به گزارش خبرنگار مهر از مشهد اين بنا در 24 كيلومتري شرق نيشابور قرار دارد و معروفيت آن به سبب وجود سنگي يكپارچه صاف و سياه رنگ است با اثر جاي دو پا در فضاي داخلي بنا ،كه در حقيقت نمادي از هجرت سياسي تاريخي حضرت علي بن موسي الرضا(ع) از مدينه به مرو و نزول اجلال ايشان در نيشابور بوده و علاوه بر نشان دادن عشق و ارادت به ائمه اطهار ، دست مايه مناسبي براي تعيين مسير عبور حضرت رضا(ع) مي باشد ، اما در باور عامه اين اثر قدوم متعلق به امام هشتم(ع) است كه در جريان ورود ايشان به اين ناحيه بر روي سنگ ظاهر گشته است.
بناي كنوني قدمگاه با طرح و نقشه هشت گوشه ، مشتمل بر چهار ايوان است كه گنبدي زيبا بر فراز آن استوار گشته و نماي بيروني آن نيز آراسته به طاق نماهاي دواشكوبه مزين به كاشيهاي هفت رنگ و معرق با تلفيقي از نقوش اسليمي است و گويا بر روي بنايي مخروبه بنيان گرديده است.
فضاي داخلي بقعه با كتيبه هايي از جمله سوره مباركه جمعه به انضمام احاديث و رواياتي از رسول اكرم(ص) و امام جواد(ع) در فضيلت زيارت امام رضا(ع) آراسته شده و نام هنر مند آن با عبارت العبدمحمدحسني آمده است.
بناي اوليه قدمگاه در سال 1020 ق به دستور شاه عباس ساخته شده و پس از آن در دوران شاه سليمان صفوي در سال 1091 ق و بعدها نيز در زمان سلطان حسين ميرزا در دوره قاجار ساخت و سازها و مرمتهايي بر روي آن صورت گرفته است.
نظر شما