مرضیه جوادی در گفتگو با خبرنگار مهر افزود: در سالهای اخیر، اهمیت مهارت‌های ارتباط با بیمار و توجه به بیمار در درمان و مراقبت، به طور روز افزونی مورد تأکید قرار گرفته و دانشگاه‌های پزشکی در سراسر دنیا در این زمینه برنامه‌های آموزشی متعددی را اجرا می‌کند.
وی ادامه داد: برقراری ارتباط با بیمار، جنبه‌ای از اخلاق در پزشکی است و بیشتر دانشگاه‌های دنیا قبل از ورود دانشجویان گروه پزشکی به بیمارستان، این موضوع مهم را به آنها آموزش می‌دهند.
عضو مرکز تحقیقات مدیریت و اقتصاد سلامت، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان افزود: ارتباطی که بین درمانگر و بیمار وجود دارد، از یک قرارداد فراتر می‌رود و به صورت رابطه‌ای مبتنی بر اعتماد متقابل و اعتقاد قلبی در می‌آید.
وی اظهار داشت: ارائه دهنده خدمات با آگاهی درباره راه‌های مختلف مراقبت‌های بهداشتی، رابطه‌ای مبتنی بر اعتماد با بیمار برقرار می‌کند که در آن حفظ منافع بیمار، بیشترین اهمیت را دارد .
وی ارتباط را مجموعه‌ای از مهارت‌ها یا آموخته‌هایی دانست که به اعتقاد بسیاری از صاحب‌نظران یک مهارت بالینی پایه محسوب می‌شود، گفت: هر چند که مهارت‌های ارتباطی رفتارهای پیچیده‌ای هستند، اما قابلیت یاددهی و یادگیری دارند.
جوادی بیان داشت: تحولات مداوم علمی و تکنولوژی همراه با وضعیت متغیر بیماران، تیم درمانی را بر آن می‌دارد که با تلفیق مهارت‌های دانش حرفه‌ای و ارتباطی خود، به تشخیص مشکلات بیماران بپردازند. در نتیجه، تقاضا برای مراقبت مدرن‌تر، با کیفیت‌تر و ارزشمندتر افزایش می‌یابد.
وی تاکید کرد: بنابراین مدیران خدمات بهداشتی، نه تنها برای رضایت خاطر مراجعان، بلکه به منظور کاربرد مطلوب منابع محدودی که در اختیار دارند، نیازمند فرایندی با ساختار مناسب، برای سنجش و ارزشیابی کیفیت مراقبت ارائه شده هستند.
عضو مرکز تحقیقات مدیریت و اقتصاد سلامت، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان اعلام کرد: ارتباط مناسب بیمار و درمانگر همواره یکی از مهم ترین عوامل در جلب رضایت بیمار و درک مطلوبیت خدمات از دیدگاه بیمار تلقی می‌شود.
وی ادامه داد: در بخش سلامت علاوه بر اهمیت نتایج‌های نهایی اقدامات درمانی، سیستم سلامت نیز باید انتظارات جامعه را از جنبه غیر پزشکی خدمات برآورده سازد.
نظر شما