرناک و زشت است.

وی درمورد تبعات دروغگویی در سطح مقامات سیاسی هم یادآورشد: دروغگویی در سطح مقامات جایگاه کشور و مسئولان نظام را در نظر مردم و بین المللی افت می‎دهد. زیرا همیشه زمینه‏های سیاسی قابل لمس و در دسترس هستند. اگر سیاستمداری به دروغ مدعی چیزی شود در دنیای امروز که رسانه‏ها حرف اول را می‏زنند دروغ او به زودی افشا می‏شود. حاکمان نماد و محصول جامعه هستند در نتیجه دروغگویی آنها جایگاه مردمانشان را هم در داخل و هم در سطح بین المللی ضعیف می‎کند.

این مفسر قرآن در پایان گفت: زشتی دروغ در کشورهای پیشرفته به حدی است که اگر به سیاستمداری دشنام بدهید مثلاً بگویید حرمزاده ناراحت نمی‎شود ولی اگر بگویید دروغگو است این نسبت را توهین بزرگی به خود تلقی می‎کند.