به گزارش خبرنگار مهر، گالری فریا ، پیش از افتتاح رسمی خود، برگزاری نشست‌های تخصصی در زمینه هنرهای تجسمی را آغاز کرده است.
نخستین نشست این گالری به موضوع "اقتصاد هنر و حراج‌های بین‌المللی آثار هنری" اختصاص یافته بود که با حضور آیدین آغداشلو هنرمند نقاش و کارشناس آثار هنری به همراه بهنام کامرانی و سعید باباوند به عنوان مجری و کارشناس نقاش و مدرس دانشگاه برگزار شد.
در ابتدای این نشست آغداشلو در آغاز این نشست درباره روند تبدیل شدن یک اثر هنری به کالا گفت: بحث کردن درباره حراج آثار هنری مربوط به زمانی است که اثر هنری تمام شده است و با امضای هنرمند، این اثر هنری تبدیل به کالایی اقتصادی می‌شود،کالایی نفیس که قرار است به دست مردم برسد.
وی ادامه داد: در عرصه اقتصاد هنر به کار بردن کلماتی چون «دلال» یا «جنس» به معنای ناخوشایند آن نیست چرا که در اقتصاد هنر نیز دلالی یک جور شغل است و زمانی که بر سر این موضوعات به توافق رسیدیم، ناچار باید قوانین بازار را که بر کالا حاکم است برای آثار هنری نیز منظور کنیم.
آغداشلو در ادامه سخنان خود با تاکید بر لزوم شناخت و پذیرفته شدن معادله‌های بازارهای اقتصادی و چارچوب‌های آنها گفت: اگر به این بخش درست نگاه کنیم صحبت ما در مسیر نگاه به چند و چون وضعیت این کالا، بازارهای داخلی و خارجی و حراجی‌ها درست مطرح می‌شود.
این هنرمند نقاش بیان کرد: اگر مبنای توافق اولیه ما در این است که از کالای هنری حرف می‌زنیم، به ناچار قوانینی که بر آن کالا حاکم است را باید مورد نظر قرار دهیم. پس اقتصاد هنر کمتر به مبحث هنری بر می‌گردد و بیشتر مولفه‌هایی چون اقتصاد جهانی، بازار فروش، نوع اثر و مواردی از این دست در آن تاثیرگذار است.
وی با تاکید بر لزوم درست دیدن در عرصه اقتصاد هنر عنوان کرد: متاسفانه ما هیچ از این مکانیسم نمی‌دانیم و بازار آن را نمی‌شناسیم. در چنین شرایطی برنامه نویسان فرهنگی لازم هستند که این بازار را بشناسند و نسبت به حضور در آن برنامه ریزی کنند. در حالیکه تنها بخشی از این بازار به عنوان حراج‌ها شناخته شده و مابقی آن دست نخورده باقی مانده است.
او همچنین بر لزوم توجه به بازارهای هنری داخلی اشاره کرد و گفت: مهمتر از بازارهای بین المللی، بازار داخلی است که متاثر از بالا بردن سلیقه عمومی ، ایجاد مجموعه‌داران جدید، راه اندازی گالری‌های بزرگ و پرکار ، شکل گیری موزه‌های تخصصی هنر و مواردی از این دست است و تمام این اتفاقات نیازمند کمک‌برنامه‌ریزان فرهنگی است.
بهنام کامرانی - پژوهشگر و هنرمند معاصر - نیز در ادامه این بحث با ارائه تاریخچه‌ای از بازارهای هنری و خرید و فروش این آثار گفت: سال‌ها قبل در مقاله‌ای که تحت عنوان «سرمایه و هنر» نوشته بودم به رابطه این دو با یکدیگر اشاره کردم و به لحاظ تاریخی این موضوع را بررسی نمودم که چه زمانی مفهوم کار از مفهوم هنری جدا می‌شود و در این زمان است که هنرمند به عنوان فردی که کالای ویژه تولید می‌کند قلمداد می‌شود.
به گفته وی، در چنین شرایطی هنرمند تابع سرمایه گذاران جدیدی است که شاید سلیقه عام نیز تابع آن باشد و یا در صورت دیگر هنرمند تلاش می‌کند از این سطح بالاتر برود که در نهایت ما به یک تناقض می‌رسیم و اوج چنین اتفاقی در موج هنری امپرسیونیست‌ها و پست امپرسیونیست‌ها اتفاق افتاد که در شرایطی که آنها زندگی روزمره را نشان می‌دادند، اما سرمایه گذاران جای دیگری را مدنظر داشتند.
کامرانی در بخش دیگری از سخنان خود عنوان کرد: مبانی اقتصاد هنر در ایران همچون خود اقتصاد تعریف نشده است ،در حالی که از دهه 60 در کشورهایی مثل آمریکا به صورت جدی روی این مباحث کار شد اما برای ما مسائل دیگری همچون رشد طبقه بازرگان،رشد برخی از صنایع و کارخانه‌ها و یا مهاجرت اتفاق افتاد که ناخودآگاه سرمایه بالقوه‌ای فراهم و حراجی‌ها از آن استقبال کردند. البته رشد کمی و کیفی هنر ایران نیز در چنین مسیری بی‌تاثیر نبوده است.
او تشکیل گالری‌ها و افتتاح نمونه‌های مختلف را یکی پس از دیگری از جمله مباحث تاثیر گذار بر این بازار دانست و افزود: اثر هنری به مانند کالا در این حراجی‌ها قرار می‌گیرد و قوانین حاکم بر آن بر بازار و کالا حاکم می‌شود، اما این آثار الزاما بهترین و پیشروترین هنر ما محسوب نمی‌شوند و در هر ارزیابی در این حوزه باید به وجوه مختلف آن پرداخت.
در ادامه این نشست بهنام کامرانی هنرمند نقاش و مدرس دانشگاه درباره رابطه میان «سرمایه و هنر» گفت: تقابل میان سلیقه هنرمندان با سلیقه مردم و سرمایه‌گذاران موضوعی است که از دوره رنسانس تا امروز وجود داشته و دارد و اوج آن نیز به دوره امپرسیونیست‌ها مربوط می‌شود. بنابراین این بده و بستان‌ها در اقتصاد هنر همیشه وجود دارد.
کامرانی گفت: برای من مهم این است که عرصه‌های تازه‌ای را در هنر کشف کنیم و برای هر هنرمند جوانی این نکته باید مورد توجه باشد.لذا باید این عرصه را باید به دقت بشناسیم و به سمت بهتر شدن هدایت کنیم و فکر می‌کنم مهم این است که قبل از حضور فعال در حراجی‌های بین‌المللی، هنر خود را به لحاظ فرهنگی رشد دهیم.
آغداشلو گفت: ما آرتفرها را درست نمی‌شناسیم و فقط به موضوع حراج توجه نشان می‌دهیم در حالی که ما نیاز به برنامه‌ریزان فرهنگی داریم که این بازارهای هنری را در دنیا بشناسند.
وی همچنین با بیان این که موضوع حراجی‌ها تنها یک دهم از بازارهای جهانی هنر را تشکیل می‌دهد گفت: مهمتر از این بازارهای هنری جهانی بازار هنری داخل کشورمان است که باید مجموعه‌داران جدید ،موزه‌های پرکار و گالری‌های بزرگ و پرکار بیافریند.
آغداشلو گفت: باید با انتخاب درست و صحیح آثار هنری آن را تبدیل به کالای سرمایه‌ای کرد و به این ترتیب نقاشان کشورمان را از این بازار داخلی منتفع ساخت.
بررسی حراج‌های بین‌المللی/
آغداشلو: بازار داخلی مهمتر از حراج‌های بین‌المللی است
آغداشلو گفت: مهمتر از بازارهای بین‌المللی، بازار داخلی است که متاثر از بالا بردن سلیقه عمومی، ایجاد مجموعه‌داران جدید، راه اندازی گالری‌های بزرگ و پرکار ، شکل گیری موزه‌های تخصصی هنر و مواردی از این دست است و تمام این اتفاقات نیازمند کمک‌برنامه‌ریزان فرهنگی است.
کد خبر 1667884
نظر شما