به گزارش خبرنگار مهر، آهسته آهسته طنین گام های رفتنش می آید، او می رود و نگاههای ملتمسانه ما را تا رمضانی دیگر چشم انتظار می گذارد.
حالادیگر ما مانده ایم و حسرت آمدن دوباره تو....
خداحافظ لحظه های ناب درد و دل های خسته، خداحافظ عطش های ثانیه های افطار...خداحافظ عطر سحرهای مهربانی...
چه سحرها که به دور از تمام تعلقات دنیوی به آستانت آمدیم، چه لحظه هایی که با تمام ناخالصی ها مخلصانه صدایت کردیم و تو چقدر رئوف و بخشنده صدایمان را شنیدی، آخر تو میزبان بودی ما میهمان و چقدر به حرمت میهمان بودنمان نگاهمان کردی حالا در کنار عبور از این دقایق دلتنگ نگاهت شده ایم...
با وداعی تلخ ماه ناب عاشقی، ماه مهربانی ها بار سفر بست و دلخستگان را در تمنای آمدن دوباره اش گذاشت، اما به حرمت میزبانی مهربانانه ات از تو می خواهم فراموشمان نکنی..
بگذار تمام ماهها، ماه میهمانی تو باشد
بارالها! میهمانانت به شوق تو عطش سوزان تابستانی گرم را به خنکای دلنشین جرعه ای آب ترجیح دادند، آنها به تمنای جلوس در بارگاه رحمت تو از هیاهوی دنیا دل بریدند، حالا که ماه با تو بودن واپسین لحظاتش را می گذراند میهمانانت را در میهمانی دنیا رها مکن....
بگذار تمام ماهها، ماه میهمانی تو باشد، بگذار تمام ماهها میهمانت باشیم، اگر در ورای روزمرگی ها تعللی کردیم باز هم مهربانانه دستانمان را بگیر..
خداحافظ ای ماهی که در آن آرزو ها و حاجات به بر آورده شدن نزدیک تر است و اعمالی که موجب خشنودی خداست در آن پخش شده است.
خداحافظ ای همسایه ای که دل ها در آن نرم ، و گناهان در آن کم شد.
خداحافظ ای یاوری که ما را در مبارزه با شیطان یاری داد و رفیقی که راه های احسان را هموار و آسان ساختی.
خداحافظ ای ماهی که گناهان را محو کردی و چه بسیار عیب ها را پوشاندی.
چه طولانی بودی بر گنهکاران و چه با هیبت بودی در قلوب اهل ایمان.
خداحافظ تا سلامی دیگر....
................
سیده مریم اجاق
نظر شما