هراسهای بی مورد عامل پیری زودرس/ اضطراب کروموزوم ها را کوتاه می کند

به گزارش خبرگزاری مهر،‌ نتایج یک تحقیق جدید در رابطه با مشکلات سلامتی در زنان میانسال و سالمند نشان می دهد که فشار و استرس عصبی بر روند پیرشدن ما تأثیر گذار است.

اولویا اوکریک روانشناس بیمارستان بریگهام و زنان در بوستن طی بیانیه ای در رابطه با این تحقیقات اظهار داشته است: بسیاری از افراد نسبت به این مسئله که چگونه استرس می تواند ما را پیرتر کند ابراز نگرانی می کنند.

محققان با بررسی نمونه خونها و انتخاب نظرسنجی از 5243 هزار زن 42 تا 69 ساله، این تحقیق را انجام دادند و دریافتند که زنانی که دارای بیشترین میزان از هراس (Phobia) هستند دارای شاخصهای زیستی زنانی بودند که شش سال از آنها پیتر هستند.

نتایج این تحقیقات در مجله PLoS ONE منتشر شده است.

ترس شدید یا بیمارگونه که در روانشناسی به هراس، هراس‌زدگی (phobia) شهرت دارد، عبارت است از نوعی ترس در فرد که باعث اختلال در زندگی روزمره وی می‌شود. بر خلاف ترس معمولی که واکنشی زودگذر و طبیعی به یک عامل خطرناک خارجی است، هراس، بیشتر ترس از قرارگرفتن در یک موقعیت خطرناک است مانند ترس از پرواز یا ارتفاع. در برخی موارد نیز، فرد هرگز در تماس با چیزی که از آن می‌ترسد، نبوده‌است.

هراس‌زدگی، ترس نامعقول و شدید از یک موضوع، یک موقعیت یا یک شی است. در واقع با اینکه فرد می‌داند ترسش نامعقول است ولی توانایی کنترل آن را ندارد و اگر در معرض آنچه که از آن هراس دارد، قرار بگیرد موجی از اضطراب، ترس شدید و حتی وحشت‌زدگی بر او چیره می‌شود و این تجربه چنان برایش ناخوشایند است که سعی می‌کند همیشه از آن مورد هراس آور دوری کند. در میان اختلال اضطراب، فوبیاها از همه شایع تر هستند. هراس‌های بیمارگونه، شایع‌ترین اختلال روانشناختی در میان زنان و دومین اختلال شایع در میان مردان سنین بالای 25سال است.

اوکریک و همکارانش به بررسی دقیق تلومرها (Telomere) پرداختند، تلومر پایانه فیزیکی کروموزوم‌های خطی است که اطلاعات ژنتیکی را در طول تقسیم سلول نگاه می دارند. همانطور که ما پیر می شویم، تلومرهای ما به طور طبیعی کوتاه می شوند.

دانشمندان فکر می کنند که این کوتاه شدنها در نتیجه در معرض فشار عصبی قرار گرفتن فرد است.

این تحقیقات نشان می دهد که میان شکل متعارف از فشار روانشناسی اختلال اضطراب و مکانیسم پیری زودرس ارتباط وجود دارد.

اوکریک یادآور شد: اگرچه این تحقیق به طور صریح اضطراب را عامل کوتاه شدن تلومرها نمی داند.

وی و همکارانش در این مقاله توضیح دادند که اگرچه تحقیق هنوز در مراحل اولیه است اما از نظر زیستی برای ارتباط میان اضطراب و کوتاه شدن تلومرها دلیل معقولی به شمار می رود.